Mayıs 2017
Tatilden sonraki cuma günündeydi. Akşam 3. sınıf öğrencilerin sergisi vardı. Bende Alara ve Baharla oraya gitmiştim. Aslında sergiler umrumda bile değildi, benim için arkadaşlarımla olmak güzeldi.
O akşamda umut için endişelenmeye başladığım ilk akşamdı. Orda yine bir kızla takılıyordu. Kız dediğimde 16 yaşlarında falan. Okulu çoktan bitirmişti. Kendisi ama biraz kendine beğenmişti. Biraz dediğim de biraz dan daha fazla. Şişmandı da biraz ve çok makyaj süren birisiydi. Şişman olması kötü birşey değildi ama umut genelde sayıf kızlardan hoşlandığı için öyle diyorum. O akşam onların neden birlikte takıldıklarını bilmiyordum. İkisi de alkol içmişti ve pek iyi görünmüyorlardı. Galiba alkoldan başka şeyler de almışlardı. Kız çok sesliydi. Etrafa bağırıp çağırıyordu. Yanımdan geçerken beni az kalsın daha yere çarpıyordu. Umut beni farketmemişti galiba.
O akşam çok üzülmüştüm. Onun bana selam vermediğine, beni görmediğine, o kızla takıldığına. İlk defa korkmuştum onun için. Çok endişelenmiştim. Kendine bunları yapmasını istememiştim.
Bir ara yere çöküp kafasını dizine koyup oturuyordu. Onun yanına gitmek istemiştim. Ama gitmedim. Çok kötü görünüyordu ve böyle olsun istemiyordum. Yanına gidip kolundan tutup onu kaldırmak istedim.
Ama sonra yine o kız geldi ve ilk defa hayatımda bu duyguyu hissetmiştim. Aramızda birşey yokken Umutu kıskanmıştım. O kızı zaten hiç sevmiyordum sonra Umutla görünce daha samimiyetsiz geldi bana. Nasıl bir duygu hiç bilmiyordum o an tabikide. Kıskanmak birisini kaybetmekten korkmaktır diye düşünüyordum. Ama onu benim olmadığına rağmen kıskanıyordum. Benim değildi ki benimle değildi ki onu kaybetmekten korkayayım. Onunla doğru dürüst iki kelam bile edememişken bunları hissetmek tuhafıma gitti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bu bizim hikayemiz
RomanceBu bizim hikayemiz... Biz diye bir şey gerçekten olduysa eğer... öyle bir şey var diyemiyorum, ama yokta diyemiyorum...
