playing hearts • soonhoon

027

"Seungcheol!" tawag ko kay Seungcheol.  Kanina pa naman talaga ako dito at halos dalawang oras na talaga akong naghihintay dito.  Kaso yun nga hehehe hinintay ko muna si Seungcheol dahil gusto ko syang makasama.  Even though I hate the most is waiting. 

"Oh Jeonghan? Diba kanina pa kayo lumabas?" tumango ako. 

"Oo pero hinintay kita!  yayayain sana kita dun sa bagong bukas na cafe kung okay lang sayo?" sabi ko.  Nagaalangan namang tumingin sakin si Seungcheol.  Alam kong malabong pumayag sya but please lord let this plan work.  Kahit ngayon lang and wala na kong maihihiling pa na kalandian just this please.

"Eh? Yayayain ko lang sana si J—" tinakpan ko na agad ng kamay ko ang bibig ni Seungcheol.  Masyadong nakakasakit ang nga salitang lumalabas sa bibig nya.  Sarap tuloy tapalan ng packing tape. 

"Shhh!  Tayo muna okay?  di naman tayo mag tatagal!  May sasabihin lang ako sayo" I said then give him a pleading smile and look. Ngumiti lang sya at tumango. 

Lord know how much I love this man. From the very start sya na talaga ang gusto ko but I ended up nothing,  we ended up nothing but… I hope no. All the Angel's and saints,  lahat ng santo na tinawag ko para lang mahalin nya ko but still no response.  Mga sign na hiniling ko kay Lord but still no response. 

Hanggang magkaibigan nalang ba talaga tayo?  Should I smile because we're friends?  Or should I cry because that's the only thing we could ever be?  I know,  wala ako sa lugar… I know na wala akong karapatan para mafeel tong pag seselos ko.  But in the first place I was the one who made this decision. From the very beginning I promised myself that I would never fall inlove with you but I ended up drowning. 

Hinila ko sya patakbo dun sa coffee shop,  kung saan kami mag uusap.  Sabi daw nila masarap dito at tahimik dito ko pinili yung lugar para kung masasaktan man ako na wag sana eh,  perfect para mag senti hahaha.

"Jeonghan ano ba yung sasabihin mo?" tanong ni Cheol.  I know sa mga patanong nyang ganyan ayaw nya kong kasama and it really hurts.  Sobrang sakit malaman na parang ayaw nya kong kasama.

Ngumiti muna ako and try to calm myself "Bakit ka ba nagmamadali?!  gigil mo si accoe ha! Pwede mag oorder muna tayo!" sabi ko kaya napatikom nalang sya ng bibig. 

"Libre mo ba?"

Ayan tayo eh!  Basta libre go na go.  Kinginang to,  sarap tapyasan ng gilagid. Pasalamat sya mahal ko sya kahit na araw araw akong nasasaktan ng dahil sakanya haha :((

"Oo na kilala kita, ikaw yung matakaw sa libre" sabi ko at inirapan nalang sya.  Pumalakpak sya at tinignan na ang Menu. He's so childish,  that's why everytime I look at him my love getting deeper and deeper.  Toxic right?  I don't know what poison he use to me, to feel this.  But One thing for sure… I'm deeply inlove with Choi Seungcheol. 

***
Habang kumakain sya ng cake ay kinuha ko yung camera ko at pinicturan ko sya and then the photo paper came out.  Kinuha ko ito at pinaypay muna para lumabas ang magandang kulay sa picture. 

I smiled ng makita yung picture.  Perfect. 

"Yah!  Bat mo ko ini stolen!? Meron kang HD sakin no?!  Aha!  Ang pogi ko talaga!" sabi nya at kinuha sakin yung camera. 

"What are you doing?"

"Selfie tayo han" sabi nya sabay hinila ako so bali magkaharap kami but since konti lang naman ang lapad ng table,  enough na para maging sobrang lapit naman at maakbayan nya ko. 

Which is totoo nga,  kaya eto kilig na kilig ako!  Gusto ko ng sumabog sa tuwa but I calmed myself.  Dapat chill lang. 

"1..2..3" he counted and I smiled.