De Vijftien

Hoofdstuk V

Nee.

Nee. Nee. Nee. Nee.

Waarom? Waarom heeft de congiërge een enveloppe in zijn zak, geadresseerd aan mij? Het had er niet duidelijker op kunnen staan:

Bella Harrison

Hoe kan dit? Is dit de reden voor zíjn rare gedrag? Hij wilde me dit geven? Als dit een liefdesverklaring is, wordt ik gek. Vieze pedo!

Trek niet te snel conclusies.

De stem in mijn hoofd heeft gelijk. Misschien is het wel... Ja wat kan het eigenlijk zijn? Ik buk en pak de enveloppe aan het enige droge puntje op uit de plas water. Ik zal het eerst moeten laten drogen voordat ik het kan openmaken en lezen. Nieuwsgierigheid borrelt in me op. Wat zou het zijn? Wat zou Loopneus, de congiërge, ooit aan mij willen geven? Of zou het niet van hem komen, zou hij slechts de bezorger zijn? Ik stel me van alles voor, van een tv-programma tot een loterij, maar ik weet niet wat er in de enveloppe kan zitten.

Voorzichtig leg ik de enveloppe op een droog stukje grond, en pak de zaklamp van Loopneus. *Klik* Het licht is niet heel fel, maar goed genoeg om de plek waar ik nu ben te onderzoeken. Vanaf deze hoek, waar de congiërge nog steeds in de rare positie zit en lacht, zie ik de trap waar ik af ben gevallen. Verder is dit geen grote ruimte, maar vooral hoog. Ik zie het "plafond" niet, maar ik ben dan ook in een grot. Ik zie een paar stalagmieten en stalactieten. In het midden van de grot staat een tafel, met een stoel ervoor. In de andere hoek staat een oud bed, met oude vieze dekens erop. Ernaast staat een heel klein nachtkastje met een lamp erop. Aan de muur hing een wasbak met een spiegel erboven. Ook stond er nog een wandkast, ik heb geen idee wat erin zou zitten.  Het leek wel een soort bunker. Om te schuilen, te verstoppen, onderdak te zoeken, een geheime plek.

In de kast zit niet nog een trap. Dit was gewoon een kast zoals je zou verwachten. Plankjes met opgevouwen kleren en etensvoorraden. Flessen water en zeep. En extra dekens en een radio. Dit was écht een bunker. Maar waarom hier? Heb ik een geheim van de congiërge ontdekt? Ik weet het allemaal niet meer. Ik heb ook geen besef van de tijd meer. Uit mijn schooltas pak ik mijn telefoon. 14:39. Shit. Ik heb al twee lessen gemist, en als ik niet opschiet mis ik er drie! Ik loop nog even naar de plek waar ik ben gevallen en pak de spullen uit Loopneus' zakken op, inclusief de drijfnatte enveloppe.

*Bzzz* Getril in mijn kontzak. Zucht. Ik moet eigenlijk opschieten, maar vooruit. Ik heb een bericht van mijn moeder:

Mam:
Bella Harrison, zestien jaar oud, twee jaar hier, de tijd is gekomen...

Wat? Hè? Waarom stuurt mijn moeder zo'n raar bericht? Ik reageer terug:

Ik:
Mam, wat bedoel je? Ik snap je nii...

Hmm... Raar... Maar geen tijd om er verder over na te denken, ik moet snel naar boven om de laatste les te halen. Ik druk alle appjes van mijn vriendinnen weg en ren naar de trap. Zo snel als ik kan klim ik de glibberige stenen op, geen houvast, maar vastberaden om op tijd te zijn.

Hijgend en puffend beklim ik de laatste treden, de open kastdeur in zicht. Hoe koud het ook was daar beneden, ik heb het nu gloeiend heet. Het zweet druipt van mijn rug, en mijn hoofd gloeit als een tomaat. In topsnelheid ben ik naar boven geklommen, maar wel voorzichtig om niet te vallen. 14:49. Ik heb precies één minuut om naar mijn les te gaan, en dan zal iedereen me natuurlijk aanstaren. Ik heb vandaag al drie lessen gemist, en dan kom ik bezweet van top tot teen de klas in. De beschuldigende blikken van mijn klas zijn echt irritant. Alsof ik dan de enige ben die ooit lessen mist ofzo. Ik kan daar slecht tegen, vooral nu er allemaal rare dingen gebeuren vandaag.

Ik heb de les gehaald. Godzijdank. Hopelijk merken ze niet dat ik vandaag zo vaak afwezig ben geweest... Ik negeer al mijn klasgenoten, zelfs Katie. Want voor nu moet ik even goed nadenken over alle dingen die gebeurd zijn, en dat kan omdat we geschiedenis hebben. Peinzend pak ik mijn boeken uit mijn tas en leg ze open op de tafel. Ik kan niet uitleggen wat daar beneden gebeurd is, of waarom. Ik kan alleen hopen dat het niks ergs is...

--

HOOFDSTUK VIJF ALWEER!!! Yay ik ben zo happy!! Ik weet niet hoeveel mensen dit nou echt lezen, maar ik ben toch blij met de nummers haha. Ik hoop echt echt heel erg dat je dit boek leuk vind, en vertel me wat ik kan verbeteren! Langere hoofdstukken? Korter? Andere schrijfstijl? Wat je ook te zeggen hebt, ik vind  het heel leuk als je het me verteld 💕

Typfouten? (@dinnerdoge )

TOT VOLGENDE WEEEEEEK ❤❤❤