Önce biraz ağladılar
ama alıştılar şimdi.
Aşağılık insanoğlu
herşeye alışır.
Fyodor Dostoyevski
_________________○____________
Kafamda hoş bir ağrı. Gözlerimi henüz açamadım. O kadar yorgundum ki. Nerede olduğumu merak ediyordum. Gözlerimi araladım ve kirpiklerimin arasından etrafa bakındım. Zifiri karanlık.
Gözlerimi geri kapattım. Tek bir kasımı bile oynatamıyordum. Bedenimin üzerinden tonlarca ağırlığında tırlar geçmiş gibi.
Haraket edemeyince yine kendimi uykunun kollarına bıraktım.
**
Kendime gelince bu sefer yerimde doğrulabilmiştim. Gün doğmuş her yer aydınlanmıştı. Nerede olduğumu bilmiyordum. Yattığım yatak kesinlikle bana ait değildi.
Hızlıca çıktım yataktan ve yatağa dehşetle baktım. Dün gecenin görüntüleri aklıma doluşurken üzerimdeki kıyafetlerime baktım. Dün giydiklerimden farklı bu sabah pjama giyiyordum. Çok fazla dehşete kapılmıştım. Elim ayağımın titremesine engel olamayarak odanın kapısına geldim. Kesinlikle yabancıydım bu eve.
Odadan çıkınca kapıda bir kızla karşılaştım. Şaşkınlıkla tir tir titreyen bedenime bakıyordu. En sonunda "Sana bakmaya geliyordum. " dedi.
Daha fazla dayanamayarak dün gecenin de etkisiyle bir hıçkırık döküldü dudaklarımdan. Sonra dizlerimin üzerine çökerek kendimi bıraktım. Yüksek sesle hıçkırarak ağladım. Ağladım. Ağladım.
Kız ne yapacağını şaşırmış bir şekilde dizlerinin üzerine çöktü , benimle aynı boya geldi. Ne yapacağını bilemiyormuş gibiydi. Kim bilir halime acımıştır belki.
Elini omzuma koydu destek olmak istercesine . Tereddüt ederek sarıldı.
Hıçkırıklarım yerini iç çekmelere bırakınca aradan uzunca bir süre geçmişti.
"Gel yüzünü yıkayalım. "
Karşı çıkmadım beni banyoya götürmesine izin verdim. Ayna da kendimi görünce yine ağlamaya başlasam da bu diğeri kadar uzun sürmedi.
Karşılıklı koltuklarda oturuyoduk şimdi.
"Aç mısın? " dedi. Kafamı iki yana salladım.
"Aileni aramamı ya da yakın birini aramamı ister misin? " dedi. Kafamı iki yana salladım.
Beş dakika kadar süren bir sessizlikten sonra "Sen kimsin? " diye sordum.
"Adım Miray. Aslına bakarsan aynı okuldayız. " Merak ettiğim bu değildi.
"Buraya nasıl geldim? "
"Buraya.."
** (•Dün gece yaşananlar)
Birisi telefonunun kamerasıyla kayıt almaya başlamıştı bile . Alkim'in etrafı kalabalıklaşmaya başlamıştı. Kesinlikle birisi durdurmasa hiç iyi şeyler olmayacaktı.
Onur Alkim'in kıyafetinin askısını omzundan aşağı indirmeye çalıştı. Kameraya karşı iğrenç konuşmalar dönüyordu.
Miray Alkim'i sonradan farkedip hemen harakete geçti.
"Durun. " diye tüm evi inletti. Aynı zamanda hızla kalabalıkta kendine yer açarak yanlarına ulaşmıştı. Kendinde olmayan kıza baktı. 'Benim yüzümden' diye düşündü.
"Bırakın kızı. "
Onur doğrularak "Sen kendi işine bak. Buradaki herkes kendi işine bakıyor. "
Miray telefonunu çıkararak polisin numarasını tuşladı. "İyi o zaman arıyorum. " numarayı çevredekilerin görebileceği kadar kaldırdı. Bu sırada Miray'ın sevgilisi kalabalık arasında kendine yer bularak kıza ulaşmaya çalışıyordu.
"Blöf yapıyorsun. Arayamazsın."
"Kesinlikle yapmıyorum. " kısa bir beklemeden sonra çocuğa ne kadar ciddi olduğunu kanıtlamak için arama tuşuna bastı ve hoparlörü açtı.
"Tamam .Tamam dur ne istersen yaparız! Senin istediğin gibi olsun . "
Miray yanına gelen sevgilisine dönerek kulağına fısıldadı. "Alkim'i arabaya götür geliyorum. " sevgilisinin niye bu kadar uğraştığını anlayabiliyordu genç adam. Alkim'i kollarına alarak arabaya götürmek için kalabalığı geçti.
Miray kalabalığa dönerek az önce bu anların videosunu çeken çocuğu buldu. Gözlerini çocuğun gözlerine odaklayıp "Ne çektiysen video veya fotoğraf . Hemen sil. "
Çocuğun sildiğinden emin olsa da Alkim'in fotoğraflarının yayılmasına engel olamamıştı.
O geceye ait fotoğraflar çoktan yayılmaya başlamıştı.
Miray arabaya bindiğinde sevgilisi arabayı çalıştırdı. Miray arka da yatan kıza bakarak "Benim yüzümden . " dedi kırgın bir sesle. "Onu asla yanlız bırakmıycam. "
Kısa sürede Miray'ın evine geldiklerinde sevgilisine Alkim'i odasına kadar taşıttırdı.
Sevgilisi gittikten sonra Alkim'e temiz pjamalar giydirdi ve sessizce odayı terk etti.
Alkim artık Miray'ın koruması altındaydı.
**
"Sana bişey yapmalarına izin vermedim. " Miray herşeyi anlatmayı yeni bitirmişti. Dayanamayarak sıkıca sarıldım. Sıkıca.
"Teşekkür ederim. Sen olmasaydın kimse benim için birşey yapmazdı. Çok teşekkür ederim. "
yayılan fotoğrafları daha öğrenmemiştim.
Meraba 😀
Alkim hakkında ne düşündüğünüzü merak ediyorum. Güçlü bir karakter mi yoksa savunmasız bir imaj mı veriyor?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH ve BEYAZ
Cerita Pendek"Ne kadar yakın olmamız lazım? " Anlıma bir fiske attı. "Çok yakın olmamız lazım. Karşılıklı delirebilecek kadar yakın. " "O da ne demek? " "Bir gün anlatırım belki. "
