Ik lag op Sarah haar bed, even wennen aan het feit dat ik nu officieel in Londen woon. Ik was best nieuwsgierig naar die jongen die mij had gedragen. 'Wat ga je doen?' Vroeg Sarah toen ik haar laptop pakte en hem startte. 'Nou kijk, net hé, ik stond op het vliegveld..' en ik begon het verhaal te vertellen. Sarah keek me even later met grote ogen aan en vroeg: 'Weet je zijn naam?' ik schudde mijn hoofd. 'Nee, maar dat wil ik nu uitvinden. Het is er sowieso een van die band waar mijn zusje zo fan van is..uhm..' Ik liet mijn hersens kraken maar Sarah onderbrak me: 'ONE DIRECTION!' Schreeuwde ze. Ja, dacht ik, het was een lid van die band. Om eerlijk te zijn vind ik ze echt, echt echt helemaal niks, beetje sneu liefdesliedjes te zingen voor een groep gillen de meiden. Nouja geen groep, miljoenen gillen de meiden dan.
Sarah pakte de laptop af en begon te zoeken. 'Is het die?' En ze wees naar een jongen met bruine krullen. 'Nope, hij had kort donker blond haar.' Ze keek verder en liet de volgende foto zien, dat was hem.. 'Ja' mompelde ik. Sarah slaakte een gilletje en vond het dom dat ik zo reageerde toen straks. Ja, misschien was het wat overdreven.. Maar wat zou jij gedaan hebben als er een onbekende jongen, maakt niet uit hoe knap hij is, jou even naar binnen denkt te dragen? Kijk misschien vind jij dat wel leuk, maar ik vind het eng, ik hou daar niet zo van.
Meer iets voor die romances in films, boeken en op tv. Weer een bevestiging dat ik het helemaal niks vind en er totaal niet in geloof.
'Wacht eens even' ik onderbrak de stilte in Sarah's kamer. 'Wij zouden wat leuke dingen gaan doen! Uiteten, bios, stappen?' ging ik verder. 'SHIT, ja dan moeten we nu wel gaan! Zoek je leukste outfit en maak je snel klaar dan!' Vervolgde Sarah mij. Na een half uurtje zeiden we onze ouders en mijn zusje gedag en liepen we richting een restaurantje. ''Nando's'' stond er groot op de gevel van het gebouw. Het deed me een beetje denken aan de MC Donalds.. 'Hier dan maar?' Zei Sarah, 'Er is voorderest toch niks dat we kunnen betalen..' Ik moest lachen, dat konden we wel. Alleen we waren het helemaal zat om als rijkelui's kindjes over te komen. We liepen naar binnen en gingen zitten. 'Het is bijna alleen maar kip!' Riepen Sarah en ik tegelijk. Mensen keken naar ons om, wat kon ons het schelen, wij hadden de grootste lol!
Na het eten zouden we een filmpje pakken. We wilde betalen, dus dat deden we. Logisch, eigenlijk.. Ik deed mijn jas aan en ik zag dat Sarah al buiten stond en heel raar te seinen en te doen. Ik zette een stap naar buiten, maar tegelijkertijd liep er iemand naar binnen. Onze ogen kruisde, maar ik trok me er niks van aan.
Sarah en ik praatte de oren van onze koppen af over helemaal niks, de bios werd hem niet meer, dus we besloten maar ergens een drankje te gaan doen. 'Weet je wel wie die jongen was bij Nando's trouwens?' vroeg Sarah opeens. 'Nee?' Zei ik vol verbazing, ik wist het echt niet, of ik was het gewoon vergeten. 'Die van het vliegveld! En de taxi!' Riep ze keihard. Ik moest lachen, maar ik was ook in shok..
Waarom kom ik hem nou de hele tijd tegen? Voorbestemd, stom toeval of woont hij in de buurt en hebben we gewoon de zelfde interesses. Ik merk wel dat hij nooit alleen is, altijd met die andere 4 jongens. Ik ben he-le-maal vaag aan het worden volgensmij, is dit echt? Vast wel, anders zit ik hier nu niet zo na te denken hé, Maddy je doet apart de laatste tijd. Ik ben niet verliefd, dat zeker niet. Maar ik wil gewoon weten wie dat nou werkelijk is, wie die 'misterieuze' jongen nou is!
Het was een uurtje of half 1 dat we richting huis liepen, en raad eens, daar staat die jongen met zijn vrienden. 'Maddy, dit is eng gewoon hoor, we lopen langs en we kijken of ze wat zeggen, als ze wat zeggen praten we terug, anders niet.' Zei Sarah, ze had gelijk. En we zette aanstalten om langs de jongens te gaan.
Doorlopen Maddy, doorlopen, doorlopen, doorlo-
'Hey you!' werd er geroepen. Sarah en ik keken tegelijk om. 'Yes you, with the brown, red hair.' Vervolgde de jongen. Ik liep er op af, en kreeg lichtelijke zweethanden, ja wat denk jij nou, nog nooit een vriendje gehad, een dag in Londen en al meteen jongens die tegen je gaan praten. Knappe jongens.
'What's your name?' Vroeg hij, ik raakte lichtelijk in paniek.
'Maddy..' Mompelde ik zachtjes. Schijnbaar hoorde hij me niet, of amper en keek me beroerd aan.
'Maddy.' Zei ik toen op een normale toon. Ik keek de jongen aan, zijn mooie ogen, zijn heerlijke uiterlijk.. MADDY STOP. Ik zag dat Sarah al een praatje had gemaakt met de getinte jongen van het stel.
'I'm Louis, sorry that i didn't ask you to drag you inside..' stamelde hij, ik vond het toch wel zielig.. Die arme jongen. Er stond iemand achter.. Uh.. Louis! Iemand met bruine krullen, groen/blauwe ogen en een verschrikkelijk mooie lach. Lief, die kuiltjes in zijn wangen.
'I't doesn't matter boef.' Sarah schoot in de lach, boef, ja dat was mijn stopwoordje. Hahaha, heerlijk als je je zo voor lul weet te zetten. En ik schoot in de lach.
'Boeuf' Herhaalde Louis me, Sarah en ik moesten nog harder lachen. Ze zijn misschien nog leuker dan je denkt op het eerste gezicht, zonder maar iets van ze te kennen. Ik zag dat de krullenbol iets op een papiertje schreef.
'We've got to go now, bye guys, nice to meet you!' Eigenlijk had ik alleen Louis ontmoet, maar we waren in een gesprek met iedereen. Voor ik weg liep drukte de krullenbol nog en papiertje in mijn hand.
To hang out, to find friends call me:
+442 ... ... ..
xo
Er stond geen naam bij, weer zo'n verhaal, heerlijk! NOT. Toch was ik van binnen wel een beetje opgewonden, die avond besloten we snel te gaan slapen. 'Morgen bellen we dat nummer!' Zei Sarah.
Ik was het met haar eens.
