Pretty little daughters: A is for Alive

15. Locked up

POV Olivia:
Zodra ik wakker word, kan ik me niet meer herinneren wat er gebeurd is. Ik zie dat ik samen met de andere meiden in een grijze, vierkante kamer zit zonder deuren of ramen. Alles draait nog een beetje om me heen. Ik zie dat de andere meiden nog op de grond liggen. Niet wetend wat er gebeurd is, probeer ik ze wakker te krijgen. Isabel, wakker worden! Zeg ik tegen haar terwijl ik Isabel wakker probeer te schudden. Hmm Olivia wat is er? Kreunt ze. Ik weet niet waar we zijn of wat er gebeurd is, maar ik denk dat er iets goed fout is, zeg ik. Nu gaat Isabel snel rechtop zitten. Kom, laten we de anderen wakker maken, zegt ze. Ik maak Eva wakker, en Isabel maakt Rosanne wakker. Stella proberen we met z'n vieren, die wordt namelijk erg moeilijk wakker. STELLA!!! WAKKER WORDEN ER IS BRANDD!! Schreeuw ik tegen haar. Niks. Uiteindelijk trek ik het kleedje dat op haar ligt van haar af en probeer het opnieuw. Nu lukt het wel. 'Jongens waar zijn jullie mee bezig ik was aan het slapen.' We weten niet waar we zijn of wat er gebeurd is, zegt Eva. En nu ontwaakt Stella toch wat meer. 'Hoe bedoel je we weten niet waar we zijn?' Kijk maar rond, zegt Rosanne. 'Herken je één van de weinige dingen die hier zijn?' Stella kijkt rond. Nee.... zegt ze. Wat kunnen jullie je nog herinneren? Vraag ik. Nou, het ene moment zaten we nog bij jou thuis, en het andere moment werd ik wakker in een soort cel, zegt Rosanne. Dan komt opeens de herinnering terug. Ik krijg er rillingen van. 'Jongens, ik weet weer hoe het zat. En er is iets heel erg fout!'

POV Eva:
Dan kan ik me het opeens ook herinneren. OMG, DIE VIEZE KLOOTZAK HEEFT ONS GEDROGEERD EN ONTVOERD! Schreeuw ik boos uit. Eva, rustig aan, zegt Isabel. Nee, ik ga niet rustig aandoen Isabel! Ik heb er schoon genoeg van! Eerst nemen ze Rosanne al te pakken, dan vervolgens willen ze dat onze geheimen niet meer geheimen zijn, nu hebben we onze ouders die nergens vanaf weten, behalve dat we een -A hebben, en dan drogeert die vieze b*tch ons! Nee, ik heb er gewoon genoeg van, schreeuw ik. Dan zegt Rosanne stilletjes: 'Heeft 1 van jullie je eigen telefoon nog? Ik namelijk niet meer...' We voelen in onze zakken. Ik voel behalve een briefje in mijn jaszak niks. Ehm, ik heb alleen dit briefje, en volgens mij had ik die eerst nog niet, zeg ik. Ik heb ook een briefje! Zegt Olivia. Ook Stella, Rosanne en Isabel hebben een briefje. Wat staat er bij jullie op? Vraagt Stella.
Ik heb jullie ouders gezegd dat jullie even naar Philly zijn gegaan. Bezorgd zullen ze dus niet zijn. En ik kan jullie nog lang vasthouden hier. Win win situatie toch?
-A
'OH NEE OH NEE OH NEE ONZE OUDERS ZULLEN NIET ONGERUST ZIJN EN EN EN...' Yo roos even rustig aan oké? Zegt Olivia. Wat moeten we nu gaan doen? Gewoon wachten totdat -A 1 van ons meeneemt? Vraagt Isabel. Ik denk het.. zeg ik. 'Wat nou als we hier niet wegkomen?' Dat zullen we maar moeten afwachten, zegt Stella. En toen waren we allemaal stil.

POV Caleb:
Toen ik en Hanna op weg waren naar Emily, kregen we opeens een bericht van Rosanne:
Hoi, we zijn even gaan wandelen voor wat frisse lucht, en we zagen jullie langslopen, dus als jullie op ons gaan checken: dat is waarom we er niet zijn xx
Ik en Hanna vonden het een beetje raar, maar we geloofden het gewoon en liepen door naar Emily haar huis. Toen wij daar aankwamen waren we de laatsten. We belden snel aan, en Alison deed open: 'Hey kom snel binnen jullie zijn de laatsten.' Zodra we de woonkamer binnenliepen, zat iedereen al op de bank met wijn. Maar het was niet zoals gewoonlijk gezellig, we zaten een beetje herinneringen van vroeger op te halen, en met vroeger bedoelen we de tijden van -A. Weten jullie nog de tijden waarin we dachten dat we eindelijk -A te pakken hadden in het dollhouse, maar inplaats daarvan we volledig werden uitgesloten voor drie dagen? Zegt Spencer half aangeschoten. 'Die tijd lijkt al zo lang geleden, terwijl het in werkelijkheid maar 22 jaar geleden is.' Tja, de tijd gaat zo snel, zegt Hanna, terwijl ze haar wijnglas weer opnieuw inschenkt. Weet je Han, wat ik niet snap is waarom jij nogsteeds Mona in je huis wilde nemen toen ze voor de tweede keer uit de kliniek kwam, zegt Alison. 'Ze had je 1 keer aangereden met een auto, en ook een keer bijna van de klokkentoren afgegooid.' Oké 1, ze heeft er erg veel spijt van dat ze me heeft aangereden, en 2, ze dacht dat ik Charlotte was, zegt Hanna. Okéeee, dat was het wel weer voor de oude herinneringen, zeg ik. Emily zucht. Wat moeten we doen? Onze kinderen worden bedreigd door -A en wij hebben ze alleen gelaten in een huis terwijl we allemaal aangeschoten zijn en herinneringen ophalen over de vroegere -A, zegt Aria. 'Nou, ze zitten niet meer in je huis, Alison.' Hoe bedoel je? Vraagt ze. Ik laat het berichtje zien. Dus, jullie willen zeggen, dat onze kinderen, die bedreigd worden door -A, alleen over straat lopen, in het donker, rond twaalf uur 's nachts, alleen om een frisse neus te halen? Vraagt Ezra. We moeten daar nu heen! Zegt Emily. In deze staat? Sorry hoor maar wij kunnen het beste nu gewoon binnen blijven, zegt Toby. 'Nee kijk naar de feiten. 1. Toen wij rond twaalf uur 's nachts rondslopen door Rosewood vanwege -A, zeiden we ook zoiets. 2. Ze worden bedreigd door -A dus kunnen zomaar aangevallen worden en/of ontvoerd worden. 3. Waarom zouden zij jullie wel gezien hebben maar jullie hen niet? Dat kan alleen als ze bijvoorbeeld een geheime afspraak hadden en op weg daarnaartoe zich verstopten omdat ze jullie zagen lopen, en ze hebben daarna snel een berichtje verstuurd om geen argwaan te wekken.' Dat is wel heel vergezocht, vind je niet? Zegt Ezra. Ja, laten we er gewoon een nachtje over slapen, en als ze er dan niet zijn zonder bericht gaan we naar de politie. Oké? Vraag ik. Emily sputtert nog een beetje tegen, maar Alison kan haar kalmeren met de gedachte dat ze vlak bij ons zijn. We blijven allemaal bij Emily slapen.

De volgende ochtend:

POV Emily:
Ik ben volgens mij de eerste die wakker wordt, dus ik ga alvast wat ontbijt maken. Als ik mijn telefoon check zie ik opeens een berichtje staan van Isabel:
Hoii, we zijn last minute naar Philly gegaan om wat te shoppen, dus dan weten jullie waar we zijn. Xxx
Ik maak snel de anderen wakker, wat ze niet allemaal even leuk vinden. Ik hoop dat je koffie hebt Emily anders kom ik mijn bed niet uit, zegt Spencer. 'Ja die heb ik, kom nou mee!' Zodra iedereen beneden is, kijken ze me allemaal aan. Em, wat is er aan de hand? Vraagt Alison. 'Kunnen jullie je telefoon even checken?' 'Hey ik heb een berichtje van Rosanne dat ze last minute naar Philly zijn gegaan.' 'Ik ook.' 'Wij hebben er ook eentje van Eva.' De rest heeft er ook allemaal 1, behalve Spencer en Toby. Wat staat er in jullie berichtje? Vraag ik. Caleb leest die van hen voor: 'Hoii, we zijn last minute naar Philly gegaan om wat te shoppen, dus dan weten jullie waar we zijn. Xxx' Ik heb dus precies hetzelfde berichtje ontvangen, zeg ik. Is het niet raar dat ze allemaal precies hetzelfde bericht versturen? Vraagt Aria. 'Natuurlijk is het raar. Ik zei het al, het is gewoon -A.' Oké, dat weten we dus absoluut niet zeker, zegt Hanna. Ik heb een voorstel, zegt Spencer. 'Ze hebben overmorgen allemaal school, dus kunnen ze daar niet blijven overnachten voor twee dagen. Als ze zondagavond nog steeds niet terug zijn, schakelen we de politie in. Deal?' Iedereen vindt het prima. Zodra iedereen weg is, maak ik wat thee voor mezelf. Maar dan krijg ik opeens een spoedtelefoontje van Alison.

POV Alison:
Zodra ik thuiskom, merk ik gelijk dat er iets niet klopt. De bedden van de meiden zijn niet beslapen, al hun spullen liggen hier nog en het belangrijkste: Hun auto's en portemonees zijn hier. Ik weet niet hoe snel ik Emily moet bellen, terwijl ik de anderen snel S.O.S stuur. Alles gaat zo snel, terwijl dit soort situaties lang geleden zijn. Oude gewoontes wennen denk ik snel weer. Emily neemt snel op. 'Hey, is er iets mis? Je bent net weg.' 'Ja Em er is iets mis kom alsjeblieft snel.' 'Oké ik kom eraan, tot zo!' 'Tot zo.' Aria en Ezra komen als eerste aan. 'Wat is er? Waarom moeten we komen?' Vraagt Aria. 'Ik vertel het wel als iedereen er is', zeg ik. Na Aria en Ezra komt Emily aan, en daarna komen Spencer en Toby en Hanna en Caleb. 'Wat heb je ons te vertellen Ali?' Vraagt Emily met een bezorgde blik in haar ogen. 'Ik... nou.. toen ik thuiskwam waren de bedden onbeslapen. De spullen van de meiden lagen allemaal nog hier, en het belangrijkste van allemaal: hun portemonnees zijn nog hier samen met hun auto's' zeg ik. terwijl ik besef hoeveel erger de situatie wordt. 'Dus je wilt zeggen dat...' 'Dat de meiden niet in Philly zijn.' zeg ik. 'Dus.. wat je bedoelt is, ze zijn niet hier, niet in Philly, hebben allemaal precies hetzelfde bericht verstuurd rond dezelfde tijd behalve Stella, en wij staan hier een beetje niks te doen?!' Zegt Hanna, terwijl ze steeds luider gaat praten. 'Ik weet niet hoe het met jullie zat, maar dit was ook zo bij het poppenhuis van -A. En ook toen ik was ontvoerd door AD. Ik wil dit niet!' 'Jongens, ik denk dat Stella haar telefoon is vergeten.' Zegt Ezra, wijzend naar een telefoon die aan de lader zit. We lopen er snel naartoe. 'Nou, unlock het dan!' 'Wij weten haar code niet', zegt Spencer. 'Caleb hoe moeilijk kan het zijn om dit te kraken?' Vraag ik. 'Niet heel moeilijk, wacht even hoor.' 2 minuten later zit hij al in Stella's telefoon.

'Kijk bij haar berichten! We moeten toch iets kunnen vinden van -A?' Zegt Aria. 'Ja, daar staan ze!' Zegt Toby. Snel klikt Caleb erop. 'Het laatst verzonden bericht gaat over... een geheime afspraak?'

'Ze zijn ontvoerd door -A! Oh waarom moet dit nou gebeuren bij onze kinderen?' Zegt Emily, die op het punt staat om in tranen uit te barsten. 'We moeten nú naar de politie!' Snel pakt iedereen zijn spullen en samen rijden we naar het politiebureau.

Heey, ik heb een heel lang hoofdstuk geschreven van 1793 woorden lang! Ik had opeens veel inspiratie en ik vond het niet bij elkaar passen om twee losse hoofdstukken te maken, vandaar dat deze zo lang is. Ik hoop dat het een beetje leuk is! Xxx💘