I MARRIED MY KILLER (Under Revision)

Chapter 3

Luna's POV.

Maagap kong hinawakan ang baril sa ilalim ng unan ko ng maramdaman kong may taong pumasok sa bahay ko. Pinikit ko ang mata ko at nagtulugtulugan dahil baka isa ito sa mga kalaban namin.

Narinig ko ang pag ikot ng door knob. Sobrang kinakabahan na ko.
Ilalabas ko na sana ang baril ko ng maramdaman kong umupo sa kama ko ang kung sinumang pumasok sa kwarto ko.

But I frozed when

"Luna"

Si Cloud. Napakalambing ng boses nya. I felt him removed the strand of hair na tumatabing sa mukha ko. Pinilit ko pa ring magtulug tulugan.

And when I felt his lips on my forehead my heart sank.

2 weeks na nya kong secretary at sa loob ng panahon yun. I get to know him more.

Mabait si Cloud, he's a real gentleman. Hindi sya bossy type na lalaki. Kung nagkaka diskusyon man kami, sya ang unang nagsu surrender.

Hindi pa rin kami nagsasama sa isang bahay that's why sa office ko lang sya madalas makasama but still I am this much affected by him.

Damn! Bakit naman kasing napaka perpektong tao ng nilalang nito, kahit sa ugali at mukha ay wala kang maipipintas.

Kung hindi lang ako nagtutulug tulugan ay malamang tinapik ko ang ulo ko ng maalala kong binigyan ko pala ng spare key si Cloud so he could go home here anytime.

"Luna" tawag nya sakin ulit.

Dinilat ko ang mata ko at kunyaring nag unat para maging kapani paniwalang kakagising ko lang talaga.

Ramdam ko pa rin ang pintig ng puso ko dahil sa simpleng halik sa noo na yun! At ayoko, ayoko ng epekto nito sakin.

"Cloud" bati ko sa kanya.

"Good morning sleepy head" sabi nya sakin ng nakangiti.

That smile. Oh! Damn that smile!

Tumawa ako ng bahagya dahil sa tinawag nya sakin.

Nakakatakot, sobrang nakakatakot dahil inilalabas ni Cloud ang isang parte ng pagkatao kong matagal ng patay simula ng maulila kaming magkapatid at pasukin ko ang pagiging assassin.

Cloud kept on resurrecting the happy and jolly person inside of me and I must stop him. Hindi ako kailanman dapat maging masaya. I'm made to be the coldest and ruthless assassin, I killed dozens of people wala akong karapatang maging masaya.

"Bakit ka nga pala nandito?" tanong ko sa kanya.

"Ang pagkakaalam ko kasi dito nakatira ang napangasawa ko, she also said that I can live here" sabi nya.

Tumaas ang kilay ko at nakangiti pa din.

"Maganda ba yang misis mo?"

Humawak sya sa baba nya at tila nag isip pa kaya hinampas ko sya.

"Ouch! Teka iniisip ko kung maganda sya e" nang aasar nyang sabi sakin kaya pinaghahampas ko sya.

"So, hindi pala ako maganda ganun?" naka pout kong sabi.

My heart beats started to race ng hawakan ni Cloud ang magkabilang pisngi ko. He looked at me and I feel suffocated. Pinipigilan ko ang sarili ko sa paghinga.

"So, you're my wife" he smiled. "Sobrang ganda. Napakaganda ng asawa ko" he said sincerely.

At wala na! Wala na kong paglalagyan ng kilig na patuloy na isinu supply ng ulap na ito.

Mabilis akong umiwas at tinanggal ang kamay nya sa mukha ko bago pa ko tuluyang malunod sa katangahan

Tumikhim sya kaya napatingin ako. Pinilit kong ngumiti para mawala ang awkwardness!