ÇİRKİNDİ AŞK (ÇİRKİN SERİSİ )Watty2019

Uğultu

Kırılmayı bekler gibiydi gözleri...öyle keder yüklüydükü, bakan boğuluyorsa, yaşayan ne hiss ediyordu...? Yada... O gözlerin sahibi yaşıyormuydu...?
Nigar.V
♦

♦♦

Merhaba...eyer birileri bir kaç satırımı sevmişse lütfen düşüncelerini paylaşsın olurmu ? :) keyifli okumalar...

ÇİRKİNDİ AŞK Bölüm üç:Uğultu

Uğultu...

Beynimin içinde bir birine girmiş sesler vardı şuan... Canımı yakan, alay dolu, kalp kırıcı cümleler barındıran uğultular... Başım fena halde acıyordu, sanki biri keskin uçlu bir aletle kafatasımda oyuk açmaya çalışmışta, kafa kemiyimi kıramamış ve aleti başımın içinde bırakmış gibi bir duygu vardı üzerimde.

Garip gele bilir, ama şuanki acımı ancak böyle tanımlaya bilirim.

Sesler uğultu gibi geliyordu bana. Birileri konuşuyordu, kim olduğunu algılayamıyordum. Hissede bildiyim tek şey acıydı. Saf ve salt bir acı...

'O iyi mi?' biri konuşuyordu, daha doğrusu fısıldıyordu. Tanıdık olmayan ve bir o kadar da tanıdık gelen tok bir ses...

'Sana ne? Sanki umrunda ya...!' bu çemkiren sesi iyi biliyordum... Ayshe... Bir kaç hışırtı duydum... Ve Ayshe'ın homurdanmasını

'Bırak beni pis zorba...!'

'Bak kızım sabrımı zorluyorsun şu an.! Sadece onun iyi olup olmadığını merak ediyorum, hepsi bu...!'

'Sana ne be..! Sana ne.! Kimsin sen.?!'

'Eh yeter be!' gözlerimi zorlukla aralayarak Ayshe'nin kolundan tutup sarsan, arkası dönük adama baktım. İlk bulanık görsemde, git gide her şey netleşdi ve onu gördüm... Adamla Ayshe tartışırken, o öylece boşluğa bakarak oturuyordu... Başıma giren ani ağrıyla inlememe mani olamadım... Ve her kesin gözü beni buldu... Ayhse panikle yatağa oturarak ellerimi avuçladı

'Tatlım...! Beni çok korkutdun Leyl! Sana bir şey olacak sandım...' sesi çatallaşınca sustu, ama ben koltuktaki adama bakıyordum.

Korku mu, heyecan mı adı her neyse, garip bir duygu geziniyordu vicudumda. Tabi birde acı... Sarmaşık, zehirli bir sarmaşık gibi kemiklerime dolanmıştı bu hiss.

Gözlerimin gördüyünü beynim kavrayamıyordu.... Aslında kavrıyordu ama bu gerçek olamazdı ki...! Ayhse'ye çevirdim gözlerimi. O da gôrüyormuydu koltukta oturan adamı...? Ya ben mi deliriyordum...? Ayhse'nin yüzündeki ifade neydi tam bilemesemde, gözlerindeki saf endişe yerinde duruyordu. Tekrar o'na çevirdim bakışlarımı ve göz göze gelince irkilmeme engel olamadım...

Ölü biri bu denli parlak gözlere sahip olamazdı, deyilmi..? Heleki gözünüzün önünde can çekişen biri..? Peki öyleyse o nasıl bu denli merak dolu bakışlarını yüzüme dikmiş beni inceleye biliyordu...?

Tanrım o ölmüştü...! Kollarımda ölmüştü hemde..!

Ama...ama burdaydı işte. Karşımda, nefes alıyor ve beni izliyordu..! Babam...o karşımda oturmuştu ve sapasağlamdı....!

'B..baba.?' sesim titrekce bir fısıltı gibi çıksada konuşmasını durduran Aysh sayesinde, duyulduğumu anladım. Babam bana bakarken tek kelime dahi etmiyordu. Doğrularak elimle babamı işaret etdim