KARANLIĞA DOĞRU

BÖLÜM -11-

Aryadan devam
"Şimdi sıçtım ağzına"

Özgür elindeki silahla bize doğru geliyodu. Mert kısık sesle bi küfür mırıldanıp koşmaya başladığında tam önümden geçicekken ayağımı kaldırdım ve yere kapaklanmasını sağladım.

Özgür bu yaptığıma sırıtırken mertin yerden kalkma çabasıyla özgürün suratı ifadesizleşti.

Özgür mertin yanına gidip ayaklarıyla mertin ellerini ezmeye başladı.

"Ona bu ellerlemi dokundun lan şerefsiz" ben hala onları izliyodum. Ellerim hala bağlı olduğu için bişey yapamıyodum.

Özgür yere eğilip mertin suratına yumruk atmaya başladı. Ben kendimi tutamayıp hıçkırıklarla ağlamaya başlamıştım ama özgür kendinden geçmiş bir şekilde merti dövüyodu.

Mert çoktan bayılmıştı ama özgür durmadan kanlar içinde yerde yatan merti yumruklamaya devam ediyodu.

Ben ona yapmamasını söyledikçe daha çok sinirleniyodu.

Özgür ayağa kalktığında durduğunu düşünmüştüm ama o silahını merte doğrultup tetiği çekmişti. Gözyaşlarım artık kendinr hakim olamıyodu.
"Özgür yapma nolur yapma. Özgürr!"

Özgür bana baktı ve kafasını hayır dercesine sallamaya başladı. "Hayır arya"

"Özgür lütfen yapma lütfen çöz beni gidelim lütfen!" Deli gibi anlıyordum ama artık umrumda değildi.
Özgür bana baktı ve kafasını merte çevirdi sonrada sinirle kükreyip silahı yere fırlattı ve yanıma geldi. İplerimi çözmeye başlamıştı.

Bileklerim kanamaya başlamıştı çünkü kurtulmak için kendimi çok zorlamıştım.

Özgür ellerimi çözdüğünde ona bakıp "Hadi özgür gidelim burdan lütfen" dedim ve onu çıkışa götürdüm. Üzerindeki ceketi çıkarıp bana verdi çünkü altımdaki şort ve hala iç çamaşırımlaydım. Özgürün üşiceğini biliyodum çünkü hala ıslaktı. Ama itiraz etmeme izin vermiceğini bildiğim için itiraz etmedim.

Özgür gidip elini duvara vurdu ve devamıda hiç durmaksızın geliyodu. Ben bağırıyodum durması için ama sakinleşmiyodu. Sanki sağır olmuş bi sinir hastası gibiydi.
Onu sakinleştirmem gerekiyodu ve aklıma ilk gelen şeyi yaptım.

Ellerimle suratını avuçlayıp kendime doğru çevirdim ve hiç tereddüt etmeden onu öpmeye başladım. Özgür anında bana karşılık vermeye başladı. Sanki bunu bekliyomuş gibi...

Kafamızı geri çektiğimizde ikimizde nefes nefese kalmıştık. Alnını alnıma yaslamıştı.
"Bana aşık olma arya"
"Bana aşık olma çünkü ben bunu haketmiyorum. Sevmeyide sevilmeyide hak etmiyorum. Lütfen bana aşık olma arya." Dediğinde konuşmaya başladım.

"Artık çok geç"
----------
B Ö L Ü M S O N U Ğ Ğ Ğ Ğ
----------
LÜTFEN BÖLÜMİ BEĞENMEYİ UNUTMAYIN