«dear isak, i'm now sitting at the place where we first met and thinking about you. it's soon 21:21. i want to tell you a thousand things. i'm sorry for scaring you. i'm sorry i hurt you. i'm sorry for not telling you i'm bipolar. i was scared of lo...
even ma dzisiaj do mnie przyjść i nie wiem, jak powinienem się zachować, pomocy
pogadaj z nim, szczerze mówiąc, myślę, że bez sensu jest ukrywać to, co się wczoraj wydarzyło, isak
prawda tak czy siak prędzej wyjdzie na jaw, a jeśli mu wszystko na spokojnie wytłumaczysz, wybaczy ci i znowu będziecie szczęśliwi razem, takie jest moje zdanie
ale on spotkał się wczoraj z tym mikaelem, jeśli mu powiem o tym, co zrobiłem, będzie miał kolejny pretekst do tego, żeby ze mną zerwać
nie wiesz, czy do czegoś między nimi w ogóle doszło, może to było jedynie przyjacielskie spotkanie?
i dlatego o niczym mi nie powiedział? tak nie zachowuje się ktoś, kto idzie na spotkanie ze swoim przyjacielem, jonas
może mieli jakąś wspólną przeszłość, o której even nie był gotów ci powiedzieć
i wiedział, że będziesz wypytywał o mikaela, a gdybyś się dowiedział, że kiedyś coś między nimi było, nie pozwoliłbyś mu na spotkanie z nim
to znaczy, nie musi być tak, że coś między nimi było, ok
stresujesz mnie jeszcze bardziej, bro
wybacz
ale serio nie uważam, żeby to było coś na tym poziomie
przyjaciele ze starej szkoły?
raczej nie byli niczym więcej
nie wiem, ale się boję, że go stracę, jeśli powiem mu o tym, że cię pocałowałem
boże, ja go kocham, nie mogę go ot tak stracić
przeszliście razem sporo, wątpię, żeby przez taki głupi czyn to się skończyło, isak
zachowuj się naturalnie, przygotuj sobie dobry grunt ok
i powiedz mu, co się stało
trzymam za was kciuki, bro
*•*•*
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
mikael123 @imnoteven widzisz co znalazłem tagged; @imnoteven
imnoteven, loglady99 oraz 231 innych użytkowników lubi to
Kiedy słyszę dzwonek, niepewnie podnoszę się z łóżka i idę, jak na ścięcie. Staję przed drzwiami i wzdycham ciężko, wgapiając się w nie przez dłuższą chwilę i obmyślając w głowie plan działania.
Kiedy dzwonek rozbrzmiewa po raz drugi, niepewnie naciskam klamkę i otwieram drzwi na oścież. Spoglądam na, równie niepewnego, co ja, chłopaka, a w moich oczach pojawiają się pierwsze łzy.
— Hallå — mówi, uśmiechając się słabo. Odpowiadam tym samym, gestem ręki zapraszając go do środka.
Gdy wchodzi, zamykam za nim drzwi. Chłopak kieruje się od razu do mojego pokoju, a ja idę za nim, wpatrując się w jego plecy.
Zranię go. Już to zrobiłem, ale on jeszcze o tym nie wie. I mam w dupie to, czy on też mnie skrzywdzi; czy już mnie skrzywdził.
Bo to ja czuję się jak ostatni dupek i to ja kocham go tak cholernie mocno, że nie obchodzą mnie moje własne uczucia.
*•*•*
przepraszam przepraszam przepraszam obiecuję, że rozdziały będą częściej, ok pinky promise
