Heb je ooit het gevoel gehad,
Dat de wereld stopt met draaien.
Dat er een grote luchtbel in je borstkas zat,
En dat de wind stopte met waaien?
Heb je ooit gemerkt dat de zwaartekracht stopte met aan je voeten te trekken,
Dat het water stopte met stromen.
Dat je de horizon nog verder uit kon rekken,
En dat je houdt van alle dingen zowel stenen als bomen?
Heb je ooit bedacht dat voor haar de wereld is gemaakt,
Dat voor haar de zon en de maan in een eeuwig durend gevecht zijn geraakt.
Dat de hemel je omhoog trok aan je ziel,
En dat de zwaartekracht zorgde dat je terug op aarde viel?
Heb je ooit,
Weleens.
Nooit,
Of toch misschien?
Heb je ooit je hart bijna je borst uit horen bonken,
Of je ademhaling als de motor van een ferrari horen ronken.
Heb je ooit je gedachten op een rij gehouden,
Terwijl zij een gesprek met jou ontvouwde?
De sterren zijn als de wolken om de zon,
Heb je wel eens gemerkt.
Dat zij al van je hield voordat dit begon?
Ik hoop dat het een beetje tegen je zenuwen werkt.
Door: Sophie E.M. Ellens
copyright 2014
JE LEEST
Mijn gedichten
ŞiirDit wordt een verzameling van (bijna) alle gedichten die ik ooit schrijf of geschreven heb. groetjes mij