IAN’S POV
Ayaw ba niya yung ginawa ko? Ang adik rin kasi eh! Nakita ko yung muka niya! Pulang-pula! Ako kaya?
Bumalik na ako kaagad sa classroom ko kasi naalala ko yung oras ng balik ng mga prof. namin.
Ihahatid ko mamaya si Geca sa bahay nila para naman daw makilala ako ng nanay niya ay ng lil’ bro niya. Hindi na kami natuloy sa mall.
Nandito kami ni Geca ngayon sa may bench na malapit sa may canteen.
“oh! Kamusta klase?” pambungad niya
“shempre Masaya kasi bigyan mo ba naman ako ng energizer bago magsimula ang klase eh!” hehe! Bakit ba?! Eh gusto ko lang naman na malaman niya eh!
“naloloko ka na Ian! Tara na nga! Iuwi mo na ako saa-…
“sa bahay naming?”
“te-teka kasi… patapusin mo naman kasi ako! ang sabi ko ihatid mo na ako saamin! If I know, gusto mo lang ako makasama ngayong gabi noh!” UGH! Pano kung ayaw kitang iuwi?!
Aba! May pa If I know pa tong nalalaman!
“oo na! sige na! kapal din naman nito oh! Umuwi ka na nga!”
Sabay kaming naglakad papunta sa car ko. Pero syempre may driver ako kasi bawal pa akong magdrive.
Kung gusto niyong itanong kung ilang taon na ako, I’m 17 yrs. Old!
Habang nasa loob ng kotse, nagkakailangan pa kami kaya walang umiimik sa amin.
Pinagbukasan ko siya ng pintuan.
Pa gentleman kuno!
The moment we got out of the car, we saw her mom waiting outside.
“anjan ka nap ala anak!” *hug*
Aba may bisita ka pala!
Aba! May pabulong bulong pang nalalaman ang magina ah?!
Ma naman eh! Ang pilyo mo!
Anu kaya yung binulong niya?!
Mangkukulam siguro tong nanay ni Geca!
Hindi naman siguro kasi ang ganda nila pareho.
“nga pala ma! Si Ian, boyfriend ko po.”
May balak pa pala siyang ipakilala ako! akala ko naman tatawa nalang sila dyan!
“Good afternoon po.”
Sabay bow pa yan para naman isipin ng nanay niya na magalang ako noh!
BINABASA MO ANG
Suffering Comes with a Price (on hold)
Teen FictionSometimes people ask themselves "can we still manage to work this out?" but others ask themselves "why of all people did they chose us to be in this position were one has to tolerate?" but others says that "I think we struggled enough, we have to...
