Struggle Of My Life

CHAPTER 1

Andrea Kims Point of View.

"Maaaaa...;!!wag mo ko iwan. Please dont leave me. I need you.huhuhu please mama ko"

Andito ako ngayon sa hospital at hindi ko alm kung ano ang gagawin ko nag aagaw buhay ngayon ang mama ko.

"Babe makaka survive pa si tita dont worry." Sana nga babe dahil hindi ko alam kung pati sya mawawala.

Sya na lng ang natitira sakin. Wala na si papa.

Kaya pag nawala sya hindi ko talaga alam kung ano nalang ang mangyayare sakin?!.

"Sana nga sana nga..sya nalng at si kuya ang natitira sakin wala na si papa at si Andru."

Pabalik balik ako sa labas ng emergency room. Habang umiiyak.

"Babe huminahon ka nga umupo ka muna at mag pahinga!''
Sabi ni Terrence.

Siya si Terrence Park, boy friend ko.
Lagi syang andiyan kapag kelangan ko sya.

Lalo na sa mga ganitong panahon.

Ayt.hindi pa pala ako nag papakilala.

Ako nga pala si Andrea Kim. Hindi kami mayaman hindi rin mahirap may kaya lng kami.

Si mama? Ayon at nag aagaw buhay dahil sa car accedent kanina.

Pauwe na sya galing trabaho sakay ng taxi kaso nabangga ito ng humaharurot na track.

Malala daw ang pag kaka damage ng ulo ni mama at maraming dugo ang nawala.

Punyeta kasing track yun ehh hindi nag iingat.

At nahihirapan ang mga doktor dahil madaming dugo na daw ang nawala at sa malaking damage na natamo sa ulo nya.

Si papa? Wala na.. he past away 2years ago ng dahil sa lungs cancer.

Na adik kasi sa sigarilyo at alak.

Ginagawa niyang tubig ang alak at vitamins naman ang sigarilyo.

Nag tataka ba kayo kung bakit nag pakalunod si papa sa alak at sigarilyo?

Simple lang namatay ang kapatid ko i mean bunso namin at sinisisi nya ang sarili nya.

Wag nanating balikan yun ang sakit sa part ko. Hindi pako nakaka move on kay papa at sa bunso namin.

Yung kay papa ang sinisisi ko don ay dahil sa mga pesteng prudukto ng sigarilyo at alak..

Kapatid? Meron pa naman. Kuya ko si kuya Andrei. Nasa ibang bansa sya.

Si mama nalang ang kasama ko sa bahay. Nag aaral pa ako. At nag tatrabaho.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Meanwhile

"Miss kim?" Bumalik ako sa realidad ng bigla akong tawagin ng doktor.

"Yes doc? How's my mother? Is she okay now?" Sunod sonod natanong ko sa doktor.

"Just a miracle,naka survive ang mama mo..." Bumuntong hininga sya bago nag patuloy "kaso...in comma sya ngayon hindi namin alam kung kelan sya magigising!" Mahabang paliwanag ng doktor.

Pag karinig ko ng mga sinabi niya ay bigla akong nanginig at nanigas sa kinatatyuan ko sabay takip ng kamay sa bibig..

Hindi ako mapaka paniwala buhay pa ang nanay ko!! Yesss;!!..

"Thank you lord, thank you doc."

Pag kasabi ko nun tumakbo ako sa kwarto ni mama at doon ko nakita si mama na nakahiga.

Andaming naka saksak sa kanya na mga tubo.

Lumapit ako sa kama nya at lumuhod sabay hawak sa kamay nya.

"Snop...snop..huhuhu ma.. Gu-gumising k-ka nga diyan. Bumangon kana. I-ipag luluto mo pa ko ng a-agahan diba!? Huhuhu snobb..ma-mama...gumising ka na..hi-hindi mo ko i-iiwan d-diba aakyat kapa ng stage para sabitan ako ng medal sa ga-graduation ko malapit na yun. Huhuju"

Humahagulgul ako ng iyak sa tabi ng kama nya. Kahit alm kong buhay sya feeling ko mawawala parin sya kahit anong oras.

"Shhhh Andrea babe tahan na. Kukunin na nila si tta..ililipat na nang kwarto..ako nang bahala..kelangan mo mag pahinga"

"Hatid kita sa inyo at kumyha ka ng mga gamit ni tta. Nang may magamit sya pamalit."

Hindi na ko tumutol pa...at sumunod nalang sa kanya..

Wala kaming kibuan habang nasa biyahe.

Dumaan nlang kami sa drivetru at umorder nalng kami doon.

At saka dumeretsto papuntang bahay.

Pag ka dating sa loob ay inayos ko lahat ng kekangan ni mama.

At bumalik ng hospital.

"Babe andito na tayo. Mag pahinga kana muna. Ako na ang bahala kay tta. I love you".

Para akong lantang gulay na lumapit sa sufa ng tulala at umiiyak.

Paano ako nito lagi nalang ba?.

Una si papa sunod si mama ano ang kasunod ako? Kung pede lng mag pakamatay ay ginawa ko na.

Kaso hindi kasalanan sa diyos yun.

Bakit God hindi naman ako nag kulang sayo ahh lagi naman ako nag sisimba nag darasal hindi naman kita nakakalimutan.

Pero bakit ganito ang unfair mo naman parang lahat gusto mong kunin sakin.

''Huhuhu.Papa.. Masaya naba kayo diyan ni Andru kung nasaan man kayo siguro mag kasama kayo. Habang ako eto nag iisa. At nag hihintay na magising si mama"

Grabe mababaliw na ata ako.

"Pa! Ma! Bunso! Hindi ko kayang mag isa. Ano mababaliw ata ako pag ganito.."

Gusto kong tawagan si kuya kaso nasa oras pa sya ng trabaho baka magalit lng yun sakin bukas nalng.

Huhuhu tumagilid ako ng higa at saka umiyak ng umiyak.

Sana kayanin ko to. Isa lang itong pag subok. Pag subok na bigay ng diyos.

Hindi naman mag bibigay ang diyos ng pagsubok kung hindi natin kaya.

"Just struggle hindi pa ako nag iisa andyan papala si kuya at mama hahaha..."

Kausap ko sa sarili ko.

"Shhh tahan na babe magigising pa si tta anjan pa si kuya Andrei at ako...hindi ka nag iisa andito pa kami kaya shhhh tahan na matulog kana mag pahinga kelangan moyan ngayon may pasok kapa bukas"

"Ang sakit lng kasi yung alm mo na na trauma ka dahil sa ganung case at iniiwasan mong mangyari sa malapit sayo..kaso ang problema nangyayari eh. Tadhana nga naman!"

Paliwanag ko kay terrence hanggang hindi ko namalayan nakatulog na pala ako at naka unan sa lap nya..

.
.
.
.
.
.
To Be Contenue

.
.
.
.
.

Author's Note

Hi this is My first story. And first time ko pong gumawa..sana magustuhan niyo..enjoy..