Faking Death

Chapter 1 - The Accident

[A/N: dit verhaal word geschreven uit Emma's P.O.V.]

Hoe iemand zoals ik eindigt tussen het kiezen van vier jongens..

Iemand zoals ík?

Is een vraag die niet genoeg zin heeft om uberhaupt te antwoorden.

— 2 jaar geleden

Zoals wel vaker sta ik bij mijn kluisje. Verveeld kijk ik door de schoolgangen heen en laat een zucht over mijn lippen rollen. School.. wat haat ik school toch erg.

Als ik nou was zoals bijvoorbeeld Victoria - het mooiste, populairste meisje van de school.. dán was school leuk.

Maar voor iemand zoals mij?

Niet echt.

Niemand keek naar me om, en áls iemand eens wat tegen me zei, werd ik herkent als de 'freak' van de school.

Elke dag was hetzelfde. Nooit gebeurde er wat spannends in mijn leven, nooit had ik een goed gesprek. Ik had alleen Caleb, mijn beste vriend. Ook mijn enige vriend.

Hij was net zoals mij. We snappen elkaar gewoon.

Maar tuurlijk, zou ik liever meer vrienden hebben, populaire vrienden, hoe erg dat ook klinkt. Maar ik mag altijd fantaseren, toch?

'Emma?'

'Huh?' Ik schrik op uit mijn gedachten, waarna mijn ogen die van Caleb ontmoeten. 'Oh, hey.'

Hij lacht even zacht en haalt zijn hand wat ongemakkelijk door zijn zwarte, verwarde haren heen. 'Waar keek je naar?' Hij volgt mijn blik naar Jayden, de populairste jongen van de school. Zijn perfecte kaaklijn, zijn felle groene ogen die eruit sprongen, zijn gespierde bovenarmen, getinte huid, en om niet te vergeten zijn perfect gestijlde blonde haar..

In m'n dromen.

'Oh, naar hem.' Hij rolt met zijn ogen en kijkt me geirriteerd aan. 'Ik snap echt niet wat je in hem ziet, hij is de grootste arrogante bal die er bestaat.'

'Je kent hem niet eens!' Ik sla mijn armen over elkaar en trek een wenkbrauw op. 'Weet je, hij heeft al een keer geprobeerd tegen me te praten, alleen elke keer verstijf ik en krijg ik geen word uit mijn strot.'

De bel gaat, waardoor hij alleen zijn schouders ophaalt. 'Jammer. Kom.' Mompelt hij en trekt me mee, naar de volgende les.

De hele dag ging hetzelfde zoals altijd, saai, niks beleeft.

Als het dan eenmaal pauze is, schuif ik met mijn dienblad aan tafel. Ik kijk rond of ik Caleb zie, zonder succes.

'Awh, is je vriendje er niet?'

Ik kijk geschrokken op, waar ik Victoria aantref met haar twee vriendinnen. Ze waren niet van elkaar te scheiden. Ik verstijf alleen maar en staar haar aan, waardoor ze met haar ogen rolt.

'Het heeft geen nut Vic, volgensmij kan ze je niet eens horen.' Zegt Hailey, waardoor ze alle drie beginnen te lachen. Wat er grappig aan is? Geen idee.

'Kom, we gaan een jurk uitzoeken op internet voor het gala!' Zegt Chloe enthousiast, waardoor ze gelukkig weglopen en mij vergeten.