What is Love

Chapter-5

ဒီေန႔ တနဂၤေႏြေန႔ဆိုေတာ့ သူ႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တဲ့ မိဘမဲ့ေဂဟာဆီ သူသြားရမယ္
အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း အဲ့မိဘမဲ့ေဂဟာေလးဆီသြားၿပီး ေဂဟာမွာရွိတဲ့ကေလးအတြက္ သူအျမဲ လိုအပ္တာ ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္
သူ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ပန္းခ်ီဆြဲတာ ေအာင္ျမင္တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွသာ ဒီမိဘမဲ့ေဂဟာေလးကို သူေထာက္ပံ့ႏိုင္တာ
ဒါေတြ အားလံုး Yoona ေက်းဇူးေၾကာင့္ေပါ့
ဘဝမွာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္မဲ့ စြန္႔ပစ္ခံခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္
အနားမွာ အျမဲေဖးမၿပီး သူ႔ကို ကူညီလမ္းျပေပးခဲ့တဲ့သူတေယာက္ မဟုတ္လား?
အျမဲတမ္း ေက်းဇူးတင္ရၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့
Yoona နဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ရတဲ့အတြက္လည္း
ကံၾကမၼာကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္
ဒါေပမယ့္ Yoona နဲ႔မေတြ႕ခင္က သူ႔ကံတရားကိုေတာ့ သူ မုန္းမိတယ္
သူ႔ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေဆာင္က်ဥ္းေပးေတာ့မလိုနဲ႔
လွည့္စားၿပီး သူ႔ကို ရက္စက္ခဲ့တယ္
အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူ အရမ္းမုန္းတယ္
သူ႔ကို ရက္စက္ခဲ့တဲ့ ကံၾကမၼာနဲ႔ လူေတြကို...
ဒီလူေတြနဲ႔ စေတြ႕ခဲ့တာလည္း
ဒီ 'အလင္းေရာင္' ဆိုတဲ့ မိဘမဲ့ေဂဟာေလးမွာပဲမလား?
ဒီေဂဟာေလးဟာ သူ႔အတြက္အမွတ္တရေတြ နာက်င္စရာ အတိတ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိခဲ့တဲ့ ေနရာေလးတခု...

Taeyeon ရဲ႕အေတြးေတြက ဟိုး..သူ ငယ္စဥ္က အခ်ိန္ေတြဆီ ျပန္ေရာက္သြားတယ္.....

Seoul ၿမိဳ႕နဲ႔ မနီးမေဝးေနရာေလာက္မွာ တည္ရွိတဲ့
'အလင္းေရာင္' ဆိုတဲ့ မိဘမဲ့ေဂဟာေလး...
ဒီေဂဟာေလးက အစက လူမသိသူမသိေဂဟာေလးတခုေပါ့..
Taeyeon ရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမဆိုလည္း မမွားဘူးေပါ့
အေဖမသိ၊အေမမသိ...ဘယ္ေနရာမွန္းမသိတဲ့ေနရာတခုမွာ
ဘယ္သူေတြမွန္းမသိတဲ့ ေဂဟာက ဆရာမေတြလက္ထဲမွာ သူႀကီးျပင္းခဲ့ရတယ္
ဒီလိုနဲ႔ အဲ့ေဂဟာေလးမွာ ႀကီးျပင္းလာရင္း
သူ သိတတ္နားလည္တဲ့အရြယ္ေရာက္ေတာ့
သူတို႔ ေဂဟာဆီလာတတ္ၾကတဲ့ မိသားစုေတြ ေတြ႕ရင္ သူအားက်လာတယ္၊အားငယ္ သိမ္ငယ္တတ္လာတယ္
အစကေတာ့ ဒီေဂဟာေလးမွာ သူ႔ကို မိဘလို ေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ ဆရာမေတြနဲ႔၊သူနဲ႔ သက္တူရြယ္တူ ကေလးေတြ၊တျခားကေလးႀကီးေတြနဲ႔ ေဆာ့ကစားရင္း သူ႔ကေလးဘဝကို ျဖတ္သန္းႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္
ေနာက္ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ မိသားစုေတြကို ေတြ႕ရင္
သူ ဝမ္းနည္းတတ္လာတယ္
တခါတေလေတာ့လည္း သူ စဥ္းစားမိတာေပါ့
သူ႔မိဘေတြက ဘယ္သူေတြမ်ားလဲ?
ဘာလို႔ သူ႔ကို လူ႔ေလာကထဲေခၚလာၿပီး စြန္႔ပစ္သြားရတာလဲ?
အခုထိ တေနရာရာမွာမ်ား အသက္ရွင္ေနဦးမလား?
အကယ္၍ တေန႔ေန႔ေပါ့
သူ႔မိဘေတြ သူ႔ကို လာေခၚၿပီး သူ အားက်မိတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ မိသားစုေလးကို သူပိုင္ဆိုင္ခြင့္မ်ား ရေလမလား?
အသက္ ၁၃ ႏွစ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ
ဒီလိုမ်ိဳး အေတြးေလးေတြ သူ႔ဆီဝင္ေရာက္လာတယ္