Aradan 2 yıl geçmişti öyle ya da böyle zor günlerdi. Artik baba ocagında göze batiyorduk. Birer besleme gibiydik siktiğimin evinde. Dedemi severdim , o bana alışamadı. Bende sevmeyi bıraktım. Annemde farkındaydi bunun. Hemde benden daha çok. Ama kimsenin ağzında sakız gibi beş paralık olup , silkelenmeyelim diye bir kaç işe girip çalışmaya başladı benim ellerine kurban olduğum kadın. 4 ay gibi bir süre içerisinde sadece 10 gün görebilmiştim annemi. Artik evde ota boka küfreden bir adam daha vardı , dedem. Tabii kader bir kere yazıldıysa , oyundan çekilmek , doğaçlama yaşamak olurdu. O yüzden boyun eğmedi annem kaderine. Hayatinin en zor kararini vermek zorunda kalsada bizim için babama geri donecekti. Sadece bizim icin. Ama ben istemiyordum. Babama dönmek ; şeytana ateşle acı çektirmek gibi saçmaydı. Yapma dedim anne. Annem ; siz varsınız oğlum siz. Dedi. O gün anladım. Babaların hepsi kötüydü. Evet 3 yıl sonra babama geri dönmüştü ,annem.Zordu annem icin.. Hemde bayağı zor. Taşı toprağı altın olan İstanbul'a döndüğümüzde , tozu toprağı yutmaya yeniden başlamıştık. Gittigimizde kalacak ev bir yana , ulan bir parça ekmek bile yoktu. 6 katli bir binanin en ust katinda 30m2 ' lik kömürlükte kaldık lan biz 1 yıl. Bedava değil ha 250 liraya , yıl 2011. Odun gibi dediğinde dikkata alın bu kelimeyi. Evet , odun gibi yaşadım. 1 yıl sonra Tanrı , bizi refaha edirmek istedi ki 2 odası olan bir eve geçtik , benim için saraydı belki. Ama bu sefer ibne babam durmadı , buldu boş bir tane oda başladı uyuşturucu satmaya. Alırdı odaya adamları vururdu şırıngıyla eroini.. Zor zamanlardan geçtim , ama bir bunlar geçmedi benden.. 4. Sinifa gidiyordum başımın altında bıçakla yatardım
Evde en son uyuyan ben oldum hep , hâla öyle. Sikmişim uykusuzluğu birader. Birşey olacak korkusu 10 yaşında girdi damarlarıma. O orospu cocuklari sarhoşken , utancımdan 2 ay emdiğim sütü , bana haram ederler diye , en son ben uyurdum. Zordu evet çok zordu. Kabul ediyorum.
Ama adam olmayı 10 yaşında öğrendim.
Adam olun. Baba olmak zor iş.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Çocugun Akıl Almaz Hayatı (DÜZENLENDİ)
Non-Fiction.Önsöz. Merhaba ben Enes DEVECİ. Vârla yokun arasında kalmış bir kişi. Ne araf bekler beni ne arşı âla. Ben ceza çeken bir ruhum. Ve yok oluşlarada inanmam , kendi varlıgımı hissetmedigim gibi. Eger bir insan değilde bir dost dinlemek isterseniz ön...
