ARKADAŞLAR ÇOK ÖZÜR DİLERİM ÇOK GECİKTİ, AMA ŞU BİR KAÇ GÜNDÜR İSTANBULDA GEZİYORDUM VE HİÇ VAKTİM KALMADI. AMA ARTIK EVİMDEYİM VE KİTABIMA DAHA ÇOK VAKİT AYIRABİLECEĞİM. SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM <3
VE SONSUZ TEŞEKKÜR EDERİM :)
VOTE SINIRI +270 Ve bol bol YORUM
YENİ BÖLÜM ÇARŞAMBA GÜNÜ GELECEK :)
Keyifli okumalar ;)
"Aman Aslıcığım dikkat et...yoksa bebek düşer falan."
Ve sinsi bir şekilde gülümsemişti. Teker teker gelin! İlk önce Cenk şimdide Oğuz! Bebeğimin suçu neydi ki?! En son Doğan Oğuzun yüzüne kafa atıyordu..
"Doğan! Doğan dur!"
Beni duymuyordu bile
"Öldürürüm seni o.ç! Birdaha görmeyeyim seni Aslının yanında! Duydun mu?!"
Oğuz sırıtarak odadan çıkmıştı. Doğana baktığımda sinirden ne yapacağını şaşırmıştı. Eline telefonu alıp birisi aradı. Sessiz konuşmaya özen göstersede, ne konuştuğu duyuluyordu.
"Mehmet, hemen Oğuzu alın! İşini halledin!"
Şok içindeydim, işini halledin derken ne kast ediyordu ki?
"Doğan?"
"Efendim güzelim?"
"N-ne yapıcaklar Oğuza?"
Gözlerini devirip yanıma tekrardan yatmıştı. Saçımı okşamaya başlamıştı. Böyle yaptıkça daha çok uykumu getiriyordu.
"Şşt sen bunları düşünme canım, hadi sen uyu..."
Mızmız çocuklar gibi kaşlarımı çatıp, başımı 'hayır' anlamında salladım. Doğan benim bu halime kahkahalarla gülmeye başlamıştı.
"Komik olan ne?"
"Sen"
"Ben mi?"
"Küçük çocuklar gibisin Aslı, sen nasıl bebeğimize bakacaksın çok merak ediyorum doğrusu"
"Sana ne be? Biz bebeğimle kendi kendimize yeteriz!"
"Aslı!"
Ne demiştim ki bu kadar çok kızmıştı? Yatağın ucuna doğru sinmiştim resmen. Doğan bir hamlede beni kendine yapıştırmıştı.
"Sakın birdaha böyle söyleme!"
"Ne dedim ki ben?"
"Ne demek 'biz bebeğimle kendimize yeteriz'?! Ben babasıyım, seninde kocan! Anlatabiliyor muyum?"
"Anladım..."
-----bir kaç gün sonra----
Sonunda kolumdaki alçı çıkmıştı. Çok zorlanıyordum, hele ki birde hamile olduğumu düşünürsek gerçekten çok zorlanmıştım. Ama Doğan elinden geldiğince bana yardım ediyordu, açıkçası hiçte şikayetçi değildi bu durumdan, çünkü beraber banyo yapıyorduk. Ah bu Doğanın işine geliyordu aslında.
"Güzelim, daldın gittin? Hadi kahvaltını yap"
"Doydum ben..."
"Bugün doktora gideceğiz, biliyorsun dimi?"
"Evet, biliyorum. Ay neden gidiyoruz onuda anlamadım ya, neyse ben bir duş alayım o zaman"
Doğan ışık hızıyla gözlerini bana kenetledi
"Banyo mu? Yardım edeyim mi güzelim?"
Yine başladık...gözlerimi devirip masadan yavaşça kalktım.
