İnsan en çok, insandan korkmalıydı. İnsanlar bencil varlıklardı. Kendinden başka değerli kimsenin olmadığını düşünen bencil ve cimri varlıklar.
"Bugün nasılsın Uras? "
Evet yine gelmiştim. Belki başkasının dertkerini dinleyip kendiminkinin ne kadar önemsiz olduğunu fark ederdim. Kim bilir?
"Berbat. " dedi yastığa başını daha çok gömerken. "Bu saatte niye geldin? "
"Saat yedi buçuk. Gün çoktan aydı. "
"Benim için aymadı ya ? " diye homurdandı.
"Benim için ayan günlerin hepsini sana hediye ediyorum. " dedim gülerek. Yastıktan başını kaldırıp kendimi tuhaf hissettirecek şekilde baktı.
Sonra yatmaya devam etti. "Ben ölümden döndüm . Bolca dinlenmem gerek. "
"Evet kahramanın da ben. "
Ufladı. "Adın ne senin geveze? "
"Alkim. "
"Tamam geveze susmaya ne dersin? "
"Daha yakın olmak için konuşmalıyız. "
Biden yatakta doğruldu. Öne doğru eğilip fısıldayarak "Sana çok önemli bir şeyi söylemeliyim. "
Merakla onu bekledim. Devam etti "Ben senin takılmak isteyeceğin biri değilim. "
Çok önemli birşey söyleyecek sanmıştım. Bende öne eğilip onu taklit ederek:
"Benimde süper güçlerim var . " diye fısıldadım.
Yine ufladı "Çocuk musun? "
"Hayır senin kahramanınım. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH ve BEYAZ
Short Story"Ne kadar yakın olmamız lazım? " Anlıma bir fiske attı. "Çok yakın olmamız lazım. Karşılıklı delirebilecek kadar yakın. " "O da ne demek? " "Bir gün anlatırım belki. "
