Geçmişin İzleri ☇

9-Şok

Bu da neydi şimdi? Neden bahsediyordu? Uraz ailesini yeterince tanıyordu.Kim,neden onunla uğraşıyordu?

Uraz kendisini sıkıyor gibiydi.Sinirlenmişti.Çene hatları belirginleşmisti.Kendi kafamdaki soruları bir yana bırakıp Uraz'a destek olmam gerektiğini düşündüm.Önüne geçip elindeki telefonu aldım ve cebime koydum.Ardından iki elimi de yüzüne yerlestirdim.Çene kemiklerini hissediyordum.

"Uraz bana bak"

Dalmistı,boş bakıyordu.

"Uraz bana bak dedim!"

Ardından açık kahverengj gözlerini gözlerime yerleştirdi.

"Bunu da Aşacağız,birlikte.Belli ki uğraşmak istiyorlar.Hem de aileni çok iyi tanıyan birileri.Onlara istediklerini verme.Dimdik dur karşılarında.Ne de olsa sen aileni tanıyorsun.Takma kafana "

Gulumsedi.

"Haklısın boşuna kuruntu yapıyorum."

Şimdi biraz daha ferahlamis görünüyordu.Ikimizde arabaya binip yola çıktık.Son an da farkına vardım ki Uraz'ın telefonu cebimde kalmıştı.Ona uzatıp bugün için teşekkür ettim.Güzel bir gündü.Son olanları saymazsak tabi.Umarım Uraz'ı rahat bırakırlardı.

Eve gittiğimde direkmen odama çıktım.Bazanin altından valizimi çıkarttım ve eşyalarımı doldurmaya başladım.Duruşma yarindi ve annemin dediğine göre babama yerlesecektim.Fakat bu hazırlık babam için değildi.Kendi evime tasinacaktim.Şimdilik otele gidecektim tabi bir ev bulana kadar.Üstelik çalışmam da gerekecekti.Ne annem ne de babam bana para verirdi bundan sonra.Her şeyi planlamıştım.Onlar duruşma için çıktığında hemen arkalarından da ben çıkacaktım.Artık ikisine de katlanamiyordum.Bu ev de özleyeceğim tek bir şey vardı... o da ablamın odasiydi.Son kez odasına girdim ve yatağına oturdum.Ne zaman ablamla konuşmak istesem buraya gelir kendi kendime konusurdum.Beni buradan duyacakmis gibi hissederdim.Simdi ise bu evden gidiyordum.Onunla nasıl konusacaktim? Mezarı da üstelik çok uzaktaydi.Her gün oraya gidebilir miydim bilmiyordum.Son anda aklıma geldi.Ablam yatağının üstüne koyduğu oyuncaklara bayılırdı.Onlardan bir tanesini aldım ve kokladım.O kokuyor...
O zaman bundan sonra benimlesin peluş ayicik.
Tekrar odama gittim ve ponçun mamasini da bavula yerlestirdim.Her şey hazırdı.Artik Tek yapmam gereken uyumakti. Yorulmustum.Kendimi yatağın üzerine attım ve göz kapaklarıma kapanması için izin verdim.

Gelen seslere karşı zorlukla açtım gozlerimi.Annem ve teyzem gidiyordu anlaşılan.Basucuma baktığımda bir kağıt gördüm.Ona uzanarak uykulu gözlerimle okumaya başladım;

-Ayda, ben ve teyzen duruşma için gidiyoruz.Bu notu sana bırakma nedenim yaptığım hatanın farkındayım.Babana gitme benimle kal.Ikımiz bunu aşabiliriz.

Derin bir nefes aldım ve yaptığım şey de çok geç kaldığımı düşündüm.Keske daha önce gitseydim başka bir eve.
Çok geç anne...artik her sey için çok geç.

Üzülerek ponçun tasmasını taktım.Bir elimle onu tutuyor diğer elimle valizimi taşıyordum.Merdivenlerden aşağı inip son kez gözlerimi salonda gezdirdim.Hiç özlemeyecegim diye geçirdim icimden.Kapıya doğru yürürken kapının öbür tarafından gelen sesler duraksamama sebep olmuştu.Bu da kimdi şimdi?!
Aniden açılan kapı sok olmama sebebiyet vermişti.

"Teyze?"

Bir bana bir de elimdeki valize bakıyordu.

"Ben telefonumu unutmuşum onu alacaktım da sen nereye böyle? Babana gitmek için erken değil mi?"

"Ben.."

"Sen annenin notunu görmedin mi? Pişman.Ayda boşver babanı affet anne ni de gitme kız."