ROOMSERVICE

H O O F D S T U K 1

/   1   J A A R   L A T E R    /

'Goedemorgen Lieke,' Lieke's collega Eva zag er even stralend uit als altijd. In tegenstelling tot Lieke, ze had vier keer gesnoozed vanmorgen en het resultaat was dat ze haar blonde haar snel op een slordige staart had gedaan. Haar mascara had ze in haar tas geduwd, zodat ze hier op het werk nog snel wat op kon doen.

'Morgen,' mompelde Lieke terwijl ze naast Eva achter de receptie balie kwam staan. Ze streek haar bordeaux rode blouse glad en griste haar mascara uit haar tas.

'We hebben weer voetballers deze week,' vertelde Eva vrolijk, waarschijnlijk om het feit dat je er geen omkijken aan had. Alles werd voor die gasten al geregeld. 'Goed geslapen?'

'Iets te goed,' antwoordde Lieke. Snel bukte ze en trok wat aan de band die ze om haar knie had. Sinds haar ongeluk met snowboarden een paar maanden terug had ze al last van haar knie, ze hoopte dat het vanzelf wel over zou gaan. Tot die tijd gaf de band om haar knie voldoende ondersteuning.

'Voetballers uh?,' Lieke keek weer op en zag op de computer het inchecksysteem open staan. Haar ogen scanden snel de lijst namen. Ze glimlachte toen ze de enige bekende naam zag staan. 'Hoe laat komen ze?'

'Uur of drie verwachten ze hier te zijn,' antwoordde Eva. 'Dus succes met het klaarmaken van de kamers.'

'Vijftien kamers toch?,' checkte ik. 'Komt goed joh, ik heb nog zeven uur.'

'Schiet nou maar op,' lachte Eva. 'Dan doen we nog een wijntje als we klaar zijn.'

Ik lachte en pakte mijn sleutelbos uit de sleutelkast. 'Deal.'

Sinds Eva hier kwam, zo'n vier weken terug, was het al vanaf het begin dikke mik. Als enige twee Nederlandse werknemers was er al gelijk een band. Eva was net klaar met de hogere hotelschool en wilde graag een aantal jaar in het buitenland werken. Eva was een beetje als een oudere zus. Lieke wist dat ze met alles bij haar terecht kon, en dat ze altijd wel goed advies had.

'Nou, tot zo dan maar,' glimlachte Lieke.

//

In de eerste kamer ging Lieke gelijk voor de spiegel staan en deed eerst wat mascara op. Daarna maakte ze haar haar los en deed het op een wat nettere, mooiere staart. Ze had geen idee hoe het straks ging zijn om Nicolai na een jaar weer te zien, maar ze wist wel dat ze er op haar best uit wilde zien.

Toen ze na een paar uur klaar was met alle kamers en alle schoonmaakspullen weer had opgeruimd liep ze de lobby in. Eva was druk aan het werk, heel de lobby stond vol met mannen in trainingspakken. Lieke moest even goed kijken, aangezien deze blauwe pakken totaal niet leken op de zwart met gouden trainingspakken van vorig jaar, maar nu zag ze toch het Ajax logo op iedereens borst.

'Kan ik helpen Eef?,' Lieke liep achter de balie maar haar ogen waren alleen maar op de groep gericht. Waar was hij?

'Pak jij de sleutels?,' stelde Eva voor.

'Ja is goed,' knikte Lieke. Ze pakte de pasjes uit de la.

'Kamer 121?'

Al snel stonden er twee spelers voor haar neus die het pasje aanpakten.

Ze ging heel het rijtje af, maar doordat ze nu zo druk was had ze nog steeds geen tijd gehad om te zoeken naar Nicolai.

'126?,' noemde ze toen op.

'Bingo,' ze keek op toen ze een bekende lach hoorde. Ze glimlachte, Nicolai glimlachte terug. Het viel haar op hoeveel hij was veranderd in een jaar. Had hij vorig jaar nog een kort koppie en jongensachtig uiterlijk, nu had hij een wilde blonde kuif en zag hij er opeens een stukje volwassener uit. Hij was er eigenlijk alleen maar beter uit gaan zien.