FOREVER is a LIE (ON GOING)

FIAL #1

CHAPTER 1

Please read! :))) Thanks!

ü  Vote if you liked.

ü  Comment if you want.

*****

Alexa’s POV

[July 20**]

♪Why do people fall in love 
And they end up crying
Why do lovers walk away from themselves
When their hearts are breaking
Why does loving sometimes never stay long
Why does kissing this time 
Mean you'll be gone
Why does gladness become sadness
Things that I don't get

Someone's always saying goodbye
I believe it hurts when we cry
Don't we know partings never so easy
And with all the achings inside
I believe some hearts won't survive
Trying hard to pretend 
That we're gonna be fine♪

Haaays... Tamang senti na naman, well what else is new? Two years na akong ganito everytime na mag-isa tamang saksak ng earphone sa tenga at walang sawang pinapakinggan ang mga kanta sa MP3 na bigay ni Paul.

Ang emo ko na naman. *sigh* Kaya ayokong nag-iisa ako e.. Asan na ba kasi yung mga baliw kong kaibigan? tagal much =___=

"HOY!!" nagulat ako ng may biglang nanghampas sa balikat ko.. Ang sakit ah. T_T

"Senti te?" tanong ni Ashley. Sabi na e, sila na yan.

“Haaaaay nako, emo na naman. Kaumay na." gatong naman ni Aubrey. Umikot sila papunta sa harap ko at tinabihan ako sa pag-upo sa bench.

Di ko na lang pinansin mga kumento nila at ngumiti na lang.

"Tagal niyo ah, gutom na ko kanina pa." iniba ko na lang yung usapan. For sure kasi sesermunan na naman nila ako. Tsaka gutom na talaga ako kanina pa, kakahintay sa kanila.

"Yan oh si Aub, tagal kong naghintay sa kanya."

"Ako na naman? Yung prof nga namin ang tagal magpalabas."

"Oo na, lagi mo na lang sinisisi prof mo."

"Utot mo Ashley kainis ka.. Tara na."

"Nako yan na naman kayo, tara na. San ba? Cafeteria?" tanong ko sa kanila

"Hindi Alex sa C.R tayo, try naman natin kumain sa C.R minsan no?"

"Nyaaaaak!! Tara Alex tawa tayo, galing mag-joke ni Aubreygyne e ang sakit sa tiyan!"

"Tse! =___="

"Hahaha! Mga baliwag talaga kayo, tara na."

**Cafeteria

Mag-iisang oras na kaming kumakain dito sa Cafeteria. Paano ba naman kasi bawat kain kwento, bawat nguya daldal. Actually ganito talaga kami pag sabay-sabay kumakain, chikahan much lang. Tsaka sinusulit na rin namin 'tong oras, since magiging bihira nalang kami magkakasabay ng breaktime. Unlike nung freshmen kami pare-parehas kami ng kinuhang vacant time kahit we're in different courses. Well, ganun talaga kami ka-attached sa friendship thingy namin. E ngayong sophomores na kami nabago na sistema ng University ginawa na nilang block yung mga sections, so yun matic na, sila na magbibigay ng scheds namin.