Wings Of Midnight (Now Completed)

19. Snow Queen

Μετά από όσα έγιναν στο σπίτι της χαρτογραφου δεν εμπιστευόμουν τον εαυτό μου και ειδικά τα φτερά μου. Αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να πετάξουμε για να φτάσουμε γρήγορα στο δάσος. Όταν έβγαλα τα φτερά μου και πήγα να την σηκώσω στα χέρια μου δίστασα και ήμουν σίγουρος ότι το πρόσεξε. Δεν είπε τίποτα αλλά ήμουν σίγουρος ότι το κατάλαβε.

Ακόμα και στον αέρα δεν είπα τίποτα μέχρι να φτάσουμε στο δάσος μια ώρα αργότερα. Μόλις πατήσα στο έδαφος και την άφησα να σταθεί στα πόδια της με το ζόρι μπορούσα να την κοιτάξω στα μάτια. Η ενοχή μου αν και δεν είχα κάνει τίποτα ήταν πολύ μεγάλη. "Ότι έγινε στο σπίτι της χαρτογραφου... ". Δεν με άφησε να τελειώσω την πρόταση μου και έβαλε το δάχτυλο της στα χείλη μου για να με σταματήσει. Μόλις το έκανε αυτό δεν ήμουν σίγουρος τι να σκεφτώ. "Δεν έγινε τίποτα στο σπίτι της. Δεν έκανες τίποτα κακό, απλά δεν ξέραμε ότι τα φτερά σου είναι ευαίσθητα. Αν κατηγορώ κάποιον κατηγορώ εκείνη γιατί από την δική μου πλευρά εκείνη σε εκμεταλευτηκε".

Άφησα μια βαριά ανάσα και σήκωσα το βλέμμα μου για να βρω το δικό της και είδα στα μάτια της πως έλεγε την αλήθεια. Πραγματικά αυτό πιστεύε και ένιωθε και κατάλαβα πως φοβόμουν για το τίποτα. Ήξερα την Kyra πολύ καλά για να πιστέψω ότι κάτι τόσο ασήμαντο θα την έκανε να με μισήσει. Χαμογέλασα σε αυτή τη σκέψη και έκανε και αυτή το ίδιο πριν συνεχίσουμε μέσα στο δάσος.

Ήταν σκοτεινά τώρα που είχε δύσει ο ήλιος αλλα και πάλι μπορούσαμε να δούμε στο σκοτάδι σαν να ήταν μέρα για εμάς. Κοιτάξαμε τον χάρτη για μια ακόμα φορά αλλά τώρα που βρισκόμασταν στο δάσος ο χάρτης είχε χαθεί από την περγαμηνή. Περίμενα τουλάχιστον να μας έδειχνε κανένα στοιχείο για το που να ψάξουμε μιας και είχα δει ότι το δάσος ήταν τεράστιο αλλά τίποτα. Με αυτόν τον ρυθμό θα μας έπαιρνε μέχρι το πρωί για να την βρούμε. Έβαλα ξανά τον άδικο χάρτη στη θέση του και ξεκινήσαμε να περιπλανιομαστε στο δάσος περιμένοντας για ένα σημάδι ότι κάποιος ήταν εδώ μαζί μας.

Καθώς περπατούσαμε ένιωσα την ατμόσφαιρα να γίνεται πιο κρύα όσο πιο βαθιά πηγαίναμε και αυτό δεν μου άρεσε. Δεν ήταν φυσιολογικό για αυτή την εποχή να κάνει κρύο σαν να είναι αρχές χειμώνα. Όσο πιο βαθιά πηγαίναμε τόσο πιο κρύο έκανε και μετά από λίγο τα τα πάντα ήταν καλυμμένα από ένα λεπτό στρώμα χιονιού. Αυτό όμως που με ανησυχούσε ήταν το ότι άρχισε να χιονίζει. Το χιόνι ήταν λεπτό καθώς έπεφτε αλλά δεν ήταν φυσιολογικό καθώς κανονικά θα έπρεπε να λιώνει όταν ακουμπούσε τα σώματα μας. Αντίθετα αυτό έμενε εκεί και μας κάλυπτε σαν να είχαμε την ίδια θερμοκρασία. Δεν πήρε πολύ ώρα μέχρι να χρειαστεί να πετάξουμε όλο το χιόνι από επάνω μας επειδή είχε μαζευτεί πολύ, και αφού δεν ελιωνε χαμηλών την θερμοκρασία μας δραματικά. Φορέσαμε και οι δύο τις κουκούλες από τους μανδύας μας και πήρα την Kyra αγκαλιά και τύλιξα τα σώματα μας με τον μανδύα μου αφού ήταν πιο ζεστός από τον δικό της.