Bir gün bir çılgınlık edip seni sevdiğimi söylesem alay edip güler misin yoksa sende sever misin?
Hastane yatağına cebelleşirken aklıma annemin ve babamın olduğu geldi.Hiç mi merak etmediler? Hiç mi korkmadılar? Hiç mi evlat kaybından endişelenmediler?Kesinlikle hayır.
Hiç bir zaman kafamı okşayıp ''Bir şeye ihtiyacın var mı? Bir sorun var mı?'' diye sordular mı?
Kesinlikle hayır.
Bunları düşünürken kalbimin sızladığını gözyaşlarımı tutamadığım sırada kapı çaldı.Takmadım bile.Yaklaşık 3-5 kere tıklatıldığını duyunca bunun inatçı birinin olduğunu anladım.
Şaşkın bir halde ''İsimsiz Meleğim'' in içeri girişini izledim. Neden gitmemişti ki?
(İsimsiz)-Taburcu olabilirsin Min Ji. Hazırlan çıkıyoruz.
(Min Ji) -Çıkıyoruz derken? Ben kendimde gidebilirim.
(İsimsiz)-Tekrardan canına kıymaya kalkışmıyacağını nereden bilebilirim?
(Min Ji)-Seni neden ilgilendiriyor ki?
(İsimsiz)-Çünkü bu dünyaya salaklar da lazım.
(Min Ji)-Hey! Ne kadar egoistsin. İyiki bir iyilik yaptın.Bir bayan ile böyle konuşulmayacağını bilmezmisin? Hiç sordun mu neden intihara kalkıştığımı? 18 yaşında birinin intihara kalkışmasına sebep olan dertlerinin ne kadar büyük olabileceğini? Hepiniz aynısınız.Keşke bıraksaydın da oradıkça geberip gitseydim.Çık önümden de gideyim. Lanet olası odun.!
Hiç bir söylemedi.Söylediğim sözler erkekliğine (!) ters geldi galiba.
Yanında fişek hızlıyla geçtim ve öküzün bile atamıyacağı bir omuz attım.
Tahmin ettiğim gibi peşimden geliyordu. Asansörde tam zamanında geldi ki tam gireceği sırada kapandı.Merdivenle inecek kadarda aptal olmazdı çünkü hastanenin 8.katındaydı.
Koşa koşa kendimi hastanenin dışına attım. Her zaman ki gibi dünya molotonluğunu gün yüzüne çıkarmıştı.
Otobüs durağına doğru yürüdüm. Etrafta yılışık yılışık çiftler görüyodum.
Her zaman ki gibi yine şansızım otobüs jet hızlıyla geldi ve jet hızlıyla gitti. Bu şoförleri anlayamıyorum uçak mı sürüyorlar?
Yaklaşık 5 dk boyunca bekliyorum.
Üşüyorum.Yanlızım.
Arkadan sanki kedi kuyruğuna basılmış bir ses duydum:
-Min Jiiiiiğ
Bunun burada ne işi var ki? Aldırmadım önüme döndüm. Şizofren miydi acaba?
(İsimsiz)-Nasıl insansın sen ya?
(Min Jİ)-Senin yoksun olduğun gayet normal insanlığa sahibim.Sana yabancı gelmiş olabilir.
(İsimsiz)-Her neyse.Kahve sevmediğini biliyorum bunlar ellerini ısıtmak için...
Oradıkça kaldım.Hiç bir şey diyemedim. Dilim tutuldu. Evet korktuğum gibi ondan hoşlanıyorum.
Kahve sevmediğimi nereden biliyor ki?
Arkasına döndü ve gitti.
Selaaağm!! Bu bölümü yazana kadar aklıma gelmedik romantizliği düşündüm. Uygun ve doğru olanı yazdığımı düşünüyorum :D Takip etmeyi,yorum yazmayı ve oylamayı unutmayınız ♥
Sizi çok seviyoruuum♥♥
Snapchat topuzlubayan1 . Wattpad'den olduğunuzu mesaj atarsanız sevinirim:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SuperHero [[ Park Jimin ]]
Fiksi Penggemar~~Başlangıç:12 Ağustos~Bitiş:7 Eylül~~ Mahvolan hayatıma bencillikle son vermek isterken kurtarıcı meleğim belimden sarılarak beni azaptan kurtardı.