Wings Of Midnight (Now Completed)

1. The Boy Who Dreamed Of The Sky

Σημείωση τα γεγονότα διαδραματίζονται σε εποχή στυλ  Μεσαίωνα, οπότε δεν έχει τίποτα μοντέρνο.

Σε έναν κόσμο όπου σε κυνηγάνε επειδή απλά υπάρχεις η ζωή είναι κάτι για το οποίο δεν εύχεσαι χωρίς λόγο. Οι άνθρωποι έχουν οργανωθεί πλέον με την γνώση του υπερφυσικού κατ τα μέσα για να το εκλείψουν, και μέχρι τώρα έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά. Κάθε είδος μαθαίνει σεις επόμενες γενιές για την ιστορία του κόσμου μας, το πως κάποτε ήμασταν άφθονοι και περισσότερα είδη περπατούσαν ή σερνωντουσαν στην ή πετούσαν στον αέρα ελεύθερα. Τώρα όμως υπήρχαν πολλοί λίγα είδη και όλα κρύβονταν από τους ανθρώπους ενώ η μόνη διαφορά που είχαν ήταν πως ήταν κάτι περισσότερο από άνθρωποι. Οι μάγισσες και οι μάγοι είχαν σταματήσει να εξασκούν μαγεία και ξεχνούσαν το ταλέντο τους με τα χρόνια. Οι βρικόλακες και οι λυκάνθρωποι είχαν σταματήσει να μετατρέπουν τους ανθρώπους και ο αριθμός μας είχε μειωθεί δραματικά. Οι δράκοι είχαν σκοτωθεί για την δόξα και τον πλούτο που θα τους έφερνε ένα τέτοιο κατόρθωμα ενώ πολλά ακόμα είδη είχαν βρει την ίδια τύχη.

Οπότε κανένας δεν ήθελε την ζωή του αν έπρεπε να τρέχει και να φοβάται για αυτήν χωρίς να έχει κάτι που να του επιτρέπει να συνεχίσει, και πολλοί άφηναν την ζωή τους που δεν ήξεραν την συνολική διάρκεια της νωρίς, ελπίζοντας ότι ο θάνατος θα ήταν πιο ζεστός και φιλόξενος. Στην αγέλη μου είδα πολλούς άντρες, γυναίκες και άτομα που δεν είχαν καν ενηλικιωθεί να αυτοκτονούν επειδή είχαν χάσει την οικογένεια τους, τον σύντροφό τους ακόμα και επειδή είχαν χάσει ένα χέρι ή πόδι ή πολλά περισσότερα. Πολλοί περισσότεροι όμως συνέχιζαν να ελπίζουν για το καλύτερο, πως όλα αυτά θα τελείωναν και η ευτυχία ακόμα και αν ήταν στα δάση σαν ζώα θα τους έβρισκε. Οι άνθρωποι μας συνέχιζαν να εύχονται και να ονειρεύονται την ζωή που θα έχουν με τους συντρόφους τους, τα παιδιά  που θα κάνουν και το πόσο καλοί θα είναι στον ρόλο τους στην αγέλη, πολλοί εύχονταν εγώ να γινόμουν καλύτερος alpha από τον πατέρα μου και να τους οδηγούσα σε αυτήν την ειρήνη για την οποία ζούσαν.

Εγώ όμως δεν ήθελα τίποτα από όλα αυτά. Από όλα τα πράγματα που θα μπορούσε να ευχηθεί κανείς εγώ ήθελα κάτι που δεν μπορούσα να έχω. Το μοναδικό μου όνειρο βρισκόταν κοντά μου τόσα χρόνια,  και όμως ήταν τόσο μακρυά που ήταν σχεδόν ανυπόφορο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, το μόνο πράγμα που ήθελα, ήταν ο ουρανός. Το να μπορώ να φτάσω εκεί πάνω και να είμαι ελεύθερος από όλα, να μπορώ να πάω όπου θέλω και να μην ανησυχώ για την ζωή μου. Αυτό που ήθελα, ήταν φτερά που θα μου έδειξαν την ελευθερία που ζητούσα τόσο πολύ. Φυσικά ήξερα ότι το όνειρο μου ήταν απλά μια παιδική φαντασίωση, κανένας άνθρωπος δεν είχε φτερά, δεν ήταν για εμάς, και από τη στιγμή που είμαι λυκάνθρωπος έχω ήδη την ταχύτητα μου για να νιώθω ελεύθερος. Ή τουλάχιστον έτσι έπρεπε να είναι. Οι περισσότεροι του είδους μας άλλαζαν πρώτη φορά μορφή γύρω στα δεκατρία τους,  και η πρώτη φορά ήταν πάντα επώδυνη, ενώ στα δεκαοχτώ τους μπορούσαν να αναγνωρίσουν την σύντροφό τους. Από εκεί και πέρα μπορούσαν να μάθουν να διατηρούν μια εξαιρετικά ανθρώπινη μορφή ενώ έχουν μερικά χαρακτηριστικά από τον λύκο τους, κυρίως τα νύχια και τα μάτια που άλλαζαν χρώμα. Εγώ όμως δεν ήμουν σαν τους άλλους.