Mijn gedichten

Lees maar

Je kunt wel zeggen,

Dat je me begrijpt en snapt.

Dat ik me er gewoon bij neer moet leggen,

Uiteraard is er maar één idioot die dat er zo makkelijk uit flapt.

Dat je me begrijpt dat moet je niet zeggen,

Dat is niet waar.

Je mag ook niet zeggen dat ik me erbij neer moet leggen,

Lees het maar.

Lees maar van mijn leven,

Lees maar van mijn ergernis, pech en ongeluk.

Speciaal voor jou opgeschreven,

Lees het maar, hieraan ga ik helemaal stuk.

Lees maar van mijn verleden,

Lees maar van mijn gedachten.

Lees maar over hoe ik heb geleden,

Het is erger dan je zou verwachten.

De papieren schreeuwen hun teksten uit vol van woede en inkt,

De schrik is van je gezicht af te lezen.

Ze schreeuwen over de depressies waarin men verdrinkt,

Je laat ze vallen in de regen, hetgeen ze het meeste vrezen.

Honderden bladzijden,

Vliegen in het rond.

Honderden bladzijden,

Vallen op de grond.

Daar staan we dan in de stromende regen,

Maar het is echt waar.

Voor een paar seconden waren wij het allebei die zwegen,

Tot ik zei: "Ja lees het maar."

Door: Sophie E.M. Ellens

copyright 2014