Summer Love. (Liam Payne, Niall Horan, O2L Fanfiction)

Chapter 20 ~ The game is on

Sophie's POV

Vandaag hadden we dus een soort van sportdag. Ik en Katie hadden gekozen om 's ochtends te basketballen en 's middags te voetballen, omdat we niet wilden hockeyen. Één probleempje, we waren de enige meisjes samen met Esmée en Birgitte. Voor basketbal moesten we zelf teams maken, jammer genoeg wist iedereen al dat ik vroeger heel veel had gebasketbald. Overigens negeerde Niall me, omdat ik niet vertelde waarom ik die foto nog had. Dus dat word een leuke dag... *kuch* Onze kleren matchten met elkaar, we hadden bijna dezelfde shirtjes en broekjes aan. Beide jordans en een bandana om onze hoofden heen.

De ochtend begon dus met basketbal in de gymzalen. Meneer Mendes had iedereen die mee deed in twee groepen verdeeld. Hij had er echt over nagedacht, want heel o2l, 1D, Katie, Shawn en ik zaten bij elkaar. Helaas zaten we ook bij Esmée en Birgitte. Ik, Birgitte en Ricky moesten kiezen. Uiteindelijk was het zo verdeeld: Ik, Katie, Liam, Connor en Harry. Birgitte, Esmée, Shawn, Sam, Kian en Trevor. Ik vond het echt zielig voor Trevor en Shawn. En als laatste Ricky, Jc, Niall, Louis, Zayn. Ik wilde Niall wel kiezen, maar al voordat ik het me besefte zat hij in Ricky zijn team.

Katie's POV

"Katie." zei Sophie. Ik pakte een rood lintje van de grond en deed het om me heen. Ik fluisterde dat ze Liam moest kiezen. You know why! Met Connor is het ook altijd gezellig. En over de krullenbol hoef ik al niks te zeggen. Omdat Sophie goed kan basketballen ging het natuurlijk goed.

Eerste ronde: Sophie's team V.S. Birgitte's team.

Het ging wel goed. Maar dan heb je natuurlijk dat Kian en ik tegen elkaar moeten. En die Esmée zat de hele tijd te gillen dat haar Kian moest oppassen. "Soph! Hier!" Ik kreeg de bal naar me toe gespeeld en ik begon te dribbelen. Ayyoo! Het ging best goed. Ik ging richting de basket totdat Esmée op me af kwam rennen. Niet dat ze me kwam verdedigen, maar ze kwam gewoon echt serieus op me af. We knalden keihard tegen elkaar. Ik voelde een koude harde grond onder me. Ouch. Mijn elleboog deed pijn. Ik zag een hand en ik pakte die. Het was Kian die me omhoog trok en vroeg of het ging. "Het gaat wel, thanks." Liam knuffelde me van achter en rustte zijn kin op mijn hoofd. Het was zo'n fijn gevoel. Ik zuchtte en hij fluisterde dat het goed ging. Btw, tijdens heel dit gebeuren lag Esmée nog steeds plat op de grond. Kian stond daar ook maar te kijken. En meneer Mendes zijn reactie was goud waard: "Oh, gaat het een beetje?" Esmée snauwde iets terug en die dude rende serieus de gymzaal uit terwijl hij zei: "Zoeken jullie het maar uitttt!" Omg. Shawn ging op de bank zitten en begon een beetje te lachen. "Kian, verman je en help haar dan." zei Ricky. Oh Ricky, fout antwoord. Kian probeerde Esmée omhoog te halen maar de begon alleen maar te zeiken dat de hele wereld tegen haar is en dat IK er allemaal voor heb gezorgd. Ze werd neergezet op de bank en hij ging een ice-pack halen voor dat kind. "Dussss... Gaan we nog verder?" zei Birgitte. Sam rende naar haar toe en pakte ze bal af. Ze begon heel lief en leuk te lachen en samen met Sam te spelen. Ik trok een wenkbrauw op. "Weirdo's" zei Liam fluisterend tegen mij en Soph. "Yep." was ons antwoord in koor.

Sophie's POV

Het basketballen ging op de een of andere manier goed, dus er moest snel wel iets ergs gebeuren, anders was het raar. Ik had gelijk, ik wist niet wie de bal gooide, maar Niall had een bloedneus. Ik was op dat moment scheidsrechter, dus besloot Katie dat ik Niall moest helpen. Yay? Hij heeft sinds gisteren niet meer tegen me gepraat, zelfs niet op whatsapp. Ik liep met hem naar de meisjeskleedkamer en pakte wat wc papier voor hem. Hij ging op een bankje zitten en kneep zijn neus dicht. "Wat zijn we nou aan het doen Niall?" Hij keek me vragend aan, maar keek al snel weer weg. "Je weet echt wel wat ik bedoel. Je negeert me omdat ik niet wil zeggen waarom ik die foto nog heb. Wil je de waarheid weten dan?" Hij keek me met tranen in zijn ogen aan, ik had alleen geen idee waar die tranen voor waren. Toch besloot ik om gewoon de waarheid te vertellen, erger dan dit zou het niet kunnen worden. "Ik vond Sam toen wel leuk. Ja, de eerste dag van school vond ik Sam leuk, so what? Ik was verdrietig om jou en hij was degene die me probeerde te troosten en me liet lachen. Daarom kan ik de foto van die dag niet verwijderen. Nu blij?" "Dus je hebt al die fucking tijd tegen me gelogen? Ga weg! Nu!" Ik zuchtte en liep de kleedkamer uit. "Oh hey Sam. Wow, wacht, what?! Heb je alles gehoord?" "Yep." Hij keek naar zijn voeten en was volgens mij niet van plan om omhoog te kijken. "Het spijt me echt Sam. Ik heb je pijn gedaan en dat had ik niet mogen doen." "Het is al goed." Een zwakke glimlach verscheen op mijn gezicht. Sam stapte naar me toe om me een knuffel te geven en precies op dat moment rolde er een traan langs mijn wang. Toen Niall uit de kleedkamer kwam, was Sam gelukkig al weg. "Het spijt me dat ik zo reageerde, ik had het recht niet om boos te zijn. Je vond Sam leuk omdat hij zo lief voor je was, ik begrijp het." Ik glimlachte en gaf hem een knuffel. "Ik hou van je." fluisterde ik in zijn oor recht voordat we terugliepen naar het gymlokaal.

Katie's POV

"Hey, je bent toch niet boos hea?" "Lol what?" "Dat ik die bal naar Niall gooide?" "Wat!" gilde Sophie met grote ogen. "Ja duh, zo kon jij bij hem zijn en hij had de kans om sorry te zeggen." "En dat kon je niet op een andere manier regelen?" "Weet jij een andere manier?" zei ik met een bitchy face. "Oh my god. Je bent echt het meest rare persoon die ik ooit heb ontmoet." zei ze zuchtend. "Love you too boooo!"

Jc kwam het veld in en we gingen verder. Mijn team aka Sophie's team hadden allebei de keren gewonnen. Geloof me dat komt niet door mij. Of misschien wel? Esmée zat nog steeds uit te huilen bij Kian. Ik vond het opzich wel zielig omdat ik weet dat Kian heel graag weer zou meedoen. Maar het was verboden dat het team van Esmée nog zou basketballen.