The search of the Mondragon Angel

Final Chapter

"Minsan naisip ko kung hindi ko kaya hinakayat si Papa na lumuwas nang capital ano kaya ang mangyayari sa amin. Siguro manatiling nakakandado ang malaking sekreto nang aking pagkatao. Siguro hindi mangyayari ang lahat nang ito. Siguro buhay pa ang Papa ko ngayon. Pero sa kabila nang lahat gusto ko ring magpasalamat dahil nabigyan nang tuldok ang lahat. Ang lahat ng  mga pagkakamali naitama, ang lahat nang pagkakasala nabigyan nang katarungan, ang lahat nang katanungan nabigyan ng kasagutan at higit sa lahat,  ang mahabang panahon nang pangungulila sa bawat isa ay nabigyan nang katapusan.

Masakit man sa umpisa ang katotohanan at mahirap man na tanggapin ngunit sa huli ay nanaig parin kalambutan nang puso nang bawat isa at natuto nang mapagkumbaba.

Sa lahat nang nangyari sa buhay ko isa lang masasabi ko, binigyan nitong kulay ang buhay ko na hindi ko inaaasahang mangyayari. Hindi ko man naka piling sa loob nang ilang taon ang tunay kong mga magulang napunta naman ako sa taong handang magbuhis nang buhay para sa akin. Siguro plano Niya kung bakit nangyari ang lahat nang ito. Sa isang taong mahirap na walang ibang pinagkunan nang lakas kundi ang kanyang asawa at magiging sanggol ngunit nawala pa sa kanya ano kaya ang nangyari kung hindi ako dumating sa buhay ni Papa. Napariwara kaya ang buhay niya? Mas lalo kayang mapunta sa ibang landas ang daan na tinatahak niya? O mas akmang sasabihin na maging katulad siya ni Miguel na nawalan nag direksyon ang buhay sa loob nang kulungan hanggang sa tuluyang nabaliw.

Minsan ang pagkakamali nang bawat tao ay siyang magturo sa atin nang leksyon para magbago. May pagkakamali din na hindi natin ginusto ngunit nagawa natin dahil wala na tayong takas at mapagpipilian. 

To all my respective instructor's, professors and my batchmate maraming salamat sa inyong lahat. Kung hindi dahil sa inyo wala ako ngayon dito. To my parents, Mom, Dad thank you and I love you. Salamat dahil hindi kayo nawalan nang pag-asa sa kakahanap sa akin. Hanggang sa bumalik uli ako at ako na mismo ang kumatok sa pinto ninyo. I'm sorry too for taking it too long to regain my memory with you. Mom, Dad I love you so much. Ako parin ang prinsesa niyo kahit na anong mangyayari. To my Papa wherever you are right now I owe you my life, thank you for saving me at binigyan mo ulit ako nang pagkakataong makilala at makasama ang tunay kong pamilya. 

Alam kong umpisa pa lang ang lahat nang ito at may iba pang pagsubok na darating sa buhay natin, but if we are going to hold hand, together we can surpass all of it. Through thick and thin.

To my fellow graduates this day is not an end, but it is a beggining to our long journey towards our better future. Congratulations to all of us"

Tinapos ko na ang speech ko at lakad takbo akong pumunta sa kinaroroonan nila Mommy. I saw mom teary eyed , habang si Dad naman ay pasimpleng pinahiran ang kanyang mga  luha. Tuluyan na akong napahagulhol habang nakakulong sa mga bisig nang aking mga magulang.

"Congratulations baby sa wakas nagtapos ka na rin" madamdaming sabi ni Mommy.

"Congratulations, Princess we are so proud of you" sabay dampi nang halik nilang dawala sa pisngi ko.

Pinaikot ko ang aking paningin at nang mapagtantong ni anino man lang nang tatlo ay hindi ko nakita ay napasimangot tuloy ako. Hindi man lang sila nag-abalang pumunta dito kahit pa sabihing busy sila sa kompanya nila.

Last year sabay silang nagtapos tatlo at right after the reception ay in-announce nang magkabilang party na sila na ang mamahala nang kumpanya nang pamilya nila. Pero kahit na hindi man lang nila ako pinuntahan saan na ang pangako nang grumpy na yun na hindi siya mawawala sa graduation ko.

"Congratulations baby girl" boses ni Kuya sabay abot sa akin nang bulaklak at niyakap ako nang mahigpit.

"Kuya, akala ko hindi ka na darating?"

"Pwede ba yun? Ito na yata ang pinakamasayang araw para sa lil sis kong pinagbawalan sa pag-ibig" nakangiti siya nang malapad at ako naman napasimangot. Naalala ko tuloy yung araw na na nalaman  nilang sinagot ko na si Kai pinagbawalan nila akong lumapit pa ulit sa lalaki. Ewan ko sa kanila bigla nalang silang nagbago e samantalang noong una todo suporta sila kay Kai.

"Huwag ka nang malungkot, darating din ang gagong yun ako ang sasapak sa kanya kung anino man lang niya hindi siya magpakita" ni- rolyo ko nalang ang mga mata ko.

"Congratulations bunso, flowers for you from me" napatawa naman ako kay Cutie at niyakap siya.

"Siyempre saan ba galing Kuya? E ikaw ang nag-abot?"nakangisi kong tanong.

"Don't you think that is too much to hug my woman Quinn?" Agad akong napabitaw kay Kuya Cutie at hinarap ang nagmamay-ari nang boses na yun.

And there he is standing tall and gorgeous on his three piece suit na kung hindi ako nagkamali ay galing pa siya sa opisina niya at dumeretso na dito. Gosh! He looks so hot and drop dead gorgeous while holding those bouquet of flowers.

"Easy dude! No one gonna steal your woman" sabay kindat pa ni Kuya Cutie.

"Congratulations baby bunny" tinawid niya ang nakapagitan namin at niyakap ako nang mahigpit nang mismong pagkataggap ko sa bulaklak.

"I miss you damn much, grumpy" I silently whispered to his ear.

"I miss you too baby, sorry kung sinunod ko ang parents mong huwag munang magpakita sayo nang ilang buwan"

"Na- aahh. It's okay grumpy. Ang mahalaga nandito ka na ulit."

"But this time  I will going to mark you as mine." Naguguluhan man ay bumitaw ako nang yakap sa kanya.

I gasp when he suddenly leaned down and drawn a black velvet box from his pocket and open it..

Oh my gosh is he going to propose me?

"Bunny, will you marry me?"

Sa kawalan nang salitang lumabas sa bibig ko ay tumango nalang ako sabay nang pagtulo nang masagana kong luha.

A loud cheer from the crowd witness our moment together. A day were I happily engage to man I really love.

Tumayo siya at siniil ako nang halik sa aking mga labi.

"I love you so Much Bunny"

"I love you more grumpy"

Gosh how I love this man so much.

We kissed again and sealed our love to eternity amd beyond.

Wakas