Cat boy || Larry Stylinson

"My eyes are shining because I'm a cat boy"

"Beni kandırdın."

Sımsıkı kapattığı gözlerini sonunda açabilmişti, Louis.

Bunun olmasını gerçekten de istemezdi. Buna hazır bile değildi.

Açtığı gözlerini ondan hariç her yerde gezdiriyordu, Louis. Ona bakacak yüzü yoktu.

"Bana bak!"

Harry'nin güçlü bir şekilde bağırmasıyla korkuyla yerinden zıpladı.
Hala bakamıyordu.

"Sana, bana bak dedim lanet olası!"

Daha güçlü çıkan sesiyle beraber sonunda kafasını kaldırıp sinirden parlayan yeşilliğe baktı. Sanki ruhunu emercesine bakışları...

Harry bir süre karşısındaki çaresiz çocuğa baktıktan sonra dudaklarını sinirle dişledi. Tanrı şahit olsun ki eğer onu sevmeseydi, onu burada yumruklardı.

Ama Harry ona kıyamaz ki

Harry, doğru cümlelerini bulduktan sonra tekrardan güçlü çıkan sesiyle konuşmayı başlattı.

"En başından beri benimle oynadın! Beni bildiğin halde benimle oynadın, bunu nasıl yapabilirsin ha! Bunu bütün ömür boyunca saklayacağını mı düşündün?"

Dişlerini arasından konuşurken Louis'in vücudu sanki alevlerin arasındaydı ama üşüyordu.

Harry'nin sinirli sesi ona ateş saçıyordu ama o çaresizliğine üşüyordu.

"Cevap ver bana! Neden susuyorsun?"

Eğer Louis o an ağzını açabilseydi herşey en azından yoluna girebilirdi.

Ama Louis ağzını bile açmadı. Açamadı.

Çünkü onun cesareti sevdiği insanın ona hayal kırıklığıyla dolu bakışlarıyla birlikte o alevin içinde yanıp küle dönüşmüştü.

"Konuşacak cesaretin bile yok. Biliyor musun, ben gidiyorum. Ne halt yersen ye."

Harry, yere düşen poşete bile bakmadan hızla arkasını dönüp oradan uzaklaştı. Harry'nin sokaktan çıkmasıyla beraber Louis'in gözünden bir damla yaş yanağından süzüldü. İkinci yaşın akmasına izin vermeden yukarı baktı ve derin bir nefes alarak gizlice o kırık haliyle evine doğru adımladı.

----

O gün Zayn yine her sabah ki gibi arkadaşının evine gidiyordu. Bir kaç saate son sınavları vardı ve erken gidip Louis'in onu çalıştırmasına ihtiyacı vardı.

Arkadaşının ne halde olduğunu bilmeden.

Zile basıp beklemeye başladı.
Arkadaşının uyuşuk olduğunu biliyordu ama biraz fazla mı beklemişti?

Bu sefer kapıya vurup bekledi. Kapı açılana kadar vurmaya devam etti ve sonunda kapı açıldı ama Zayn dalmış bir şekilde eli havada vurmaya devam ediyordu.

Louis farketsin diye boğazını temizleyince Zayn, elini direk indirip bağırmak için hazırlandı ki
onu görünce tüm siniri geçmişti.
Çünkü arkadaşını hiç böyle çökük bir halde görmemişti.

Zayn, Louis'in kolunu tutup içeri geçince direk koltuğa oturtturdu.

"Tanrım, bu halin ne?"

Louis boş bir şekilde Zayn'e baktıktan sonra yüzündeki acı dolu gülümsemesiyle konuştu.

"Öğrendi."