ေကာင္းကင္ျပာႀကီးေအာက္မွာက်ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္လက္တြဲရင္းေက်ာင္းတက္ခဲ႔ႀကတယ္ … …ငယ္စဥ္ကေလးဘဝကိုဒီသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႕ၿဖတ္သန္းသလိုအသက္ေတြႀကီးရင့္ၿပီးအဘိုးႀကီးျဖစ္တဲ႔အထိဒီႏွစ္ေယာက္နဲ႕ဘဲျဖတ္သန္းခ်င္မိတယ္… …က်ေတာ္တို႔သံုးေယာက္ကတစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္သိသလိုတစ္ေယာက္မရွိရင္က်န္တဲ့နွစ္ေယာက္ပါမေနတတ္ေတာ့တာအက်င့္တစ္ခုလိုဘဲ… …
'Baekhyun na… Do na…pali pali'
အေရွ႕ကေနတရွိန္ထိုးေျပးကာလွမ္းေခၚေနသူမွာသူငယ္ခ်င္းသံုးေရာက္အနက္အရပ္အရွည္ဆံုးနဲ႕ အရယ္သန္ဆံုးChanyeol …သူကအစလည္းသန္သလိုက်န္ႏွစ္ေယာက္ထက္လည္းအရပ္ရွည္ျပီးေဖာ္ေရြသူမို႔ေကာင္မေလးႀကားေပၚျပဴလာျဖစ္သူတစ္ေယာက္… …
'လာပါၿပီchanyeolရာေျဖးေျဖးေပါ့…'
'ဟာမေအးေဆးနိုင္ပါဘူးမင္းတို႔ကိုျပခ်င္လွၿပီ '
'ေအးပါchanyeolရာ'
ေနာက္ဆံုးDoကပါမနိုင္ဘူးဆိုသည့္အထွာႏွင့္ျပန္လည္ေျဖႀကားရင္းအေနာက္က
ေနလိုက္ခဲ႔ရေတာ့သည္…။တကယ္chanyeolဆိုသည္မွာလိုခ်င္တာကိုမရ ရေအာင္လုပ္ယူတတ္သလိုသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အတြက္အေကာင္းဆံုးဆိုတာေတြကိုလည္းေပးစြမ္းခ်င္သူ…အခုလည္းမိဘေတြနဲ႕တစ္ခါသာေရာက္ဖူးတဲ႕ေတာင္ကုန္းေလးေပၚေခၚလာျပန္သည္ရႈခင္းကသိပ္လွေသာေၾကာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြကိုျပခ်င္လို႔ဆိုကာ ေခၚလာျခင္း…
'Woo…အျမင့္ႀကီးဘဲ chanyeol'
'အင္းဟုတ္တယ္ ေလလည္းတိုက္တယ္'
'wahhေကာင္းကင္ႀကီးကျပာလဲ႔ေနတာဘဲ…'
'သေဘာက်တယ္မွတ္လားbaekhyunမင္းကေကာင္း
ကင္ဆိုသိပ္သေဘာက်တာမွတ္လား'
'ဒါေပါ့ ဒါေပါ့ငါ့သူငယ္ခ်င္းကသိတတ္လိုက္တာ'
'ဟား… ဟားpark chanyeolဘဲဒီေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့'
'ဒါဆိုငါကေရာchanyeol'
'ဟင္… …ေအာ္Doကသစ္ပင္ႀကိဳက္တယ္မွတ္လား
ဟိုမွာေလေတြ႔လား အဲ႕ဒါDoႀကိဳက္တဲ႔သစ္ပင္ေတြ'
