Doktorun söylediği şeyler beni sarsmıştı.ATARDAMAR TIKANIKLIĞI hayatımı karartacak bir hastalık olabileceği gibi aniden çıkabilirmiş.Sebebiyse çocukluğumda sağlıksız beslenmeymiş.Atardamarlar tıkandığı için kalbime temiz kan gitmiyormuş.Bu yüzden kalbim ve damarlarım patlayabilirmiş.Sonumun böyle olacağını düşündükçe nefesim boğazımda takılıyor,çözülemeyecek bir düğüme dönüşüyordu.Ölmeden önce yapmak isteyeceğim şeylerden biri yazdığım hikayeyi bitirmekti.Yarım kalması korkunç bir düşünceydi.YARALI SERÇE yarım kalırsa hayalim gerçekleşmesse ne yapabilirdim ki?
Ölümü engellemek istiyordum.Öleceğimi düşünmek beni korkutuyordu.Kendime bir kahve yaptım.Masaya geçtim ve hikayeye kaldığı yerden devam ettim.
<Bayan Marta bana kalacağım odayı gösterdi.Oda küçüktü.2 ranza ve 4 dolap vardı.Bunların haricinde küçük tuvaleti vardı.Saat tam 12:00 olunca yemekhanede uzun bir kuyruk olurdu.Yemekten sonra hepimizi koskocaman bit odada toplayıp hikaye okur,masal anlatırlardı.Bayan Marta ya yardım eden 4 bayan,4 erkek vardı.Hepsi güler yüzleriyle içimizi sıcacık yapar,anne baba şevkatini hisseddirmeye çalışırlardı.Lucy ile her geçen gün yakınlaştık.Uzun kirpiklerini her kırpışında narin ve kırılgan bir çiçeğe benzetirdim.Aradan geçen yıllarla yetimhane genç bir delikanlı olmuştum.17 yaşındaydım.Lucy 16 yaşına girmiş alımlı ve güzel bir kızdı.Onunla birbirimizi seviyorduk.Bayan Marta koskoca 10 yılın ardından 63 yaşına basmış,yakalandığı kanser yüzünden 65 yaşında ölmüştü.Diğer yardımcıların hepsi değişmişti.17 yaşına bastığım için Lucy ve ben yetimhaneden serbest bırakılmıştık.Artık zorlu bir hayat bizi kucaklamış ve sımsıkı sarmıştı.İki genç yapayanlızdık.Ben bir inşaatta iş buldum ve çalışmaya başladım.Okuma yazmayı çok iyi bilmiyordum.İnşaat bir üniversitenin hemen yanındaydı.Hergün şanslı ve eğitimli gençlere bakardım.Ben inşaatta kalıyordum ama Lucy evlat edinilmiş,zengin bir ailenin yanında kalıyordu.Gizli gizli buluşuyorduk>
deyip yazmayı bıraktım.Biraz uzun olmuştu.Ama buraya kadar ölmeden geldiğim için mutluydum.
