31. FinAlly telling them

73 5 7
                                    

POV Alison:
Zodra ik het berichtje zie, stort ik in. Het is een foto van Olivia, die super mager is en striemen en sneeën over haar hele lichaam heeft.

Ik laat mijn telefoon uit mijn handen vallen en begin te huilen.

Emily knuffelt mij gelijk en de rest kan alleen maar vol afschuw naar hun telefoon kijken.

"Ali..." Zegt Emily. Ik weet niet of ze een idee heeft van wat ze moet zeggen.

"Waarom? Waarom ik?" Huil ik.

"Ik weet dat ik slechte dingen heb gedaan, en dat ik een deel hiervan nog steeds verdien, maar..."

"Ali luister eens. Je hebt slechte dingen gedaan maar niemand verdient dit. -A is gewoon in psychopaat die te ver gaat om mensen pijn te doen."

Ik zie de rest knikken. Hanna en Caleb kijken elkaar aan.

"Han? Wat is er?" Vraagt Aria, die het ook opmerkt.

Ze schraapt haar keel.

"Ik en Caleb hadden bedacht om een zoekactie te gaan houden voor Olivia. Dus als iemand mee wilt doen, graag."

Ik probeer te stoppen met huilen. Helaas lukt het niet echt.

"Ik wil wel helpen." Zeg ik dan snel tussen mijn tranen door.

Caleb knikt.

"Toby? Spencer?"

"Tuurlijk helpen we mee." Zegt Toby.

"Ik ook." Zegt Emily dan.

"Aria en Ezra, helpen jullie ook mee?"

"Nou ik wil wel meehelpen, maar ik wil liever niet dat Aria riskeert haarzelf of de baby in gevaar te brengen." Zegt Ezra.

Aria zucht.

"Oké dan.. maar moet ik dan maar een beetje thuiszitten en niks doen?"

"Misschien kan jij wat research doen naar wat bossen in de buurt waar -A zich in zou kunnen verschuilen. We weten allemaal hoe graag die bitch houd van gijzelplaatsen in het bos." Zegt Caleb.

"Oké. Maar wanneer beginnen we dan?"

"Morgen? Als Aria dan gewoon thuis blijft en ervoor zorgt dat alle vier de meiden dan bij Eva zijn, kunnen wij ongestoord te werk gaan." Zegt Ezra.

"Klinkt als een goed plan."

"Verzamelen we dan bij Hanna en Caleb?"

"Is goed."

"Oké. Dan zien we jullie morgen weer." Zegt Hanna.

POV Eva:

Ik kom als laatste aan bij Isabel. Op de een of andere manier werd ik weggestuurd door mijn ouders met de boodschap dat ik even met mijn vriendinnen moest zijn, dus ben ik maar naar Isabel gegaan. Niet dat ik hier lang blijf, want ik moet nog naar Tim toe. De meiden willen vast wel voor me coveren.

Ik hoef niet eens aan te bellen, want Isabel doet al open voordat ik mijn fiets heb weggezet.

"Hey Eef."

"Heyyyy." Zeg ik dan.

"Kom snel binnen, we zaten net te bedenken wat onze ouders aan het doen konden zijn."

Ik zet mijn fiets op slot en loop naar binnen.

"Hey guys." Zeg ik zodra ik de woonkamer binnenloop.

"Hey." Krijg ik kort terug.

"Voordat jullie beginnen met jullie dingen, kan ik even iets vragen?"

Iedereen knikt.

"Kunnen jullie please voor mij coveren? Ik zou vandaag namelijk naar Tim gaan, maar toen moesten m'n ouders opeens weg."

"Ehmm sure." Zegt Rosanne.

Ik kijk op de klok om te kijken hoe laat het is. Ik zie dat ik nog meer dan een halfuur heb voordat ik bij Tim moet zijn.

"Ik heb nog wel heel even tijd om hier te blijven tho. Waar waren jullie over aan het praten?"

"Nou.. we weten sowieso dat onze ouders iets wilden bespreken. We weten alleen niet wat."

Ik denk terug aan het gesprek dat mijn ouders laatst hadden. Of eigenlijk was het bijna geen gesprek te noemen, aangezien ze na een tijdje alleen nog maar aan het schreeuwen waren.

"Ik denk dat ik misschien weet waar ze het over willen hebben.." Zeg ik.

"Wat? Vertel!" Zegt Stella, waarbij ze gebaart om naast haar te komen zitten.

Ik ga op de bank zitten en haal diep adem.

"Oké... dit is iets waarvan ik niet weet of het waar is, en of ik het goed heb verstaan, aangezien ik het volgens mij niet zou hebben moeten horen."

Iedereen kijkt mij gespannen aan.

"Ik..-" Ik kap mijn zin af nog voordat ik ben begonnen, niet zeker wetend wat ik eigenlijk wil zeggen.

"Eef, wat is er?" Vraagt Rosanne.

Nu kijkt iedereen mij juist bezorgd aan.

"Oké. Ik zat dus iets van een maand geleden ofzo gewoon op mijn kamer huiswerk te maken, en opeens hoor ik geschreeuw uit de woonkamer komen. Ik open dus mijn deur en begin te luisteren, en.." Ik haal nog een keer diep adem. Ik kan het zelf amper geloven.

"Mijn ouders hadden het over dat ze op dit moment geen kind konden gebruiken.. dus.."

"Is jouw moeder zwanger?" Vraagt Isabel dan.

Ik knik.

"Ik denk het. Ik liep toen snel naar beneden omdat ik dacht dat ze me hadden gehoord en toen stopte het gesprek dus. Ik durfde het niet aan mijn moeder te vragen."

Terwijl er een lange stilte valt, kijk ik snel op mijn telefoon en zie ik dat Tim me heeft geappt of ik al wat eerder wil komen omdat zijn les uitviel. Snel app ik hem terug waarna ik opsta.

"Hey ehm guys ik ga alvast naar Tim toe. Hij appte me net of ik al wat eerder wilde komen."

"Oehh wat wil hij van je?" Vraagt Stella dan.

"We zullen zien." Zeg ik met een grijns op mijn gezicht.

"Byee." Zeg ik, waarna ik het huis verlaat, mijn fiets pak, en snel naar Tim toe fiets.

Jeey weer een nieuw Hs! Sorry dat t weer zo lang duurde, maar ik had niet heel veel tijd en inspiratie meer...
Anyway, ik heb nu vakantie én ben pll opnieuw aan het bekijken, dus ik ga waarschijnlijk nog wel een keer posten deze week. Love you all xxx❤️

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Oct 23, 2018 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

Pretty little daughters: A is for Alive Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu