playing hearts • soonhoon

030

"Minghaaaaaaaaaao!  Tangina kelan. mo ba makukuha?! Paulit ulit na tayo dito kingina!" sigaw ni Jun na kasalukuyan akong sinesermonan.  Hindi ko kasi makuha yung step na pinapagawa nya.  Nawawala ako sa focus. 

Paulit ulit lang walang tayo. 

"S.. sorry hyung" mahina kong sabi at yumuko.  I don't want to be the reason why Jun should be mad.  Hindi ko na nga sya magawang pasayahin eh? Ako pa ba ang gagawa ng dahilan ng ikasasakit ng ulo nya? 

"Jun,  kung pagod ka na,  umuwi ka na.  Wag mong pagbuntungan ng galit si Minghao alam mo namang kagagaling lang nya sa sakit.  Meron pa namang bukas eh" pagtanggol ni Soonyoung hyung.  Buti pa si hyung may pake sa nararamdaman ko. 

You Jun, when will you have care to my feelings?

"Nyeac nyeac!  Ayoko pang umuwi!" sabi ni Jun at nagpunas ng twalya.

"Pero ikaw Minghao kung gusto mo ng umuwi,  umuwi ka na" sabi ni Jun at uminom ng tubig. 

So ayun,  pinapaalis na nya ako.  Isa lang to sa katunayan na he doesn't want me around.  Siguro nga ay malaki parin ang galit nya sakin.  Dahil nung nasa China kami.  Childhood friend kami nyang si Jun pero nasira yun nung mag ka girlfriend sya. May sakit kasi ako sa puso noon. Tapos may stage 4 liver cancer yung girlfriend nya.  Kailangan ko ng heart donor para may ipapalit sa puso ko.  Tas nalaman ko nalang na yung girlfriend pala ni Jun yung heart donor ko. 

Siguro ako parin ang sinisisi ni Jun sa pagkamatay ng girlfriend nya. Tama naman sya eh,  ako dapat sisihin dito kasi dahil sakin nawalan ng puso yung girlfriend nya eh. 

"Uuwi na ko,  mag iingat sa pag uwi ha" bilin ni Soonyoung hyung at umalis na.  Kami nalang ang naiwan ni Jun dito sa Practice room dahil umuwi na yung ibang member. 

"A.. alis na ko hyung" sabi ko at nagligpit narin. I glance at him and wave goodbye.

"Minmin" I stopped.  That nickname,  he used to call me that nickname when we we're young back then. 

Memories flashed

Happy memories of me and Jun. 

"Minmin,  can you stay here for a while? I want to say something" nilingon ko sya.

Gusto kong manatili kaso may pumipigil sakin.  I have that feeling na maya maya masasaktan ako.  Sana mali tong iniisip ko gosh. 

Pumunta ako sa tabi nya at umupo. Isinandal ko ang likod ko sa pader at tumingin sa harap gaya ng ginagawa nya.  Nakita ko sa malaking salamin ang reflection namin. 

"Minmin,  I'm sorry… I know it's so late but Minmin sorry sa lahat,  sorry for blaming you—" I place my pointing finger to his mouth to shut him up. 

"It's okay Junie. Matagal na kitang pinatawad.  I should be the one who would say sorry—" this time sya naman ang nag lagay ng pointing finger nya sa bibig ko para matigilan ako sa pag sasalita. 

" Ani.  Wala ka namang kasalanan eh.  Hindi mo rin naman alam si Lan Zhang ang heart donor" sabi nya at ngumiti sakin. 

"I hope we can still bestfriends.  Let's bring back the old us.  Let's be Minmin and Junie like we used to be" sabi nya ng may ngiti sa labi. 

Yung ngiti nyang pinakikita nya lang kay Jihoon?  Ayon pinakikita nya sakin ngayon.  At sobrang sakit dahil umaasa nanaman ako na pwedeng mahalin nya rin ako pero eto na nga eh hanggang bestfriend lang talaga turing nya sakin. 

Actually pinagplanuhan talaga to namin. Sabay sabay kaming aamin nila Jeonghan hyung,  Mingyu,  Seokmin,  Seungkwan at ako. 

Dalawa na yung nasawi.  At feeling ko mapapabilang ako sakanila ngayong araw. 

I want to say my feelings for Jun.  I want to say how much I love him to the sixty ninth power.

I smiled then shook my head "Ani,  hindi na natin maibabalik pa ang nakaraan Junie,  okay?  Sabihin na nating I'll be your Minmin and you'll be my Junie.  Pero we can't bring back the old us"

"But—"

"I love you" may ngiti kong sabi. Yumuko lang sya.  I know Jun,  I know. 

"S…sorry Hao" I cupped his cheeks and tilt his head para makita ko ang itsura nya. 

"Wag kang mag sorry hm?  I know Jun.  Kagustuhan ko 'to and I'll just face the consequences" sabi ko kahit nanggigilid na ang mga luha sa mata ko. 

Eto nanaman ako eh.  Iiyak nanaman ng dahil sakanya.  Jun,  kelan ka ba titigil na paiyakin ako?  Kelan mo ba ko mamahalin gaya ng ginagawa ko? 

I smiled at him even tho I'm really dying on the inside.  I smiled at him even it really hurts.  I know I know I'm a fool, I'm an idiot. 

Wala eh.  Ganto ang tunay na nagmamahal handang mag pakatanga't masaktan. 

"I'm sorry.  I can't love you back" sabi nya at pinunasan ang luha ko gamit ang index finger nya. 

"Wag kang mag sorry hm?  Ayos lang yon hahaha!  Ako mag kasalanan kung bakit ako nasasaktan ng ganito"

"Oh saan ka pupunta?"

"Aalis muna ako… magpapakalayo layo muna"

"Iiwan mo ba ko?"

"Hindi,  babalik rin ako.  At pagbalik ko nakamove on na ko sayo"

And with that I leave.