İLK AŞK

YENİ KOMŞU

Mutfaktan enfes kokular geliyordu. Karnımın acıktığını hissederek mutfağa girdim. Annem poğaça ve çörek yapmıştı. Tabakta enfes duruyordu. Dayanamayıp bir tanesini almak için elimi uzattım ve annem  tabağı önümden çekti
''hayır Rana bunlar senin için değil''
Kimin için olduğu umrumda değildi açsam gözüm kimseyi görmezdi benim.  Annem tabağa birkaç çörek daha koyup elime tutuşturdu.
''Rana bunları yeni taşınan komşularımıza yaptım, bu tabağı alt kata götür sonra gel sana da koyayım ''

Bizim alt komşumuz mu vardı? Cidden mahalledeki olaylardan hiç haberim yoktu.

Çörekleri alt kata götürdüm ve kapıyı çaldım. Onların açmasını beklerken aklıma site de Ayten Teyze'nin olmadığını fikri geldi. Nasıl unutmuştum geçen hafta ayten teyzeler nihat abinin işi yüzünden taşınmışlardı. Bu eve de başkaları taşınacaktı. Bu düşüncelere dalıp gitmişken kapı açıldı. Kapının diğer tarafında solgun tenli, uzun biri vardı. '' Evet? ''  dedi bana ve kırmızıya çalan kahverengi, çekik gözleri ile beni baştan aşağı süzmeye başladı. Kapı tam açık değildi, içerisi de karanlıktı. Tüm camlar kapatılmıştı sanki . Kapı tam açık değildi bu yüzden kapının önündeki genci göremiyordum. Gülümseyerek
''Ben üst komşunuzum, yeni taşındığınızı öğrenince annem size çörek yaptı ve  yollamamı istedi. '' dedim
Kapıyı iyice açtı karşımdaki genç. Merdivendeki cam açıktı ve camdaki ışıklar bi anda karanlık olan evin içine girdi. Işıktan yüzünü daha rahat görebilmiştim bu genci. Yüzü oldukça güzeldi. Minik bir burnu, küçük bir ağzı, irice çekik gözleri ve solgun bir teni vardı. Yüzüyle büyülenmiştim ama kıyafetlerine bakmaya fırsat olmadan çörekleri elimden aldı ve gözlerimin içine bakarak teşekkürler dedi ardından kapıyı hızlıca kapattı.

Merdivende yavaş yavaş adım atıyordum ve her adımımda bu yeni gelen çocuğu düşündüm. '' Acaba ismi neydi?Kaç yaşındaydı? Karakteri nasıldı? ''  bu soruları düşünürken evime gelmiştim bile. Bir kat merdiven çıkmıştım ama ağır adımlarla çıktığım için kafam iyice onda kalmıştı. Kapıyı açık bırakmıştım o yüzden içeri girdim. Annem '' Kim açtı kapıyı'' diye sordu. Kafam öyle allak bullaktı ki annemi ilk başta duymadım. Tekrarlayınca anladım ne dediğini. '' tanımıyorum anne, bi çocuk açtı işte '' diye cevap verip odama geçtim. Yatağımın üstüne uzandım ve onu düşündüm. Ne kadar da tuhaf bi çocuk, ve suratsız. Oysa ki ben gülümseyerek söylemiştim ona. Yoksa beni sevmemiş miydi? Tanısa severdi ama. Acaba tekrar ne zaman görebileceğim onu? Bu düşünceler içinde kaybolup gitmişken kapı tıkladı.
''Rana, tabağa koydum poğaçaları; gel ye soğumadan. ''
Diye seslendi kapının ardından sonra ayak sesleri azaldı. Uzaklaşmıştı sanırım. Yatağımdan kalkıp mutfağa doğru yürüdüm ve sandalyeye oturdum. ''meyve suyu var mı anne'' dedim. Annem olmadığını söyleyince mutlu oldum ve atıldım '' bakkala gidip alabilirim '' annemin yanıt vermesini beklemeden sandalyeden kalktım. Annem cüzdanından birkaç bozukluk çıkardı ve bana uzattı. Hemen bozuklukları alıp kapıya koştum. Kapının önündeki boy aynasından kıyafetime falan baktım, gayet düzgündü. Kapıdan dışarı çıktım ve ağır, gürültülü adımlarla aşağıya indim. Sonra bakkala doğru yürürken etrafıma baktım. O genç çocuk oralarda yoktu. Bakkala girip meyvesuyu aldım raflardan birine uzanıp. Bakkal amcaya parayı verip çıktım bakkaldan. Etrafıma baktım yine. Kimse yoktu, eve geldim meyve suyunu mutfağa bırakıp  odama geçtim. Annem '' birşey yemeyecek misin ''  diye sordu ama hiç iştahım yoktu. '' hayır anne, teşekkür ederim. '' dedim ve odanın kapısını kapatıp yatağa uzandım. Aslında meyve suyu canım çektiği için bakkala gitmiştim ama keşke onu da görseydim, ne saçmalıyorsun sen Rana? Daha kim olduğunu bile bilmiyorum. Aman neyse ne. Telefonumu elime alıp internetimi açtım. Lavin mesaj atmıştı. ''kanka Cüneyt son attığım hikayeyi izlemiş''diye. Cüneyt lavin'in hoşlandığı ve bizim okulda okuyan bir çocuk. Nasıl biri olduğunu tanımıyorum, Lavin de öyle ama uzaktan görerek sevdiğini iddia ediyor. Onu görmek için herşeyi yapıyor, onu görünce şeklinden şekile girip heyecanlanıyor. Bu davranışları bana çok abartılı ve gereksiz gelse de onun kalbini kırmamak için ayak uydurmaya çalışıyorum.