MS 2: Once Again (COMPLETED!)

Once Again 1

Takie POV

Eight years

Nakita ko ang mga pinsan ko sa waiting sheds ng airport. Tumingin ako kay William, he smile at me.

"Are you ready for this?" He ask, tumango ako. Tinignan ko naman ang anak ko, he smiling at me.

Kamukang kamuka niya talaga ang ama niya, hindi maipag kakailang na anak niya nga. Hawak ko ang isang maleta namin.

Konti lang naman kasi, kaya sama sama na. May isa pang back pack si William. Naka buhat kasi ang anak ko sakaniya.

Tumingin ako sa mga pinsan kong papalapit na saamin, gulat na gulat silang makita ang anak ko na buhat ni William.

"Mommy?" Tinignan  ko ang anak ko, binitawan ko muna ang maleta at binuhat siya.

He's six years old now, ang swerte ko dahil ang bait niya. I love him so much, hindi ko hahayaang mawala pa ito saakin blessing siya saakin.

Tumigil ang mga pinsan ko at tulala sa anak ko, hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa mga isip nila.

"Si Zachary Xian anak ko, baby mga tito at tita mo mga yan" Tumango lamang ang anak ko at hinalikan niya isa isa ang mga tito at tita niya.

"Fuck! I'm not a gay!" Tinignan ko ng masama si Diam.

"Diammaine!" Sambit ni William.

"Peace bro!" I rolled my eyes.

Walang kahit isang nag buka ng bibig sa mga pinsan kong babae. Ano kaya ang nasa isip nila? Naka tulala lamang sila sa anak ko.

Niyakap ako ng anak ko at hinalikan ang pisngi, he's so sweet. Ang swerte ko dahil nag ka anak ako tulad ni Xian.

Umiling ako ng mapansing wala paring bumabati sa pag babalik ko. Huminga ako ng malalim at nag salita.

"We're tired, I have to go home my baby he need to rest so maybe, we should go?" Tumingin sila saakin, tingin na disappointed.

Bakit? Kasi hindi ako nag bigay ng communication? O hindi ko sinabing may anak ako? Galit ba sila saakin kasi tinago ko ang anak ko sakanila? Masisisi niyo ba ako? Nasaktan ako!

Kahit paano ay nag papa salamat ako kay Diam, he save my baby. Kung hindi dahil sakaniya ay patay na ang anak ko, baka hindi ko kakayanin iyon!

Mas gugustuhin ko pang ilayo ang anak ko sa ama niya! Nagawa ko lang iyon dahil baka anong gawin niya sa anak ko, ayaw kong masakatan ang anak ko. Muntik na siyang mamatay sa ginawa ng kaniyang ama!

Hindi ko hahayaang maka lapit ang anak ko sa kaniyang ama, unfair na kung unfair hindi nila alam kung ano ang pinag daanan ko, walong taon! Walong taon kong binuhay ang anak kong mag isa, walang tulong sa ama niya!

Tiniis kong hindi matulog lalo na kapag madaling araw! Si William ang gumagabay sakin! Imbes na si Xavier ang kasama ko sa pag papalaki sa anak namin ay hindi! Hindi ko naman sana siya ilalayo sakaniya, ngunit ng malaman kong pinag laruan pala niya ako ay mas pinili ko ng ilayo ang anak niya!

Hindi ako nag sisi na ilayo sakaniya, he deserve this! Hindi niya deserve ang anak ko, muntikan na nga niya mapatay ang sarili niyang anak e!

Umiling ako, hindi ko na pala mapigilang umiyak. Kung hindi pa pinunasan ni Xian ang luha ko ay hindi ako natauhan, ang lalim na pala ng iniisip ko.

"Mommy bakit po ikaw umiiyak?" Muli akong umiling. Nginitian ko ang anak ko sabay sabing.

"Let's go anak" sabi ko at tinalikuran silang lahat.

Wala na akong pakielam kung galit sila saakin, dahil mula pa nong umalis ako ay wala ng gumagabay saakin. Ang family ko lang ang gumabay saakin, sila ang tumulong na palakihin ang anak ko!

Ni isa sakanila ay hindi nila alam ang pinag daanan ko! Kaya wag nila akong ijudge! Dahil hindi nila alam nitong Walong taon ang nakalipas!

♡♡

-nag UUD ako kapag may oras ako, pero kung talagang na mimiss ko ka agad a ang pag susulat, lalo na kahit isa lang nag cocomment agad na akong nag susulat. Love lots 😍😘😘