sevdiğim bir babam vardı, kangren koymuştum adını. muhtemelen bir yerlerde içiyordur şu an. en büyük ortak özelliğimiz buydu zaten. ama allah var onun kadar iyi içemem. nerde çocuğunun başını okşayan bir baba göreyim anında kilitlenir damarlarım. ne zaman adını duysam böyle kollarımı ayaklarımı hissetmem sanki. bu yüzden öyle derdim kendisine. fazla umursamaz bir adamdı, ben değilim. babam eve gelince bir iki küfür eder uyurdu, ben hiçbir zaman ağlamadan uyumadım. kocaman bir adamdı, dağ gibi. ben sıska kuru göt bir insanım, bir çocuk bile döver beni. babamın bir şeye canı sıkılınca annemi döverdi, ben annemi çok seviyorum. pek konuşmazdı benimle. gel lan git lan tarzı cümlelerde kullanırdı beni. bi keresinde balkonda ağlarken gördüm onu. sormaya korktum sebebini, elinin tersindeydim çünkü. ben kötü bir baba mıyım dedi, bildiğin salya sümük ağlıyor. hayır baba dedim titrek sesimle. tebessüm etti, sonra kalktı gitti. gidiş o gidiş, kaç sene oldu bilmiyorum. sevdiğim bir babam vardı benim. kangren koymuştum adını..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Çocugun Akıl Almaz Hayatı (DÜZENLENDİ)
Non-Fiction.Önsöz. Merhaba ben Enes DEVECİ. Vârla yokun arasında kalmış bir kişi. Ne araf bekler beni ne arşı âla. Ben ceza çeken bir ruhum. Ve yok oluşlarada inanmam , kendi varlıgımı hissetmedigim gibi. Eger bir insan değilde bir dost dinlemek isterseniz ön...
