The long-awaited update. You guys.. better get ready.. ^_^
P.S. Don't be disappointed, please?
-----------------------------------------------------------------------------
May 31, Sunday 3PM
YANA's POV
Labas nga ako saglit. Ang tahimik dito sa loob ng bahay..
Nasaan ba ulit ang mga tao dito? Ay teka nga...
.
.
.
.
Tamang hinala. Nasa dance/practice room sila..
Sumilip ako sa pintuan at nakita si Luhan, Hyung Xiumin, Yixing, Sehun, Baekhyun, Kyungsoo, Chanyeol at Chen.
Wala yung iba.. :/
Ang hirap dito sa clubhouse eh napakalawak.. Hindi mo alam kung saan ka maghahanap...
May naririnig ata akong maingay sa labas... Puntahan ko nga sa court baka andoon sila..
Kris: Hoy ayusin mo ang laro mo!
Tao: Gege ang buwaya mo kaya -_-
Kris: Ang sabihin mo di mo lang maagaw sakin yung bola!
Jongin: Akin na yan oh!
Shoot.
Ako: *clap* *clap*
Kris: Yana! Tara laro ulit tayo!
Ako: O___O WAG NA WAG NA BOSS! Ang dami kong iniinom na pain killer dahil sa laro natin kahapon!
Kris: Hindi yan! Sa una lang yan kaya dapat sanayin mo!
Napatingin ako kay Tao at nilakihan niya ako ng mata sabay iling..
Tao: *boink* Aray gege!
Kris: Anong sinasabi mo kay Yana ha?
Tao: Wala sabi ko kuha siya ng tubig! Diba Yana? Diba!?
Yana: Ah? Oo? Oo!
Jongin: Ako na nga...
Aalis na sana si Jong pero syempre pinigilan ko..
Yana: Hindi ako na!
Humarang ako sa daan niya..
Jongin: Ako na... -_-
Yana: Oy hindi ako na talaga!
Tumalikod na ako para kumuha ng tubig..
*puk*
Huh? Ano yun?
Ako: Luh! Naputol yung tsinelas ko...
Tumingin ako kay Jong..
Jongin: Bah.. Sabi ko sayo ako nalang eh! Ayan tuloy naapakan ko yung tsinelas mo..
Ako: Pano yan?! Anong isusuot ko ngay?
Jongin: Wala akong kasalanan diyan ah!
Kris: Hoy bata... Anong wala kang kasalanan? Ikaw kaya ang nakaapak! Palitan mo yan!
Ako: *nods*
Jongin: Palitan? San ako kukuha?
Tao: Edi ibilhan mo ng bago... Isip-isip din pag may time....
Jongin: *Irap kay Tao*
Ako: Sungit..
Jongin: Ano?!
BINABASA MO ANG
The EXO Clubhouse
FanfictionAng buhay ko noon, parang isang madilim na langit. Kakaunting bituwin na nagbibigay ng konting pag-asa at liwanag. Pero minsan may dumaang labindalawang bulalakaw sa madilim na kalangitang iyon. Maliwanag. Ngayon, natatakot ako. Dahil alam ko na..ma...