MS 2: Once Again (COMPLETED!)

Once Again 19

Takie POV

Nag lalakad kami sa mall, naka buhat naman si Xian kay Xavier, ayaw niya daw kasing tumitingala saamin.

Ang isang kamay naman ni Xavier ay nasa bewang ko, gusto ko mang lumayo pero naka hawak naman si Xian sa kamay ko kaya wala akong kawala. Parang pinlano ng mag ama na ito.

"Kakain muna tayo bago sa rides okay?" Sabi ni Xavier at sumulyap saakin. Tumango lang si Xian.

Hindi ako nag sasalita, hinahayaan ko nalang sila. Eto ang gusto ng anak ko kaya pag bibigyan ko siya. Masaya siya sa ganito, eight years din ang tiniis niya. Ang walang ama, naintindihan ko kung sabik siya sa ama.

Hinayaan kong alalayan ako ni Xavier, kahit ilang ulit ko siyang itaboy ay lagi naman siyang nandito. Kaya useless lang din, hinahayaan ko nalang siya ng sa ganon ay manahimik nalang siya.

Umupo kami sa round table na tatlong upuan, lumapit ang waiter saamin. Binigay ng waiter ang menu kay Xavier, sinulyapan niya na muna ako bago bumaling sa menu.

Nag hihintay lamang si Xian, alam kong hindi pa ito gutom. Dahil bago niya niyaya ang ama niya ay kumain na muna siya.

"How about you mam?" Binaling ko ang tingin sa waiter.

"Just the same, and add the pasta" sabi ko, umiling si Xavier habang naka tingin saakin.

"You love pasta huh?" Sabi niya.

Tinignan ko lang siya, naka halumbaba ang anak namin na naka tingin saaming dalawa.

"Yup, why?" Umiling siya.

Ilang sandali ay nilalapag na ng waiter ang pag kain na inorder namin. Nag simula ng kumain si Xian, excited siya sa mga rides excited siya dahil kasama niya ang papa niya.

Nag simula ako sa pag kain, sumulyap saakin si Xavier minsan. Ay madalas ay nahuhuli ko siyang naka titig saakin.

RINNNNNNNNNNG!

Binitawan ko ang kubyertos at kinuha ko ang cellphone kong tumutunog. Nakita kong si mommy kaya agad ko na itong sinagot kaagad.

"Takie, you need to attend the meeting tomorrow, for your company" salubong na sabi ni mommy.

"Yes, yes. I know, don't panic" mahinahon kong sinabi.

"I don't want to you be late, this is important you know. The Fronteza is going here, your cousin Miko will he'll be here, don't forget" nanliwanag ang muka ko ng marinig ko ang pangalan niya, he's back!

"Yes, yes. I will, thanks for this. Okay, I'll hang up, bye take care I love you" sabi ko, hindi ko na hinayaang sumagot pa siya agad kong binaba ang tawag at agad na ding nilagay sa bag.

Hinawakan kong muli ang kubyertos ko, susubo ko na sana ang pag kain pero nakita ko ang muka ni Xavier na naka simangot at galit ang tingin saakin.

Anong problema ng isang ito? Umiling ako at sinubo ko na ang pag kain.

"Hindi ba't sinabi kong ayaw kong, may kausap ka kapag kasama mo ako?" Madiin at galit niyang sabi.

Kumunot ang noo ko siyang tinititigan, seryoso ba siya? Si mommy ang kausap ko!

"Importante iyon, malamang sa sagutin ko ang tumatawag" kunot noo ko paring sabi.

"Mas importante pa ba iyon dito sa bonding naten? Sino ba yang katawagan mo? At sobra yatang paimportante, kung sagutin mo ang tawag na iyon, ay parang wala kami ng anak mo dito" laglag panga ko, seryoso ba siya? Ano ang iniisip niya? Na lalaki ang katawagan ko?

"Pwede mo bang itabi mo muna ang lalaki mo? Kahit ngayong kasama naten ang anak natin, pwede...."

"You seriously? Yes, it's important! That's my mommy, ano sa tingin mo? Usapang negosyo ang pinag usapan namin, don't judge me by you hear! You don't know who I am" medyo hinanakit kong sinabi.

"You don't really know who I am, kung kilala mo ako. You don't judge me anyway" dagdag ko pa.

Hindi ko nanaman napigilan ang sarili ko, hindi ko na alam na nandito pala ang anak namin. Naka tingin saamin si Xian.

"Nag aaway po ba kayo? Hindi po kayo bati?" Biglang sumakit ang puso ko sa sinabi ng anak ko, masakit dahil hindi nag kakasundo ang parents niya.

Hindi ko maibigay sakaniya ang maliit na bagay niyang gustong mapag daanan. Gusto niyang masaya ang pamilya niya.

"No. Baby, nag eexplain lang si mommy okay? Bati kami okay?" Mahinahon ang sabi ni Xavier.

Hindi ko na alam kung paano ako makikitungo kay Xavier ng hindi kami nag tatalo, sa maliit lang na iyon ay nag tatalo kami. Hindi ko na pinigilan ang sarili kong hindi sumingit sa sinasabi niya. I can't!

♡♡

- vote and comment guys. Mag UUD ba ako mamaya? Wahahaha.