ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကေလွာင္အိမ္ထဲကငွက္တစ္ေကာင္ကဲ့သ႔ိုပင္။ သူထားရာေနသူစားဆိုစား... ဘယ္လိုမွလြတ္လမ္းမရွိတဲ့မေကာင္းဆိုးဝါးရဲ႕သားေကာင္ပမာ။
အရာရာကိုသူကျခယ္လွယ္နိုင္တယ္ၿပီးေတာ့္ သူအမိန္႔ေပးနိုင္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ကသူရဲ႕ေက်းကြၽန္သာသာပါဘဲ..။
''Baekhyun...''
ေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနတယ့္ကြၽန္ေတာ့္ရွိရာအခန္းေလးထဲသူဝင္ေရာက္လို႔လာတယ္..၊ဒါဟာလဲရိုးေနတဲ႕ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ခြင့္မေတာင္းဘဲဝင္ဝင္လာတတ္တာသူ႔ရဲ႕အက်င့္တစ္ခုပင္..။
''ဘာကိစၥရွိိလို႔လဲ''
''ညစာစားရေအာင္ေလ~~''
''ခင္မ်ားရဲ႕ညစာကက်ဳပ္ဘဲမွတ္လား''
''မဟုတ္ပါဘူးေဘဘီရယ္ ေန႔လည္ကလဲေဘဘီထမင္းမစားဘူးဆို''
''ဟုတ္တယ္မစားခ်င္လို႔''
''ဘာလို႔လဲကိုယ္ဘာအမွားလုပ္မိလို႔လဲေဘဘီ''
''က်ဳပ္ကိုေဘဘီလို႔မေခၚနဲ႔ နားခါးတယ္''
''ကိုယ္ကေဘဘီကိုခ်စ္လြန္းလို႔ဒီလိုေခၚတာပါကြာေဘဘီဘာျဖစ္ခ်င္လဲေျပာကိုယ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ''
''က်ဳပ္အိမ္ျပန္မယ္က်ဳပ္ကိုအိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပး''
''ဘယ္အိမ္ကိုျပန္မွာလဲေဘဘီရဲ႕ေဘဘီအိမ္ဆိုတာဒီမွာဘဲေလဒါေဘဘီအိမ္ေလ''
အိမ္ကေနေက်ာင္းသြားဖို႔ထြက္လာတယ့္ ကိုယ့္ကို ကားနဲ႔ဖမ္းေခၚလာၿပီး ႀကီးမားလြန္းတဲ့သူအိမ္မွာခ်ဳပ္ေနွာင္ထားခဲ့တာဒါနဲ႔ဆို၃လတင္းတင္းျပည့္ခဲ့ၿပီ။ထို၃လတြင္း သူအလိုက်တိုင္းသူနဲ႔အတူေနေပးခဲ့ရတာအႀကိမ္ေပါင္းမနည္း။ေယာက်္ားေလးဘဲအရံႈးမရွိပါဘူးေလ သူျပန္ပို႔ေပးရင္ၿပီးေရာဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔လိုက္ေလ်ာခဲ့ပင္မယ့္ သူကေတာ့အိမ္ျပန္မပို႔ေသးေခ်။
''မဟုတ္ဘူးက်ဳပ္အိမ္ကိုျပန္ပို႔ေပး''
''မရဘူးကြာေဘဘီဒီမွာဘဲေနရမယ္''
''က်ဳပ္အိမ္ျပန္မယ္ က်ဳပ္ကိုအိမ္ျပန္ခြင့္ျပဳပါဗ်ာက်ဳပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္''
''Baekhyunee"
''က်ဳပ္ကငွက္တစ္ေကာင္မဟုတ္ဘူး ခင္မ်ားထားခ်င္တိုင္းထားေနခ်င္ေစခ်င္သလိုေနရေအာင္က်ဳပ္ကတရိစာၧန္မဟုတ္ဘူး''
