HAYAT...
Beş harf iki hece ama beni boğmaya yetiyor.Bazen herkesi herşeyi bırakıp beni kimsenin tanımadığı.Kimsenin başkasının hayatıyla ilgilenmediği bir yere kaçmak istiyorum.Ama bu hayalden ayılmak uzun sürmüyor.
Ailem.
Arkadaş bildiklerim.
Ve şu lise.....
Hiçbir heyecan belirtisi olmayan,
Ders demeye bin şahit isteyen,bu okulda nefes almak bile zor.
Bugün hava bulutlu kuşlar huzursuz güneşi göremediler diye, anlıyorum onları tepeden ayrılmayan kara bulutlardan bende çok sıkıldım....
Adımlarını atarken gözünü kapatıp derin bir nefes alacakken sert birşeye çarpmam bir oldu,nefesimin yerini müthiş bir parfüm kokusu aldı ama ayılmam uzun sürmedi.Gözlerim hala kapalıyken bir şeyi fark ettim şu an bir çift kol beni sarıyordu.
Sanırım düşmeme engel oldular.
Gözümü açtığımda bir çift gözle karşılaşmam bir oldu.
" Bırakırsanız." sesimi ben bile zor duydum.
" Gözü kapalı bir şekilde yürüme denemesi yapan sensin." dedi tok bir sesle ve bıraktı.
" Çarpmasaydın, senin gözün açıktı!"
" Bak sen hem suçlu hem güçlü.."
" Asıl sen kendine bek ukala."
" Üğraşamam seninle yoluna git."
" Ben zaten yo-. demeye kalmadan gitti.Dengesiz nolucak uyuz şey.
Okula bugün erken geldim,direk sırama oturup kitabımı aldım önüme, birşey anlamadım ama kafamı oyalıyor ve işte geldi şu hayatta güvendiğim tek kişi Zeliha tek dostum(gerçek olanından)
" Günaydın Gamze naber?"
"Aynı sen?"
İyi, sen yine parçalı bulutlusun galiba."
Anlayan birilerinin olduğunu görmek güzel."
"Her zaman dost."
Bu kızı seviyorum yaa.
Ve ders başladı ama hocayı tınlayan yok... Aynı şeyler işte...
Kapının açılmasıyla herkes dikkat kesildi.Okul müdürü ve Yanında bir çocukla.Ama bu ne ya sabahki şımarık hay ben şansıma yaa.
"Günaydın çocuklar."
"Bu yeni arkadaşınız Tekin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nesin Sen?
Про вампировBasit bir çarpışma hikayesi ? Hayır, çünkü tesadüfler kurgulanmaz. Çünkü o öyle olmasını istedi. Emir POYRAZHAN.... yalancı dokunuşlarla başlattığı küçük oyunda ilk hilesini yaptı. Bu daha ne ki... Gamze daha nereden nereye savrulacaktı..
