“Am I dreaming right now??” pero nasasaktan ako sa kurot ko habang nakatitig ako sa mukha nya na parang naguguluhan. Tinanggal nya ang pagkakakurot ko sa pisngi ko. At nakita nyang namula na ang kinurot ko. Hinawakan pa nya ang part na yun, kaya lalo akong namula.
“You’re not dreaming young lady. Yes, I’m Chris. Look at your cheeks, it turned red.” Natatawang sabi niya.
“Oh my gosh. Chris. Hi Chris..” nauutal kong sabi.
“HI! What’s your name anyway?” nakasmile nyang tanong.
Feeling ko talaga anytime mahihimatay na ko. Kaharap ko ang pinakamamahal kong tao. Si BIAS. Kinikilig ako OMG!! “Im.. im… Char.. charlotte…”
“Oh! You are Charlotte! You’re the one that’s manager told us a while ago. You are the girl that was bullied by those bashers. Well, nice to meet you Charlotte!” pagkukwento nya sabay lahad ng kamay sakin.
“Yes, yes.. how’d you know that im lost?” nakipagkamay na ako sa kanya. Grabe ang lambot ng kamay nya. Sana naglotion muna ako ng kamay bago nakipagkamay sa kanya, nakakahiya tuloy.
“Group of security were roaming around because they’re looking for you and they’re looking for that group of bashers too. Your friend reported this to the security. Come on lets go back there. The show will start in a short while.” Sabi ni Chris habang inaalalayan ako pagtayo.
Paglabas namin ng CR, andun ang mga body guards nya. At natakot ako na baka makalimutan nya ako.
“Guys, please tell the security that I found Charlotte.” (sa wika nila) Natouch ako sa sinabi nya kahit ung Charlotte lang ang naintindihan ko. Grabe di nya nakalimutan ang pangalan ko. Nakakaiyak promise!
Dinala nya ako sa dressing room nila. Napakafriendly ng ibang nyang kagrupo at ng manager nya! Nag offer pa sila sa akin ng inumin. Di talaga ako nagkamali na bumilang sa fandom nila. Starstruck pa rin ako at nahihiya grabe. Konti lang ang naiintindihan ko sa pinagkukwentuhan nila, pero pakiramdam ko kinukwento lang ni Chris kung paano nya ako natagpuan. At kung paano nya ako niligtas. Ina-act nya kasi kung pano nya sinipa ung pinto. Dun ako natawa eh.
Maya maya pa ay dumating na si Maxene doon. At nastarstruck din sya.
“So you’re her bestfriend? Hi! Here’s Charlotte!” sabi ni manager.
“Thank you so much for rescuing my bestfriend! Kamsahamnida!” sabi ni Maxene.
“woah you speak korean too!!” sabi ni Rafael.
“just a little. Thank you soooo much!!” sabi ni Maxene, sabay yakap sa akin.
“You’re so sweet.. I heard that the bashers were caught by the securities. You're all safe now girls! So for now, lets all have a group picture!!” sabi ni manager.
Nagulat nalang kami ni Maxene. At mas lalo akong nagulat kasi isinuot ni Chris sa akin ung suot nyang leather jacket. And then picture! Peace sign! Smile! Aegyo!
Ang saya saya ko talaga ng mga sandaling yon. Di ko akalain na mangyayari sa akin yun. Grabe!!
10 minutes bago magstart ang concert, nagpray sila at kasama pa kami ni Max dun.
“We’ll go back there at our seats. Thank you very, very, very much. im very, very, very happy right now. Thank you Chris. Thank you all guys.” Sabi ko at akmang huhubarin ko na ang isinuot na jacket sa akin ni Chris at ibabalik ko na sa kanya…
“No, no.. its cold out there. Im giving this to you. As a remembrance from me.” Sabi ni Chris habang nakasmile.
“No, this is too much. You helped me get out there and then this.” Pagtanggi ko pa kasi nakakahiya talaga. Pero sa totoo lang gusto ko talaga yun!!
“No.. take this with you Charlotte. Youre special to me now. The way you fight for me, for us, in front of those girls, its priceless.”
Nagkantyawan ang mga tao sa loob ng dressing room. At kinikilig naman kami ni bestfriend. grabe!!
“hey stop that guys!!” saway naman ni Chris.
“thank you so much for this. Maxene know how much I idolize and how much I love you guys.” Sabi ko.
“yes me too!” sabi rin ni Max.
Nagkatawanan tuloy kami don.
