Summer Love. (Liam Payne, Niall Horan, O2L Fanfiction)

Chapter 22 ~ Sixpacks, soccer, SIXPACKS

Sophie's POV

Na de pauze moesten we voetballen. Katie en ik waren de enige meisjes en zaten gelukkig in hetzelfde team. Ik keek even naar buiten en de zon was vollop aan het schijnen. Yaaaass. We zaten bij een paar jongens die ik niet kende. Een of andere Matthew en Cameron. Maar gelukkig hadden we wel weer Connor en Harry. Katie en ik hadden nog steeds hetzelfde aan en veel mensen keken ons raar aan. Maar dat maakte ons niet uit. Ik en Katie waren niet de beste in voetballen, maar we deden ons best. Blijkbaar was dat genoeg, want de eerste wedstijd wonnen we met gemak. De wedstrijd waar ik het meest naar uitkeek was de wedstrijd tegen Niall. Van Parijs weet ik nog dat Niall best goed was in voetbal, maar ik weet ook nog van Parijs dat toen hij tegen mij moest voetballen, hij erg klef kon zijn. Dus of hij is heel goed of hij is erg klef. Ik weet niet welke ik liever heb. Toevallig zat hij bij Liam in het team en moesten we twee keer tegen hun.

Ik stond recht tegenover Niall. De jongens uit ons team besloten dat het leuk zou zijn als ik voor een wedstrijd de aanvoerdster was. Yay? In ieder geval, Niall was dus ook aanvoerder en meneer Mendes zou beslissen wie er als eerste mocht. "Hey babe. Ready?" Ik rolde met mijn ogen. "Beter kan niet. J's on my feet, J's on my feet, J's on my feet, so get like me." Hij begon te lachen en sloeg zijn armen om me heen. "Awhh." riepen Matt en Cam in koor. Ik grinnikte, draaide me om en stak mijn tong naar ze uit. Weer sloeg Niall zijn armen om me heen, maar dit keer van achteren. "Jaja zo is het wel weer genoeg hoor." Iedereen schoot in de lach. Bedankt meneer Mendes. Niall zijn team mocht beginnen. Ik met mn voetbal kennis, rende meteen op Niall af toen hij de bal naar iemand had geschoten. Niall zag me niet, dus even later lagen we op de grond. Ik rolde heen en weer van het lachen maar Niall vond het iets minder leuk volgens mij. "What the fack doe je?!" Weg met de pret. Wat heeft Niall tegenwoordig toch met zijn woedeaanvallen? Beiden stonden we op, ik liep naar Katie, hij liep naar Liam. "Wat heeft hij?" "Ik heb dezelfde vraag."

Niall's POV

Ik liep snel naar Liam toe. Ik was echt boos, maar waarom? Ik zag d'r niet aankomen, het was mijn schuld. "Dude, wat heb je?" "Weet ik dus ook niet." "Vind je d'r nog wel leuk?" "Ik denk dat ik gewoon nog met heel dat Sam gedoe zit. Ik bedoel, het is niet niks." "Niall je ontwijkt de vraag." Ik slikte even. "Tuurlijk vind ik Sophie nog leuk." Meteen nadat ik dat zei kwam de bal onze kant op. Fanatiek voetbalde ik verder en vergat helemaal mijn excusses aan te bieden aan Sophie.

Katie's POV

Meneer Mendes floot op zijn fluitje en we gingen verder. Matt paasde de bal naar Cam. "Whooo!" Je kan het wel!" gilde ik. Niall rende op Cameron af. Ruw duwde hij Cam omver en ging verder. "Eey man! Doe ff normaal!" Er werd weer op de fluit gefloten. "Ja! Godver! Wat zeik je!" gilde Niall boos. "Son, what the fuck are you doing?" Meneer Mendes keek Niall aan die het zweet van zijn voorhoofd veegde. Ik liep naar Liam toe en keek hem verward aan. "Sam." zei hij zacht. "Wow wat, echt? Hij weet toch dat dat over is. Voorbij. Verleden tijd. Niet nu. Done. Passe Compose!" Met een 'lolwhaaat' face keek Liam me aan. "Hij overdrijft." Liam trok een wenkbrauw omhoog. "Net een wijf." Nu stonden beide wenkbrauwen omhoog. "Wat?" "Ik snap hem wel.." zei Liam zacht. "Ik had er ook moeite mee dat van Kian enzo." Ik draaide me om en deed een facepalm. "Li.." Zuchtend draaide ik me om. "Ik wil er niet over beginnen ja?" Meneer Mendes gilde de hele boel bij elkaar en we gingen verder. Dit potje was wel moeilijker dan de eerste. Naja, we hebben opzich wel een goed team. Connor was echt een hele goede keeper al zei hij van niet. Matt en Cam waren volgens mij overal goed in en de andere jongens waren ook niet slecht. Lachend keek ik om me heen. Ik ben echt de slechte hier. Con-da-bon keek me vragend aan. "Sorry, zelflol." En ik rende naar de bal toe. We wonnen het potje net niet. Ach ja, het was een leuke wedstrijd. Shawn maakte het winnende goal dus hij flipte hem helemaal. Er werd vrolijk gegild er werd een shirt naar me gegooid. Fuck. Het was die van Shawn. Een voor een gingen de shirts uit. Ons team stond daar maar een beetje stom te kijken. "Shawn jongen! Doe je shirt weer aan! Zo vat je nog kou en ik dit is ongepast!" Meneer Mendes werd helemaal rood, gooide zijn fluitje op de grond en stampvoette weg. Ik liep naar Connor toe. "Je hebt je shirt nog aan Con." Ik ging naast hem zitten. "Jep, en dat houd ik ook zo." Glimlachend keek ik vooruit. Sophie kwam samen met Harry naar ons toe. "Harry, je hebt je shirt nog aan jongen." "Nou, die arme Mendes rende alweer weg." We begonnen te lachen. Ik stond op.

Sophie's POV

Toen alle wedstrijden afgelopen waren, liep ik snel door naar mijn kluisje om mijn jas te pakken. Mislukt. Onderweg werd ik tegen gehouden door Niall. Hij pakte mijn arm vast en ik draaide me om. Woede kwam in me op. "What the fack doe je? Is dit soms grappig? Moet ik nu huilen? De hele dag negeer je me. Ik vind Sam niet meer leuk, geloof dat dan! Dit is Parijs niet meer Niall, dus misschien moeten we..." Ik rukte mijn hand los en liep weg, Niall bleef verslagen staan. Ik pakte mijn jas uit mijn kluisje en wachtte op Katie. In plaats van Katie kwam ik Sam tegen. "Hey, goed gespeeld vandaag." Ik glimlachte en voelde dat ik rood werd. "Dankje jij ook." Ook hij begon te blozen. Awkward silence. De laatste tijd praatte ik niet echt veel meer met Sam. Misschien door Niall, of misschien omdat het hartje niet meer bij zijn naam staat, maar ik vond het jammer. "Ik hoorde wat je net zei en als hij je echt niet geloofd dan verdien je beter." Ik keek hem raar aan, aan de ene kant had hij gelijk, maar wie zou er dan beter voor me zijn? Ik hou nog steeds van Niall. "Nee Sam jij verdient beter." Ik zag Katie raar naar ons kijken en ik gebaarde dat ik er zo aan kwam. "Hoe bedoel je?" "Je weet wel over wie ik het heb." Snel gaf ik hem een knuffel en liep naar Katie toe. "What's up?" "Vertel ik in de auto nog wel." Ik haakte mijn arm in die van haar en samen liepen we naar de auto.

Niall's POV

Diezelfde avond stond ik voor Sophie haar deur met een bos rode rozen. Voorzichtig belde ik aan en gelukkig deed Katie open. "Niall, wat doe je hier?" "Ik moet Soph even spreken." "Ze is boven." Katie deed een stap opzij en liet me binnen. Ik liep rustig de trap op en stond even later voor Sophie haar kamerdeur. Ik hoorde haar lachen dus besloot ik om maar op de deur te kloppen. "Binnen." zei ze met een lieve stem. "Oh jij bent het." "Verwacht je iemand anders dan?" "Nee, ga zitten." Ze wees naar haar bureaustoel. Voordat ik ging zitten gaf ik haar de rozen. "Hier, deze zijn voor jou." "Dankje, wacht even dan zet ik ze in een vaas." Ze liep naar beneden en ik kon het niet laten om te kijken met wie ze aan het praten was. Ze had voor het laatst berichten gestuurd naar: Sam, Jack, Katie en een of andere groep. Ik kreeg een steek in mijn hart, zou ze Sam wel weer leuk vinden? Toen ik weer voetstappen hoorde op de trap, legde ik haar mobiel weer terug en ging snel zitten. "Wat ik allemaal heb gedaan valt niet goed te praten, maar het spijt me echt heel erg." "Niall, waarom geloofde je me niet?" "Er stond nog een hartje achter zijn naam en je bent zo close met hem." "Dat hartje stond er nog omdat ik nooit iets weg kan doen of weg kan gooien. Ik heb ook alle foto's van Parijs nog en ik draag je kettinkje iedere dag. Ik kan gewoon niet tegen veranderingen." "Heb je daarom nog met me, want anders.." Ik kreeg tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel. "Nee Niall natuurlijk niet, ik hou van je!" Mijn gezicht klaarde op. "Ik ook van jou." Ze stond op om me een knuffel te geven en het was een fijne knuffel, een liefdevolle. "Is alles weer goed?" "Ja." Ik glimlachte en gaf haar een kus op d'r mond.