Monster || J.F

twelve

Ik probeer een beetje om me heen te kijken terwijl Jeremy flink doorloopt.
De plek waar we nu zijn lijkt op een dorpje. Ietwat aan de kleine kant, maar een dorpje is een dorpje. Alle gebouwen staan rond een plein met een grote, mooi verdierde fontein. We lopen langs winkels, huisjes en blijven staan voor een groot huis dat aan het centrale plein ligt, het heeft wel iets weg van een villa.

"Daar gaan we morgen heen. Maar eerst moet je slapen. Op een bed." Hij grinnikt zacht. "We zijn er bijna." Bij het villa huis slaat hij een straatje in, hij blijft stilstaan voor en huis wat iets aan de kleine kant is.
Ik gaap en zie dat het al donker begint te worden.

Jeremy duwt de deur open met zijn schouder en loopt, met mij nog steeds op zijn rug. We komen aan in een hal met drie deuren. Jeremy doet de eerste deur open. Met een korte oogopslag kan ik zien dat het om een slaapkamer gaan, er staat een bed, een kast en een bureau met een stoel. Aan de muur hangen tekeningen in lijstjes van wezens die ik niet in het donker zou willen tegenkomen.
Waarschijnlijk is dit  Jeremy's slaapkamer, aangezien we in zijn huis zijn.
No shit Julie.

Jeremy laat me voorzichtig op het eenpersoonsbed zakken. Hij hurkt voor me neer, "Heb je nog iets nodig? Wil je je omkleden ofzo?"
Lieve schat, ik hier geen kleding of iets in die trant. Waarmee moet ik me omkleden.
Ik gaap weer, "Het is prima zo." Ik ga liggen, Jeremy slaat het deken om me heen. "Hoe laat is het?" vraag ik slaperig.

"Waarschijnlijk rond tien uur."
"Moet jij niet slapen?"
"Voordeel van vampier zijn."
"Maar ik ben ook een vampier."
"Het komende halfjaar zal je behoefte naar slaap minder worden."
"Maar-..." Jeremy onderbreekt me, "Ga slapen Julie, je zult het nodig hebben."

Ik gaap nog een laatste keer en laat me dan overspoelen door de slaap.

Ik word uit mijn slaap, die naar mijn mening veel te kort was, gewekt door geschud aan mijn schouder. Ik kreun en ga op mijn buik liggen, met mijn kussen over mijn hoofd, "Ik ben ziek mam, ik kan niet naar school."
Ik hoor een heldere jongenslach, "Ik was niet van plan je naar school te brengen, maar als je erop staat..."
Ik haal het kussen van mijn hoofd en kijk naast me, waar ik een lachende Jeremy aantref, "Hoi Jer." grijns ik.

Ik ga rechtop zitten en kijk Jeremy moeilijk aan, "Had je me niet kunnen laten slapen?"
"Hallo Doornroosje," lacht Jeremy, "het is bijna twaalf uur hoor."
Ik rek me uit, "Anders had ik nu op school gezeten."
"Hier is geen school, jij even blij."

"Voordeel van een vampier?" vraag ik grijnzend.
"Jij snapt het."
"Voor zover ik weet zijn er alleen maar voordelen aan het hele vampier-zijn. Hier kan ik wel aan wennen." concludeer ik tevreden zuchtend.

"Nou-..." ik zie Jeremy's houding en gezichtsuitdrukking veranderen. "Bloed moeten drinken, je verstoppen voor de hele mensheid, honderduizend andere shapeshifters waar je voor moet oppassen... Ik kan zo wel even doorgaan." Ik schrik van de kille ondertoon in zijn stem

Ik zeg niks, niet wetend wàt ik zou moeten zeggen. Jeremy denk er volgens mij hetzelfde over, want hij draait zich om en pakt een pakketje met kleding van het bureau.
"Ik heb kleding voor je geregeld, vanmiddag kunnen we wel betere zoeken. Als je wilt kan je douchen: dat is de kamer hiernaast. Ik wacht beneden op je." Hij klinkt weer normaal, gewoon vrolijk, maar ik hoor de pijn in zijn stem. Hij wilt zich omdraaien en weglopen, maar ik houd hem tegen.
"Jer, als er iets is, je kan er gerust met me over praten." zeg ik zachtjes.
"Het is goed zo." zegt hij nog.
En hij loopt de kamer uit.

DAT JOCH HEEFT GEHEIMEN JONGENS: EROP AF

Ik hoop dat het niet te saai wordt,  maar ik heb wel een paar ideeëtjes.
Be prepared🌝.
X.

Ik weet nog niet helemaal hoe ik het ga doen met uploaden enzo, dus jah...