Nisan 2017
İlk konuşmamız çok ani olmuştu. Günlerden Salı, öğlenden sonra. Ben okula geç kalmıştım. Koşarken sağ tarafa baktığımda Umutu gördüm. Koştum koştum ve sonra biraz nefes almak icin durdum. Bu arada kendi kendime gülüp konuşuyordum bir şeyler. Arkamdan bir ses duydum. "Hey" Tamda tekrar koşmak isterken. Arkama döndüm onu gördüm. Bana dememiştir dedim ama sonra tekrardan beni çağırdı. Durdum. Zaten çok mutluydum bu yüzdende biraz güldük.
Ben: Benimle mi konuşuyordun? (gülerek)
O: Evet. Gördüğüm kadarıyla geç kalmışsın (gülüyor).
Ben: yaa evet ( hala gülüyorum)
O: Tamam o zaman koş koş (hala gülüyor). Bende şimdi koşuya gidcem.
Ben: Sana iyi koşmalar.
O: Sanada iyi dersler görüşürüz.
İnanamamiştim. Çok mutluydum. Konuşmamız çok gereksizdi farkındaydım ama yinede sevinmiştim. İlk defa konuşmuştuk.
Orda çok tuhaf bir şey hissetmiştim. Sanki biz bir gün daha fazla olacakmışız gibi. Yani aşkla ilgili bir şey olacakmış gibi hissettim. Bunu en yakın arkadaşıma anlatmak isterdim ama böyle bir şey olamaz diyerek kapattım konuyu kendi içimde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bu bizim hikayemiz
RomanceBu bizim hikayemiz... Biz diye bir şey gerçekten olduysa eğer... öyle bir şey var diyemiyorum, ama yokta diyemiyorum...
