VEE İŞTEE YENİ BÖLÜM. VE TEKRARDAN HERKESE ÇOOOOKKKK ÇOOKKK TEŞEKKÜR EDERİMM. <3
Vote ve uzun yorumlar bekliyorum :*
Keyifli okumalar ;)
"Neden ağlıyorsun birtanem?"
"Cenk.."
"N-ne olmuş Cenke?"
"Aslı gelebilir misin yanıma...lütfen?"
"Hemen geliyorum!"
İçeri girdiğimde Doğan bana telaşla bakmıştı. Hemen ayağa kalkıp yanıma geldi.
"Aşkım iyi misin?"
"Değilim...Merve..."
"Ne olmuş Merveye?"
"Bilmiyorum, ağlıyordu! Cenk bir şey yapmış galiba..benim Mervenin yanında olmam lazım!"
"Tamam birtanem ben hemen diğerlerine gittiğimizi söyleyeyim."
Başımı sallayıp, Doğanın masaya gidişini izledim. Diğerleri anlayışla başını salladığını görmüştüm. Yanıma geldiğinde, elini belime koyup beni dışarıya doğru çıkarttı.
"Ceketim?"
"Getiriyorlar"
Kapıya baktığımda bir garson elinde ceketimle bize doğru geliyordu. 'Teşekkür'edip valenin getirdiği arabaya binmiştik.
"Merve sana bir şey söylemedi mi?"
"Hayır... O Cenki öldüreceğim!"
"O zevki bana bırak!"
"Doğan! Sakın Mervenin yanındada böyle konuşma, daha ne olduğunu bile bilmiyoruz..."
"Tamam"
"Hem istersen sen beni bırak, sonra eve geçersin."
"Saçmaladığının farkında mısın? Seni orda yalnız bırakacağımı sanıyorsan yanılmışsın güzelim!"
Gözlerimi devirmekle yetindim, ne konuşacak gücü ne de Doğanla kavga edecek gücü buluyordum kendimde. Çok yorgun hissediyordum kendimi...her şey üst üste geliyordu! Göz kapaklarım yavaş yavaş kapanıyorlardı...
Gözlerimi açtığımda hala arabanın içinde olduğumu fark etmiştim, sadece Doğan yoktu. Baktığımda bizim evin önündeydik. Tam o sırada Doğan elinde küçük bir çantayla geliyordu. Arabaya bindiğimde soran gözlerle o'na bakıyordum.
"Mervede kalacağımıza göre, üst baş aldım. Bu elbiseyle rahat olamassın, bende o ceket ve pantalonla."
"Düşünceli kocam benim"
Deyip yanağına kocaman bir öpücük kondurmuştum. Bana gülümseyip arabayı çalıştırdı. En sonunda apartmanın önüne vardığımızda, arkadan küçük çantayı alıp dışarı çıkmıştım. Kapıya doğru gittiğimde, belimde Doğanın sahiplenici elini hissetmiştim. Zili çaldığımda, bir kaç dakika sonra kapı açılmıştı. Asansöre binip 6 kata varana kadar, Doğanın omuzunda uyuklamaya devam ediyordum. Sonunda 6 kata vardığımızda, kapılar açıldığında, karşıdan Merve kapıyı açmış bizi kapıda beklediğini görmüştüm. Koşar adımlarla yanına gidip sıkıca sarılmıştım.
"Aslı.."
"Şşşt birtanem..hadi gel içeri girelim"
İçeri girdiğimizde gözlerime inanamamıştım. Sanki burda savaş çıkmıştı. Telaşla Merveye baktım. O'da bana bakıp tekrardan ağlamaya başladı.
"Merve? Merve burda ne oldu?"
"Ben böyle olsun istememiştim..."
Destek vererek kanepeye oturtmuştum, hemen yanınada ben oturmuştum. Arkaya baktığımda Doğan hala kapının orda dikiliyordu.
