Bu hikâyeyi,
hevesle koştuğu yollardan sessiz bir çığlıkla geri dönenlere,
doğan her güneşte yeni bir umutla uyananlara,
yeni insanlar tanımaktan korkar hale gelenlere,
yalnızlara,
her şeyden uzaklaşarak bir beklenti içerisinde yaşamayı bırakanlara,
iyi niyetinden kaybedenlere,
hayatı,şişirilmiş balonların patlayışını seyretmekle geçenlere,
ve hayallerini bulutlara tek tek teslim edenlere...☁
kısacası "umutsuzluğa" armağan ediyorum.
Birde umut etmeyi öğreteceklerine dair söz verenlere...
