{Zawgyi}
က်ြန္ေတာ္တို့ စိတ္ေက်နပ္သည္ထိ ငိုေၾကြးျပီး
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္ျငိမ္သြားျပီး ဝရံတာထြက္ထိုင္ေနျဖစ္သည္
ေအးစိမ့္စိမ့္ညေလညင္းက တိုက္ခတ္ေန၍ Tao ကို ေစာင္ပါးေလးတစ္ထည္ လႊမ္းျခံဳေပးလိုက္သည္
'သခင္'
Tao က ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္းမွ ေခၚသည္
'ဟင္ . . Tao ကိုယ့္ကို သခင္လို့မေခၚပါနဲ႕လား'
က်ြန္ေတာ္ တကယ္ကို မၾကိဳက္ဘူး
ခံစားရတယ္
'ဘာျဖစ္လို့လဲ Tao ကအလိုပဲ ေခၚခ်င္တာ'
သူကိုယ့္သူ Tao လို့ ထည့္ေျပာတာေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းသည္
'Tao ကလည္း ကိုယ္က သခင္မွ မဟုတ္တာ ခု ကိုယ္တို့က အရင္းႏွီးဆံုးသူစိမ္းေတြပဲ ဟုတ္ျပီလား Kris လို့ပဲေခၚ'
Tao က ဘာကို သေဘာက်သည္ မသိ ျပံဳးသည္
'ဟင့္အင္း . . . မသိဘူး ေခၚမွာပဲ'
နႈတ္ခမ္းကိုေကာ့ညြတ္ေအာင္ ျပံဳးရင္ ေခါင္းခါကာေျပာသည္
ခ်စ္စဖြယ္ အတိျဖစ္ေသာ္လည္း စကားသံက ရွတတ
က်ြန္ေတာ့္ နလံုးသားကို ထိရွေစသည္
'ဒါနဲ႕ သခင္ Tao မေၾကာက္ေတာ့ သလိုပဲ ဒီေနရာက အရမ္းၾကီးခုန္ေနမယ့္ နည္းနည္းမွ မနာဘူး'
'အရင္က အလိုခုန္ေနရင္ နာေနတယ္ေပါ့'
'inn'
'ဟုတ္လား ဘာလို့လဲ'
'သခင့္ေၾကာင့္! သခင္သိလား သခင္ကို Tao မ်က္လံုးက မျမင္ရလည္း အနားရွိေနရင္ သိေနတယ္
သခင့္ အနားမွာ ရွိတာနဲ႕ နွလံုးက ေဆာင့္ခုန္လာတယ္ သိသာတယ္
အဒါဆို သခင္ က်ြန္ေတာ့္ အနီးနား ပတ္ဝန္းက်င္မာ ရွိလို့ပဲ'
တိုးရွရွ အသံေလးက ေအးစက္စက္နိုင္လာျပန္သည္္
'ကိုယ္က အေလာက္ထိေအာင္ပဲလား Tao ရယ္ '
ကိုယ္အနီးအနားမွာ ရွိတာနဲ႕ကို ရင္ထဲက ခံစားလို့ရတယ္လား
'inn အဲ႕ထက္ကို ပိုပါတယ္ . တစ္ခါတစ္ေလ သခင့္ကို အရမ္းလြမ္းတဲ႕အခါ ဒီးနားက အရမ္းနာလာတယ္
ဒါမဲ႕ မတန္မရာ လြမ္းေနတဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန္းတီးလာေတာ့ အျပစ္ေပးတဲဲ႕ အေနနဲ႕ နာက်င္ေအာင္ လုပ္ပစ္လိုက္တယ္'
