Sorry for the long wait.
Chapter 9. I hope you enjoy this. ^_^
Yung mga naka Italic, thoughts ni Yana yun.
YANA PARK on the right ---->
------------------------------------------------------------------------------------------------
OTOR's POV
Hindi malaman ni Yana ang gagawin. Hindi din niya alam kung bakit siya nagkakaganun.
"Anu bang nangyayari sakin?"
Simula ng pumasok sa pintuan ang lalaking mukhang anghel na ngayon ay ngumunguya ng pagkain, nastuck siya sa kinauupuan niya.
"Teka, bakit mukha parin siyang anghel kahit punung puno ang bibig niya?"
Ate Nana: Luhan?! OMG! LUHAN?! Kelan ka pa dumating?
Luhan: Kanina lang. ^_^
Sehun: Bakit ka bumalik agad? Akala ko ba--
Luhan: Waaaaaaaah! RICE CAKE!
Hindi natapos ni Sehun ang sinabi niya dahil biglang tumakbo si Luhan sa rice cake na nasa table.
Luhan: Ang sarap talaga ng rice cake! *nom nom nom*
Pinapanood lang siya ng lahat na lumamon. Halatang gutom na gutom.
Hanggang sa mapansin ni Luhan ang isang babaeng di pamilyar sa kanya na nakaupo sa bandang gilid. Napatingin siya rito.
"T-tumingin siya sakin. Nakatingin siya!"
Luhan: Oh. May bisita pala kayo?
Lumapit siya kay Yana.
Luhan: Hello! Ako nga pala si Luhan. Ikaw?
Yana: Y-YANA!
Luhan: Yana? Kain ka lang ha. ^_^
Tango lang ang nagawa ni Yana. Walang salitang lumalabas sa bibig niya.
"Jusko po. Nauutal ako. Kinakausap ako ng anghel"
Ate Nana: Ay! Di mo pa pala alam Lu!
Lumapit si Ate Nana kung saan nakaupo si Yana.
Ate Nana: Simula ngayon, dito muna titira pansamantala si Yana.
Luhan: Eh? Talaga?!
Ate Nana: Yup! Nagka-amnesia kasi siya. Basta, mahabaaaang kwento. Kaya habang di pa bumabalik yung memories niya, dito muna siya. Ayus lang naman diba? Agree naman kami lahat dito eh.
BINABASA MO ANG
The EXO Clubhouse
FanfictionAng buhay ko noon, parang isang madilim na langit. Kakaunting bituwin na nagbibigay ng konting pag-asa at liwanag. Pero minsan may dumaang labindalawang bulalakaw sa madilim na kalangitang iyon. Maliwanag. Ngayon, natatakot ako. Dahil alam ko na..ma...
