ROOMSERVICE

H O O F D S T U K 8

'Alsjeblieft, ga weg voordat iemand je hier ziet,' smeekte Nicolai bijna.

'Hoezo? Schaam je je voor me?,' nu begon Lieke ook te koken. Waarom deed hij zo afstandelijk? Ze had zich helemaal overgegeven aan hem, en nu deed hij zo?

'Nee,' siste Nicolai. 'Lieke, het is voor je eigen bestwil. Blijf uit mijn buurt.'

Lieke keek hem aan met tranen in haar ogen. Ze geloofde echt dat Nicolai anders was. Dat hij een goede jongen was. Dat hij haar nooit zou kwetsen.

'Doei Nicolai,' zei ze toen resoluut en draaide zich om. Eenmaal buiten begon ze hardop te huilen.

Alle mannen waren klootzakken, en ze was er gewoon weer ingetrapt.

//

'Sven?,' Lieke ramde op de houten deur. 'Ik weet dat je er bent!'

Uiteindelijk ging de deur open, Sven droeg alleen een korte broek. Hij haalde verward zijn hand door zijn donkerblonde lokken.

'Lieke? Wat doe jij nou hier?'

'Ik kan wel wat plezier gebruiken,' glimlachte Lieke. Ze keek hem aan en merkte dat heel de wereld om haar heen draaide. Oke, misschien was het niet slim om heel de middag wijn te drinken.

'Heb je gedronken?,' vroeg Sven.

'Maakt dat uit?'

'Ik vind je dan juist alleen maar leuker,' grijnsde Sven. Hij streelde even haar wang en liet haar toen binnen. 'Je zult me alleen wel moeten delen schat.'

Lieke keek zijn appartement rond en zag verschillende soorten kledingstukken op de grond liggen.

'Heidi was je voor,' Sven deed de deur naar de slaapkamer open. Lieke volgde hem en zag een hoogblond meisje in haar ondergoed in bed liggen.

'Doe je mee?,' Sven legde zijn armen om Lieke heen en kuste haar in haar hals.

Lieke keek even naar het meisje, die haar ook verleidelijk aan keek. Ze was zo dronken en zo gevoelloos dat het haar allemaal niets uitmaakte. Als ze haar verdriet maar even kon vergeten.

'Heidi, this is Lieke,' vertelde Sven. 'Do you think she an join us?'

Heidi stond op en pakte Lieke's hand. 'Sure. She's beautiful. You're beautiful.'

'Thanks...,' mompelde Lieke, nog net voordat Heidi een kus op haar lippen drukte. Vanaf dat moment liet ze het allemaal maar over zich heen komen.

//

'Liek?'

Lieke moest haar ogen dwingen open te gaan, want het liefste sliep ze nog een paar uur. Of een paar weken.

'Je telefoon gaat nu al voor de vijfde keer,' fluisterde Sven.

Lieke ging rechtop zitten en stapte het bed uit. Het bed waar Heidi nog aan de andere kant van Sven lag te slapen.

Haar telefoon lag ergens op de grond. Ze pakte hem op en liep naar de woonkamer.

'Hey Eef,' zei Lieke met hese stem.

'Zo, zware nacht gehad?,' vroeg Eva aan de andere kant van de lijn. 'Waar ben je?'

'Ik hoef pas om vier uur te beginnen vandaag,' wist Lieke.

'Ja maar ik had je hier toch wel verwacht, aangezien de voetballers vandaag vertrekken,' reageerde Eva verbaasd. 'Ze zijn nu de bus aan het inladen.'

'Je had gelijk Eef, hij heeft me nu al gekwetst,' zuchtte Lieke. 'Het is een klootzak.'

'Ik was gisteren inderdaad een klootzak,' opeens klonk er een hele andere stem door de telefoon. Lieke schrok ervan. Dit was Nicolai.

'Luister, ik wilde je beschermen,' vertelde hij. 'Ze wisten dat ik seks had gehad en ze wilden weten met wie. Het hotel is ook ingelicht, omdat ze al vermoeden dat het om iemand van het personeel gaat. Ik wil niet dat je je baan verliest. Ik weet hoe hard je dit baantje nodig hebt.'

'Waarom zei je dat gisteren niet?,' Lieke sloeg zichzelf tegen haar voorhoofd, waarvan ze gelijk spijt had vanwege haar kater. 'Nicolai, ik zou alles opgeven voor je.'

'Dat weet ik, daarom zei ik het niet,' antwoordde hij. 'Als je je baan verliest dan moet je wel terug naar Nederland. En ik wil niet dat je gedwongen wordt. Ik wil dat je de tijd hebt om er goed over na te denken.'

'Wat is dat voor stomme logica?!,' schreeuwde Lieke bijna.

'Ik wil gewoon zeker weten dat ik degene ben die jou gelukkig kan maken.'

'Dat doe je niet door te zeggen dat ik op moet rotten.'

'Ik weet het, het spijt me.'

Lieke zuchtte diep. Het gesprek lag even stil.

'Ik moet gaan...de bus vertrekt zo,' zei Nicolai uiteindelijk.

'Oke,' zei Lieke. 'Doei.'

'Doei.'

Toen ze ophing zuchtte ze diep. Het was beter zo. Als het nu al zo stroef liep tussen hen was het beter om er nu al mee te kappen.

'Lieke?'

Lieke keek op en zag Sven zijn hoofd om de slaapkamer deur steken. 'Kom je nog even terug in bed?'

'Nee,' Lieke schudde haar hoofd. 'Ik ga.'

//

'Wauw, wat zie jij eruit,' Eva's begroeting was alles behalve vrolijk.

Lieke keek in de spiegel en aan alles zag je hoeveel ze gedronken had de dag ervoor. 'Tsja, ik hoef toch alleen maar kamers schoon te maken toch?'

'Je hebt echt een fout gemaakt Liek,' zei Eva toen. 'Hij smeekte me om je te bellen.'

'Wat voor toekomst heb ik nou met hem?,' vroeg Lieke zich hardop af. 'Je hebt gelijk. Hij heeft een vriendin. Waarschijnlijk ruilt hij mij dan ook gewoon in over een paar maanden.'

Voordat Eva erop in kon gaan pakte Lieke haar sleutels en liep weg. Ze had geen zin om te praten. Ze had afleiding nodig, ze wilde de afgelopen dagen zo snel mogelijk vergeten.

//

Toch was het even slikken, toen ze kamer 126 opende. Het voelde heel leeg nu er nergens persoonlijke spullen lagen. Alle sporen naar Nicolai waren uitgewist.

Dacht ze.

Op het moment dat Lieke binnen stapte en de lakens afhaalde zag ze een kan water met een schijfje citroen op het nachtkastje staan. Eronder lag een witte envelop.

Nieuwsgierig pakte Lieke de envelop en maakte hem open.

Lieve, lieve Lieke,

Het spijt me zo dat ik zo bot was. Geloof me alsjeblieft dat het echt alleen was om je te beschermen.

Daarnaast was ik misschien een beetje chagrijnig, omdat ik het gisteren heb uitgemaakt met Jenny. Ik heb haar verteld dat ik van iemand anders hou, en dat ben jij.

Ik hoop dat je het aandurft Liek, want ik geloof echt dat wij samen de wereld aan kunnen.

X Nicolai

Lieke bedacht zich geen moment en sprong op. Ze rende de kamer uit en kwam uiteindelijk bij de receptie.

'Eef, weet jij hoe laat het vliegtuig naar Amsterdam gaat?,' vroeg ze buiten adem.

Eva glimlachte. 'Half zes.'

Lieke keek snel op de klok. Kwart voor vijf. 'Kan ik je auto le-...'

Voordat ze die zin had afgemaakt had Eva haar autosleutels al in haar handen gedrukt. 'Hup, opschieten.'

'Thanks!,' riep Lieke nog.