SON MELEZLER ( DOĞUŞTAN ALFA 3)

BÖLÜM 11: AİLEMİ KORUYACAĞIM

---Dean---

Bazen insanların anormal davranışları o kişi için normal gelebilir size. Bir olay karşısında verdiği tepki sıradan bir insanın vereceği tepkiyle aynıdır ama aslında bilirsiniz ki o kişi öyle bir olay karşısında öyle bir tepki vermez. Bir insanı bu kadar tanımanız için de o insana herkesten daha yakın olmanız gerekir. Aynı zamanda onu herkesten çok sevmeniz... Benim Alex'i herkesten iyi tanımam ve onu herkesten çok sevmem gibi.

Alex ayıldıktan sonra yorgun düştüğünü ve yatması gerektiğini söylediği anda şüphelenmiştim işin içinde bir iş olduğundan. Bir anne -en azından normale yakın bir anne- iki çocuğu tehlikedeyken gidip yatmazdı. Alex ise böyle bir şeyi hiç yapmazdı. Ama yine de bunu onunla konuşmak için biraz gözlem yapmak istedim. O merdivenlerden yukarı çıkarken, odaya girip kapıyı kapatırken onu dinledim. Yatacağını söylediği için yataktan çıkacak sese kulak verdim ama zaten o sesi duymayacağımı tahmin ediyordum. Alex yatmayacaktı. Hatta içgüdülerim haklıysa Alex odada çok uzun süre kalmayacaktı bile. Sonrasında tahminim doğru çıktı ve yatak sesini duymadan önce ıslanmış bir camın silinmesi gibi bir ses işittim. Daha sonra kıyafetlerini değiştirdiğini duydum. Kılıflarına giren çıkan bıçaklar vs. 

Gözlerimi çevremde gezdirdiğimde bu sesleri benden başka duyan kimsenin olmadığını fark ettim. En azından duyan varsa da bunu yansıtmıyordu. Kalkıp odaya yaklaşıp sesleri daha net duymak için can atıyordum ama o zaman da Alex benim ayak seslerimi duyacaktı. Gizli bir iş çevirdiği için tetikte olduğundan emindim. O yüzden oturduğum yerden kalkmadan dinlemeye devam ettim. Ta ki pencerenin açılma ve Alex'in toprakla buluşan ayaklarının sesini duyana kadar. İçimden ona kadar saydım ve yerimden kalkıp merdivenleri ikişer ikişer çıkarak odamıza vardım ve içeri girdim. Lamba kapalıydı. Açtım ve çevreye bir göz attım. Çıkardığı kıyafetleri yatağın üstünde duruyordu. Aynanın önünde üstünde kırmızılıklar olan bir ıslak mendil vardı ve aynaya iliştirilmiş bir not duruyordu. Nottaki yazı Alex'in el yazısıydı.

"Dean, biliyorum bunu yaptığım için bana kızacaksın. Sen aynısını yapsan ben de sana kızardım ama bunu yapmam gerektiğini hissettim. Bu notu kısa sürede göreceğini ve ben istemesem bile beni bulabileceğini biliyorum o yüzden en aşağıya adresi yazacağım. Benim arkamdan gelsen bile en azından geride dur ve sana ihtiyacım olan anı bekle. Yalnız gitmezsem çocuklarımız zarar görebilir. Bunun olmasına izin veremeyiz. Seni seviyorum."

Notu okuduktan sonra adrese bir göz attım. Adres Alex'in de benim de bildiğimiz bir yerdi. O yüzden notu yanımda saklamaya ihtiyacı hissetmeden hemen üstümü giyinip hazırlıklarımı yaptım. Tam ben de pencereden dışarı çıkacaktım ki yanıma birilerini alma fikri iyi göründü. 

Alt kata indim ve kısaca bir özet geçtikten sonra Lycaon ve Leo'nun benimle gelmesini istediğimi söyledim. Ama ablam Clarisse karşı çıktı ve kendisi olmadan bir yere gidemeyeceğimizi söyledi. Ben de onunla tartışmak istemediğim için onun da bize katılmasına izin verdim. Bu da sonradan pişman olduğum kararlarımdan bir tanesiydi. Belki de en kötüsüydü. 

Odamıza tekrar çıkıp Alex'in fazla fazla hazırladığı büyüye karşı bizi koruyabilecek olan kolyelerden dört tane aldım ve bir tanesini kendimi boynuma takıp diğer üç tanesini de Lycaon, Leo ve Clarisse'e verdim. Etkileri büyük değildi. Güçlü bir cadının karşısında bu kolyelerle pek bir şansımız olmazdı ama daha ezik tipler için üstümüzde olması bize avantaj sağlayacaktı.

Kolyeleri taktıktan ve yapacaklarımızı tartıştıktan sonra artık hazırdık. Adresi bilsek de Alex'in yoluna çıkmamak için onun izlerinin başladığı yere gittik ve böylece çocuklarımı kurtarmak için yola çıkmış oldum. Ailemi koruyacaktım.

Bu bölümün kısa olduğunun farkındayım. Yarın yaklaşık bu bölümün üç katı uzunluğunda bir bölüm gelecek. Okuduğunuz için teşekkürler.