Wings Of Midnight (Now Completed)

33. No More Masks

Δεν ήξερα για πόση ώρα στεκόμουν ακίνητος και κοιτούσα ότι ήταν αυτό που έπεφτε από τον ουρανό. Ένιωθα πως δεν ήταν και παρά πολύ αλλά μου φαινόταν και αρκετή ώρα ταυτόχρονα. Δεν ήξερα καν πόση ώρα μου πηρέ για να καταλάβω τι ήταν αυτό που κοιτούσα τόσο προσηλωμένος. Όπως ακριβώς πίστευα αρχικά ήταν όντως κάτι πολύ ελαφρύ και το κουνούσε ο αέρας από εδώ και από εκεί σαν να μην μπορούσε να αποφασίσει που ήθελε να πάει. Μόλις όμως το πρώτο από αυτά ήρθε αρκετά κοντά ο πειρασμός να το πάρω στο χέρι μου ήταν πολύ μεγάλος για να αντισταθώ και μόλις το έφερα κοντά για να το κοιτάξω θα μπορούσα να είχα χάσει την ανάσα μου. Ανάμεσα στα δάχτυλα μου κρατούσα κάτι που δεν πίστευα ότι θα έβλεπα ξανά τόσο σύντομα. Ήταν ένα μαύρο πούπουλο, και πολλά περισσότερα ακολουθουσών από πίσω του σαν βροχή.

Είχε την ίδια αίσθηση στο χέρι μου όπως θυμάμαι, απαλό και την ίδια στιγμή αρκετά γέρο για να μην λυγίζει εύκολα σαν να έχει περάσει καιρός από τότε που έφυγε από το φτερό. Φυσικά δεν γινόταν αυτό επειδή δεν είχα άλλο φτερά αλλά και πάλι το γεγονός ότι το έβλεπα έφερε ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη μου.

Μέχρι τότε δεν είχα παρατηρήσει καν την αλλαγή στο βάρος που είχα στην πλάτη μου, απλά ήμουν πολύ απασχολημένος και χαμένος για να το κάνω. Ήρθε όμως η στιγμή που το ένιωσα και η απορία σχηματίστηκε στο μυαλό μου. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι ψιθύριζαν οι γύρω μου το οποίο μπορούσα να ακούσω καθαρά με έκανε να θέλω να δω τι είχε συμβεί. Γύρισα το κεφάλι μου αργά προς τα δεξιά και όσο πιο προς τα πίσω μπορούσα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Αν δεν ήμουν ήδη νεκρός τότε θα πίστευα ότι είχα πεθάνει, αλλά ακόμα και έτσι ήταν απίστευτο. Μπροστά στα μάτια μου βρισκόταν ένα κατάμαυρο φτερό, υγείες και ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι, στην θέση του στην πλάτη μου. Γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη μεριά κρατώντας την ανάσα μου σε περίπτωση που δεν έβλεπα το ίδιο και από την άλλη πλευρά αλλά εκεί βρισκόταν ένα ακόμα φτερό ακριβώς ίδιο με το άλλο.

Πηρά μερικές μικρές ανάσες και προσπάθησα να τα κουνήσω λίγο και προς μεγάλη μου έκπληξη και τα δυο χτύπησαν τον αέρα όπως μερικές φόρες όπως ήθελα. Δεν έδινα σημασία σε κανέναν γύρω μου πλέον όποτε δεν ήξερα τι έλεγαν ή τι έκαναν και συνέχισα να κουνά τα φτερά μου στην μέση λογικά του μεγάλου κύκλου από ανθρώπους γύρω μου. Μονό τότε κατάλαβα ότι υπήρχε περισσότερο βάρος από όσο θα έπρεπε. Ένιωθα περισσότερο βάρος επάνω στην πλάτη μου έκτος από τα φτερά μου και εστία προσπάθησα να κοιτάξω καλυτέρα αλλά μόλις το έκανα δεν ξέρω αν θα ευχόμουν να μην το είχα κάνει ή όχι. Έκτος από τα δυο μου φτερά στην κορυφή της πλάτης μου υπήρχαν και αλλά δυο ακριβώς από κάτω στην μέση της πλάτης μου και ακόμα δυο κοντά στην βάση της μόλις λίγο πιο πάνω από την μέση μου.